Dobrze zaplanowany scenariusz trzyma poziom przez cały komiks, fabuła przechodzi w kolejne wątki, nie wypełniając komiksu jednym pomysłem jak to często ma miejsce. Graficznie dobrze dopracowany na swoim poziomie. Aż dziwne że za to wszytko odpowiada tylko jedna osoba - autor. Jedyny mały minus to docelowa grupa odbiorcza - dzieci.

Dobrze zaplanowany scenariusz trzyma poziom przez cały komiks, fabuła przechodzi w kolejne wątki, nie wypełniając komiksu jednym pomysłem jak to często ma miejsce. Graficznie dobrze dopracowany na swoim poziomie. Aż dziwne że za to wszytko odpowiada tylko jedna osoba - autor. Jedyny mały minus to docelowa grupa odbiorcza - dzieci.

Świetna kreska, doskonały humor, przednia zabawa dla młodszych i trochę starszych

Świetna kreska, doskonały humor, przednia zabawa dla młodszych i trochę starszych

Taka ładna okładka, a komiks jakiś taki bez fajerwerków...

Taka ładna okładka, a komiks jakiś taki bez fajerwerków...

Komiksy odkurzone po latach. Cóż, kiedyś mnie bawiły. Teraz również, lecz nie ma co ukrywać, że jakoś, kurczę, mniej. Ciąży na nich, niczym klątwa, opinia nastolatków – to taki gorszy Asterix i Obelix. Niby tematyka inna, jednakże podświadomie szukam korelacji. I żartu słownego. Troszkę jest, lecz ciągle mało. I historia mało wciągająca. Zaskakuje mnie tylko, że najmłodszy czytelnik podtyka mi te książki do głośnego czytania i słucha z uwagą. Hmm.

Komiksy odkurzone po latach. Cóż, kiedyś mnie bawiły. Teraz również, lecz nie ma co ukrywać, że jakoś, kurczę, mniej. Ciąży na nich, niczym klątwa, opinia nastolatków – to taki gorszy Asterix i Obelix. Niby tematyka inna, jednakże podświadomie szukam korelacji. I żartu słownego. Troszkę jest, lecz ciągle mało. I historia mało wciągająca. Zaskakuje mnie tylko, że najmłodszy...

Tym razem Mirmiła, Kajka i Kokosza z opresji ratują krasnale.

Tym razem Mirmiła, Kajka i Kokosza z opresji ratują krasnale.

Polecam

Polecam

Bezbłędne!! Fontanna łez śmiechu!

Edycja góralska "Festiwalu Czarownic" - pisowane po góralsku. Kajko i Kokosz Janusza Chrusty to jedno z barz powazowanych polskich malunkowych godek. Ze śpasem pokazuje żywobycie dwóch slowiyańskich wojoków- uuciwego mendrola Kajka i hrubego sobka Kokosza - nad ftórymi wierchuje kaśtelan Mirmił. (...).

Bezbłędne!! Fontanna łez śmiechu!

Edycja góralska "Festiwalu Czarownic" - pisowane po góralsku. Kajko i Kokosz Janusza Chrusty to jedno z barz powazowanych polskich malunkowych godek. Ze śpasem pokazuje żywobycie dwóch slowiyańskich wojoków- uuciwego mendrola Kajka i hrubego sobka Kokosza - nad ftórymi wierchuje kaśtelan Mirmił. (...).

Jeden z moich ulubionych komiksów z czasów dzieciństwa. Pomysł na komiks kapitalny w swej prostocie. Do dziś pamiętam scenki z prezentacją osiągnięć uczestniczek konkursu. No i kasztelan Mirmił („usypcie mi kurhanik”:-) którego mania wielkości omal nie doprowadziła do zagłady mieszkańców grodu. Zbójcerze – tym razem nieco w tle, niejako na ławce rezerwowych, aż w sumie jest ich żal... Pamiętam jak pieczołowicie zbierałem poszczególne odcinki drukowane na łamach „Świata Młodych” i autentycznie byłem zły, gdy ktoś ubiegł mnie w kiosku. Wtedy zaczęła się moda na zakładanie tzw. teczek na prasę :-) A prawdziwe wniebowzięcie, gdy udało się kupić wydanie albumowe. Po prostu klasyka!

Jeden z moich ulubionych komiksów z czasów dzieciństwa. Pomysł na komiks kapitalny w swej prostocie. Do dziś pamiętam scenki z prezentacją osiągnięć uczestniczek konkursu. No i kasztelan Mirmił („usypcie mi kurhanik”:-) którego mania wielkości omal nie doprowadziła do zagłady mieszkańców grodu. Zbójcerze – tym razem nieco w tle, niejako na ławce rezerwowych, aż w sumie jest...

Ponure czasy stanu wojennego kojarzą mi się do dzisiaj z „Kajko i Kokoszem”. Ten komiks drukowano wtedy regularnie na łamach czasopisma „Świat Młodych”, które zyskało we mnie czytelnika tylko z powodu ostatniej strony. Tam pojawiały się polskie komiksy – między innymi właśnie „Kajko i Kokosz”.

„Festiwal czarownic” to klasyczny komiks przygodowy, posługujący się typowymi dla fantasy elementami (eliksiry, czarownice, pseudo-średniowieczny świat). Całość przypomina oczywiście „Asteriksa”, ale o tym francuskim komiksie nie mieliśmy w latach 80-tych żadnego pojęcia. Janusz Christa „szmugluje” na łamy tego odcinka kilka całkiem fajnych odnośników do aktualnej sytuacji w Polsce. Autor musiał być jednak bardzo ostrożny, poprzestał więc na delikatnych aluzjach. Wątpię zresztą, czy młodociani czytelnicy tych lat byliby w stanie odczytać takiego rodzaju stwierdzenia. Nas interesowała czysta przygoda – a tej w „Festiwalu czarownic” nie brakuje. Całość okraszona jest oczywiście sporą dozą humoru, którego w czasach stanu wojennego człowiek bardzo łaknął.

Ponure czasy stanu wojennego kojarzą mi się do dzisiaj z „Kajko i Kokoszem”. Ten komiks drukowano wtedy regularnie na łamach czasopisma „Świat Młodych”, które zyskało we mnie czytelnika tylko z powodu ostatniej strony. Tam pojawiały się polskie komiksy – między innymi właśnie „Kajko i Kokosz”.

„Festiwal czarownic” to klasyczny komiks przygodowy, posługujący się typowymi...

Sama historia jest zabawna i przewrotna. Minus za czcionkę w dymkach, która jest bardzo nieczytelna.

Sama historia jest zabawna i przewrotna. Minus za czcionkę w dymkach, która jest bardzo nieczytelna.