Oto kolejny z moich ulubieńców tego roku - mroczna, gotycka baśń z pogranicza thrillera psychologicznego, celtyckiego folkloru i wiktoriańskiego horroru. Ta książka była po prostu niesamowita - zakochacie się!

Laura Purcell zwana jest gdzieniegdzie współczesną Daphne du Maurier a ja, po lekturze “Bone China” nie mogę się z tym nie zgodzić - cóż to było za cacko! Mroźny, surowy klimat odizolowanego od świata domu, łamiące serce tajemnice, zbrodnie i wyparcie, doprowadzające do szaleństwa… I cudownie nakreślone, niesamowite kobiece postacie. Brzmi trochę jak Daphne, prawda?

Do odosobnionego, nie przytulnego domu gdzieś na wybrzeżu Kornwalii przybywa Hester Why, aby pełnić rolę opiekunki chorej Louise Pinecroft. W swoim kufrze posiada jedynie kilka istotnych rzeczy, pośród których znajduję się… wystawiony za nią list gończy zamieszczony w gazecie. Ucieczka do nowej pracy na mrocznym odludziu miała posłużyć jako “nowy początek,” zwłaszcza, że Hester zmaga się z własnymi demonami - problemami psychicznymi i coraz większym uzależnieniem od alkoholu. Jej nowe miejsce pracy nie pomaga jej jednak w przywróceniu równowagi - dom jest zimny i pełen dziwnych dźwięków. Sama chora, panna Pinecroft spędza dnie bez ruchu, wpatrując się uparcie w swoją kolekcję chińskiej porcelany, wpadając w coraz to większe szaleństwo a reszta służby jest niesamowicie zabobonna i odprawiająca nawet dziwaczne rytuały, mające chronić domowników przed złowieszczymi istotami z podziemi. Klimat zagęszcza się dosłownie z każdą stroną, a czytelnik zostaje wrzucony również w wydarzenia z przeszłości głównych bohaterów, aby sam powoli mógł rozwiązać zagadkę.
Na uwagę zasługuje również język - czytałam w oryginale i muszę przyznać, że była to książka dla mnie dość wymagająca językowo. Laura Pucell używa bogatego i obrazowego słownictwa oraz różnorakich dialektów w dialogach - inaczej będą mówić osoby z klasy średniej czy niższej. Te zabiegi podrasowują jednak gotycki, zimny klimat tej powieści, która moim zdaniem jest wprost idealna na nasz szary listopad.
Nie jest to książka, którą łatwo określić - znajdziemy tutaj gotyk i horror, baśnie i folklor ale również łamiący serce realizm, ludzkie tragedie i wspaniale nakreślone portrety psychologiczne bohaterów z problemami.
Czujecie się zachęceni?

Oto kolejny z moich ulubieńców tego roku - mroczna, gotycka baśń z pogranicza thrillera psychologicznego, celtyckiego folkloru i wiktoriańskiego horroru. Ta książka była po prostu niesamowita - zakochacie się!

Laura Purcell zwana jest gdzieniegdzie współczesną Daphne du Maurier a ja, po lekturze “Bone China” nie mogę się z tym nie zgodzić - cóż to było za cacko! Mroźny,...