Wywiad rzeka z Andrzejem Sewerynem. Z jednym z najwybitniejszych polskich aktorów rozmawiają Arkadiusz Bartosiak i Łukasz Klinke.
Wśród poruszanych tematów znajdują się zarówno zagadnienia dotyczące świata teatru i filmu, polityki, a także życia prywatnego. Aktor opowiada między innymi o wspomnieniach z dzieciństwa, młodości i początkach pracy artystycznej. Pasjonująca lektura dla wszystkich wielbicieli teatru i filmu.
Z przeczytaniem ksiązki zwlekałam bardzo długo. Wywiad "cymes" , nic dodać nic ująć. Andrzej Seweryn cudowny , wspaniały prosty , bardzo mądry człowiek a przy tym niezwykły aktor. Sprawdza się w każdej roli , jakiej się tknie! Moje serce skradł już do końca rolą Zdzisława Beksińskiego w " Ostatniej rodzinie" . Kolejne perełki to rola komediowa w serialu " Mój agent " , "Śubuk" , którego obejrzałam nie dawno oraz wiele innych w których był niepowtarzalny.!

Wywiad rzeka z Andrzejem Sewerynem. Z jednym z najwybitniejszych polskich aktorów rozmawiają Arkadiusz Bartosiak i Łukasz Klinke.
Wśród poruszanych tematów znajdują się zarówno zagadnienia dotyczące świata teatru i filmu, polityki, a także życia prywatnego. Aktor opowiada między innymi o wspomnieniach z dzieciństwa, młodości i początkach pracy artystycznej. Pasjonująca...

Książkę zabrałam na majówkę na czytniku. Miała być na wszelki wypadek, gdyby inne tytuły się skończyły. Tymczasem od pierwszej strony w każdej wolnej chwili do niej wracałam.
Pan Andrzej odpowiada na pytania, nie zawsze wygodne, nie zawsze łatwe, ale bardzo ciekawe. Autorzy książki bardzo dobrze się do niej przygotowali, robiąc naprawdę świetną robotę już przed wywiadem.
Jest to wywiad rzeka, w którym poznajemy człowieka z jego uporem, wadami, szczerymi uwagami i samokrytycyzmem.
Jest w nim coś takiego, że wraca się do niej aż do ostatniej strony. A trochę ich jest...

Książkę zabrałam na majówkę na czytniku. Miała być na wszelki wypadek, gdyby inne tytuły się skończyły. Tymczasem od pierwszej strony w każdej wolnej chwili do niej wracałam.
Pan Andrzej odpowiada na pytania, nie zawsze wygodne, nie zawsze łatwe, ale bardzo ciekawe. Autorzy książki bardzo dobrze się do niej przygotowali, robiąc naprawdę świetną robotę już przed wywiadem....

Gęsta od przemyśleń rozmowa o życiu, teatrze, ojczyźnie. Rozmówcy powyżej przeciętnej.

Gęsta od przemyśleń rozmowa o życiu, teatrze, ojczyźnie. Rozmówcy powyżej przeciętnej.

https://twitter.com/Another75824671/status/1664835882703101957

klasa sama w sobie... prawdziwa elyta! xD

https://twitter.com/Another75824671/status/1664835882703101957

klasa sama w sobie... prawdziwa elyta! xD

Kawał historii polskiej (i nie tylko) sceny widziany z perspektywy aktora wybitnego, jakim jest Andrzej Seweryn. Wspomnienia mają formę wywiadu - rzeki i zawierają sporo szczegółów z życia (także prywatnego),odtwarzanych m.in. dzięki prowadzeniu przez artystę i zachowaniu kalendarzy z zapisami zdarzeń. Ciekawe opisy incydentów związanych z rozpracowywaniem środowiska aktorów przez "bezpiekę", wraz z kopiami donosów (autorzy niektórych - już są nam znani).
Ciekawa lektura i to nie tylko dla tych, którzy interesują się przede wszystkim teatrem, czy filmem. To część naszej powojennej historii.

Kawał historii polskiej (i nie tylko) sceny widziany z perspektywy aktora wybitnego, jakim jest Andrzej Seweryn. Wspomnienia mają formę wywiadu - rzeki i zawierają sporo szczegółów z życia (także prywatnego),odtwarzanych m.in. dzięki prowadzeniu przez artystę i zachowaniu kalendarzy z zapisami zdarzeń. Ciekawe opisy incydentów związanych z rozpracowywaniem środowiska...

"Ja prowadzę", powiedział Andrzej Seweryn, więc zabrałem się w drogę. Trzy miesiące temu oglądałem "Deprawatora" w na małej scenie w "Polskim" a potem trochę przymuszony okolicznościami zobaczyłem, wieczorem, u siebie "Królową". Cztery odcinki. Natychmiast. Bez przerwy. I oniemiałem, wręcz zabetonowany siedziałem z zachwytu. Dlatego ze nie wiedziałem co i kogo będę oglądał. Wracaliśmy niedawno lekko podchmieleni gdy na wystawie taniej księgarni zobaczyłem zdjęcie okładki. I tak rozpoczęła się ta przygoda. Jeśli jeszcze ktoś pamięta Seweryna z Haliną Mikołajską w "Niemcach" Leona Kruczkowskiego gdy reżyserował sam Świderski a może "Ziemię Obiecaną" albo mój ulubiony "Bez znieczulenia" Wajdy. A może serial "Polskie drogi". Tak to było dawno ale ciągle dobrze się ogląda. Dwa lata temu specjalnie pojechałem na Pl. Wilsona, bo tylko tam jeszcze w kinie mogłem zobaczyć "Zieję". Tutaj opowiada Pan Andrzej o swoim życiu i twórczości i jest to opowieść znakomita. O kobietach i o literaturze, często przy tym zamykając oczy zachowuje się tak jak na dyrektora Teatru Polskiego przystało. Z powagą ale z dystansem do siebie. Trochę się zmartwiłem bo w trakcie rozmowy zapowiedział że 2022 roku zakończy dyrektorowanie. Byłaby to wielka szkoda... dla sztuki i dla nas wszystkich. Proszę jeszcze tego nie robić. Jako aktor jest ciągle w bardzo dobrej formie. Wiem co mówię bo na bieżąco chodzę do "Polskiego". Jeśli zobaczycie książkę w "taniej" to nie pozwólcie aby tam leżała. Nie zasługuje na to.
P.S.
Wczoraj w Taniej na Dworcu Centralnym zauważyłem
kilka egzemplarzy w cenie 29 zł...

"Ja prowadzę", powiedział Andrzej Seweryn, więc zabrałem się w drogę. Trzy miesiące temu oglądałem "Deprawatora" w na małej scenie w "Polskim" a potem trochę przymuszony okolicznościami zobaczyłem, wieczorem, u siebie "Królową". Cztery odcinki. Natychmiast. Bez przerwy. I oniemiałem, wręcz zabetonowany siedziałem z zachwytu. Dlatego ze nie wiedziałem co i kogo będę oglądał....

Ta książka dobrze wygląda i dobrze się czyta. Uwielbiam takie tomy: konkretne w dotyku i w treści, ciężkie w swej masie (papierowej),ale nie ciążące podczas lektury.
Czytając "Ja prowadzę" odnosiłem wrażenie, że interlokutorzy dobrze czują się w swojej obecności, a 30-letnia różnica wieku i doświadczeń oraz niewątpliwa sława bohatera na szczęście nie przerodziła się w nużącą czołobitność autorów. Sporadyczne wstawki w formie prowadzonych przez Andrzeja Seweryna "na żywo" rozmów telefonicznych lub żartobliwych droczeń z żoną dodatkowo ubarwiają treść i wprowadzają element suspensu, bo nie sposób przewidzieć, do jakiej sławy z długiej listy znajomych mistrz zadzwoni, by odświeżyć swoją pamięć.
Sam wywiad ma formę "kontrolowanego chaosu", co oznacza, że choć zasadniczo każdy rozdział koncentruje się na jakimś konkretnym temacie (młodość, kontakty z opozycją, Comédie-Française, życie rodzinne etc.; jest tego dużo, bo aż 31 obszernych części, co tłumaczy słuszne rozmiary tomiszcza o ponad 600 stronicach) - to jednak rozmówcy nie trzymają się ich sztywno, zapewniając treści interesującą potoczystość i nieoczywistość.
To naprawdę dobry kawałek literatury i interesująca pozycja, która nie tylko uchyla rąbka osobowości wielkiego aktora, ale również odmalowuje barwny obraz środowiska filmowego i teatralnego, w którym mistrz obracał się przez ostatnie 50 lat. Polecam.

Ta książka dobrze wygląda i dobrze się czyta. Uwielbiam takie tomy: konkretne w dotyku i w treści, ciężkie w swej masie (papierowej),ale nie ciążące podczas lektury.
Czytając "Ja prowadzę" odnosiłem wrażenie, że interlokutorzy dobrze czują się w swojej obecności, a 30-letnia różnica wieku i doświadczeń oraz niewątpliwa sława bohatera na szczęście nie przerodziła się w...

Czytam sobie tutaj opinie i pada słowo" mistrzowski" wywiad lub Andrzej Seweryn-mistrz! Ja mam trochę inne pojęcie mistrzostwa, bo jest ono dla mnie między innymi czystością wypowiedzi, kulturą osobistą jak i wysokim poziomem. Umiejętnością w fajny, błyskotliwy sposób przekonania czytelnika o swojej nieprzeciętnosci.
Po kolejnej porcji wulgaryzmów po prostu podziękowałam autorowi, niby wielkiej osobowości. Czytanie o fiu...ch, chu...ch, nie jest moją pasją, nie tego się spodziewałam.
Przeciętny wywiad z osobą, która owszem ma jakiś dorobek filmowy i reżyserki ale niczym szczególnym nie wyróżnia się od Pawła, Krzyśka czy Zdziska chodzących po ulicach lub siedzących pod blokiem.
Całe szczęście książka pożyczona, z ulgą oddam.

Czytam sobie tutaj opinie i pada słowo" mistrzowski" wywiad lub Andrzej Seweryn-mistrz! Ja mam trochę inne pojęcie mistrzostwa, bo jest ono dla mnie między innymi czystością wypowiedzi, kulturą osobistą jak i wysokim poziomem. Umiejętnością w fajny, błyskotliwy sposób przekonania czytelnika o swojej nieprzeciętnosci.
Po kolejnej porcji wulgaryzmów po prostu podziękowałam...

Wywiad-rzeka z wybitnym aktorem wyróżnia się wśród innych podobnych książek olbrzymią szczerością i otwartością Seweryna: sporo on opowiada o imponującej karierze zawodowej i burzliwym życiu osobistym, często się spiera z rozmówcami, co czyni rzecz całą bardzo żywą i ciekawą.

Wychowywała go samotnie matka, prosta kobieta, która się zaharowywała, aby zapewnić dzieciom godne życie. Do dziś ma kompleksy z powodu swego pochodzenia: „Chciałem tylko zwrócić uwagę na moje braki, z których biorą się poważne kompleksy. Brak podstaw, źródeł, korzeni i co najważniejsze — brak lektur. Ale proszę mi wierzyć, że robię, co mogę. Całe życie staram się nadrabiać.” Myślę, że z tego nadrabiania bierze się jego sławny w środowisku pracoholizm, jest już po siedemdziesiątce, ale nie zwalnia tempa, dyrektoruje Teatrowi Polskiemu w Warszawie, gra w wielu spektaklach, filmach, serialach. Koncentrację na pracy przypłacił burzliwym życiem osobistym, obecna żona jest jego piątą, ma troje dzieci (każde z inną żoną) i troje wnuków.

Oprócz pracy aktorskiej był zaangażowany politycznie: aresztowano go w czasie wydarzeń Marca 1968, a potem był aktywnie zaangażowany w działalność KORu. Ale o PRL nie mówi źle: „Gdybym mieszkał we Francji i zaczynał studia w takich warunkach, w jakich zaczynałem w Polsce, to nie jestem pewien, czy mógłbym je w ogóle ukończyć. Prawdopodobnie nie starczyłoby mi na jedzenie. Jestem tworem Polski Ludowej, która codziennie żywiła mnie połową bochenka chleba i dwiema zupami w „Dziekance”.”

Mało się u nas pamięta o dokonaniach Seweryna we Francji, a są one naprawdę wyjątkowe, został członkiem zespołu Comédie-Française, niezwykle elitarnego teatru francuskiego, do którego niezmiernie rzadko akceptuje się cudzoziemców, oczywiście mówi biegle po francusku. Pracował z największymi twórcami: Johnem Gielgudem, Peterem Steinem, Peterem Brookiem. U tego ostatniego wystąpił w legendarnym spektaklu 'Mahabharata', z którym przez cztery lata triumfalnie objeździł cały świat. Jest kawalerem Legii Honorowej, najważniejszego odznaczenia francuskiego. To chyba najbardziej utytułowany polski aktor.

Frapująco opowiada Seweryn o tajnikach pracy aktorskiej o narzędziach pracy aktora, o tym, że w tym zawodzie bardzo ważne jest szczęście, ale też ciężka praca.

Jeszcze parę ciekawostek: mało brakowało, aby zagrał Schindlera w filmie Spielberga, jak sam mówi: „Gdyby moja praca ze Spielbergiem potoczyła się inaczej, dzisiaj pewnie byśmy nie rozmawiali. Co nie znaczy, że byłbym szczęśliwym albo przynajmniej szczęśliwszym człowiekiem.” Ciekawa jest jego opinia o moim ukochanym Zbigniewie Zapasiewiczu: „Był bardzo nieśmiały i skryty, a przez to niebywale spięty.”

Piękny portret wielkiego aktora.

Wywiad-rzeka z wybitnym aktorem wyróżnia się wśród innych podobnych książek olbrzymią szczerością i otwartością Seweryna: sporo on opowiada o imponującej karierze zawodowej i burzliwym życiu osobistym, często się spiera z rozmówcami, co czyni rzecz całą bardzo żywą i ciekawą.

Wychowywała go samotnie matka, prosta kobieta, która się zaharowywała, aby zapewnić dzieciom...

Jedni jak mało kto umieją pytać, a ujmując rzecz szerzej - potrafią rozmawiać, drugi pokazuje, że jest nie tylko wybitnym aktorem, ale i niezwykle barwną postacią, człowiekiem z krwi i kości, który - mimo że wiele w życiu widział i niejedną wielką rolę ma na koncie, to - nie zagubił normalności. A młodzieńczej energii i świeżości mogliby pozazdrościć panu Andrzejowi wszyscy, także ci o pół wieku młodsi...
Ze spotkania tych dwóch światów wyszedł pasjonujący wywiad-rzeka, który czyta się jak najlepszą powieść.

Jedni jak mało kto umieją pytać, a ujmując rzecz szerzej - potrafią rozmawiać, drugi pokazuje, że jest nie tylko wybitnym aktorem, ale i niezwykle barwną postacią, człowiekiem z krwi i kości, który - mimo że wiele w życiu widział i niejedną wielką rolę ma na koncie, to - nie zagubił normalności. A młodzieńczej energii i świeżości mogliby pozazdrościć panu Andrzejowi...