La forma dell`acqua

Jest to moje pierwsze spotkanie z Andrea Camilleri i jestem bardzo pozytywnie zaskoczony. Wartka akcja, bez zbędnych przynudzeń, a co najważniejsze w kryminale, ciąg przyczynowo-skutkowy poprowadzony bardzo logiczne. Początkowo jedynie nie mogłem przyzwyczaić się do stylu pisania, ale biorę to na karb tłumaczenia i próby zachowania sycylijskiego dialektu

Jest to moje pierwsze spotkanie z Andrea Camilleri i jestem bardzo pozytywnie zaskoczony. Wartka akcja, bez zbędnych przynudzeń, a co najważniejsze w kryminale, ciąg przyczynowo-skutkowy poprowadzony bardzo logiczne. Początkowo jedynie nie mogłem przyzwyczaić się do stylu pisania, ale biorę to na karb tłumaczenia i próby zachowania sycylijskiego dialektu

Nie należę do osób lubujących się w kryminałach, nigdy do mnie nie przemawiały na dłuższą metę. Jako część innych gatunków (czyli motyw rozwiązywania zagadki związanej ze zbrodnią) to już bardziej okej, ale czytanie o policjantach i detektywach średnio.

Trochę inaczej jest z serią z Komisarzem Montalbano, którą uwielbia moja żona. To zresztą zwykle bardziej opowieści o Sycylii i trybie życia południowca i mentalności ludzkiej, niż jakiekolwiek gonienie za akcją i zagadkami. Po prostu musimy zdać się tu na naszego Komisarza, który często sam nie wie, co się zdarzyło i do którego rozwiązania trafiają gdy raczej jest za późno. Nie chodzi o to, że Montalbano jest jakiś gorszy od wielu innych rozwiązywaczy zagadek, problem w tym, że autor nie idzie na skróty dając swoją pełną wiedzę swoim bohaterom. Montalbano ma swój rozum i wie, że pochopne działania wyglądają fajnie na filmach, ale w rzeczywistości bywa różnie. Dlatego też totalnie przyciągało mnie to.

Dlaczego zatem nie przeczytałem innych książek z serii? Z bardzo prostego powodu, bo jest zajebisty serial trochę stary, ale na prawdę zajebisty (chociaż trudno go nazwać serialem, to raczej czasem nawiązujące do siebie oddzielne filmy). I każdemu kto zachwycił się kryminałami Camilleriego, polecam.

Nie należę do osób lubujących się w kryminałach, nigdy do mnie nie przemawiały na dłuższą metę. Jako część innych gatunków (czyli motyw rozwiązywania zagadki związanej ze zbrodnią) to już bardziej okej, ale czytanie o policjantach i detektywach średnio.

Trochę inaczej jest z serią z Komisarzem Montalbano, którą uwielbia moja żona. To zresztą zwykle bardziej opowieści o...

Ciekawostka - Andrea Camilleri był wybitnym reżyserem, profesorem, uczestnikiem ważnych włoskich akademii filmowych i teatralnych, a jako pisarz kryminałów zadebiutował w wieku... 70 lat, stając się czytelniczym fenomenem (dożył 96 lat!!).

Jak twierdzi „New York Times”:
"Albo już kochasz książki  Andrei Camilleriego,
albo jeszcze ich nie czytałeś”! 😀

"Kształt wody" autorstwa Andrei Camilleri to jeden z tych wielowątkowych kryminałów, w których fabuła, akcja i rozwiązanie zagadki schodzą na dalszy plan przy innych jego zaletach (chociaż wymienionym elementom niczego nie brakuje 😀).
Zachwyca wiele składowych powieści - przede wszystkim sposób narracji, który przenosi czytelnika wprost do Włoch - tutaj do fikcyjnej, malowniczej miejscowości Vigata na Sycylii.

W Vigacie zostaje odnalezione ciało inżyniera Luparello, lokalnej osobistości. Według orzeczenia biegłych, przyczyną śmierci mógł być atak serca spowodowany „przedawkowaniem” uciech erotycznych.

Czujny komisarz Montalbano, wbrew opinii śledczych, podąża za dowodami - nie traci z oczu faktu, że denat nie pasował do profilu rozrywkowego bawidamka - a wręcz uchodził za człowieka wstrzemięźliwego i nieufnego.
Kolejne ślady wskazują, że ktoś próbuje skompromitować inżyniera.

Camilleri z humorem i trafnie obrazuje społeczność, oddaje autentyczność postaci, ich pogłębione charaktery, nawyki, skryte motywacje i bez wysiłku przedstawia złożoność ludzkiej natury.

Bardzo ciekawą postacią jest sam główny bohater - komisarz Salvo Montalbano - detektyw-filozof, detektyw-erudyta, detektyw-smakosz.
Odradzam czytanie powieści Włocha na głodnego - to śródziemnomorskie jedzenie niebezpiecznie kusi...
Żadne śledztwo nie jest bowiem ważniejsze niż dobry posiłek w miłym towarzystwie. W każdym z tomów serii odnajdziemy nazwy typowo sycylijskich specjałów.
Takich jak:
♡ pasta alla Norma czyli makaron z bakłażanem i słoną ricottą,
♡ Pasta ncasciata a’ missinisi - zapiekanka makaronowa, serwowana z bakłażanem, mielonym mięsem, jajkami i serem pecorino,
♡ Pasta con i broccoli - makaron z... kalafiorem, rodzynkami, orzeszkami piniowymi oraz sardelami,
♡ "Arancine di Montalbano” (pomaranczki komisarza Montalbano),czyli danie na bazie ryżu, smażone na głębokim oleju z nadzieniem (klasyczne ragù - mozzarella z szynką lub szpinak),
♡ spaghetti z małżami lub krewetkami,
♡ świeżutkie smażone barweny odsączone na pergaminie, itp.

Pisarz buduje napięcie fabuły poprzez stopniowe odkrywanie powiązań między bohaterami, poprzez obyczajowe, erotyczne i psychologiczne niuanse,
oraz ich złożone motywacje działań.
Camilleri bawi się konwencją kryminału, trochę z niej kpiąc - tu nie ma nudnego równania - morderstwo + śledztwo = wykrycie sprawcy, są ślepe tropy, morderstwo może się okazać śmiercią z przyczyn naturalnych...

Plastyczny język, sycylijski klimat, dobrze skonstruowana skomplikowana intryga oraz zaskakujące zakończenie składają się na wyśmienitą powieść kryminalną, bez krwi, flaków, płynów ustrojowych, bez zbędnego epatowania brutalnością i dosłownością.

Krótko mówiąc - powieść Andrei Camilleri jest całkowitym zaprzeczeniem i kontrastem grafomańskich, przekombinowanych, ociekających przemocą bez fabularnego wytłumaczenia, gniotów M. Czornyja, P. Piotrowskiego i C. Cartera. 😜

❗️To nie jest kolejny produkt marketingowy chciwego wydawnictwa.
❗️To jest dobra literatura, nie pozbawiona humoru.

Ciekawostka - Andrea Camilleri był wybitnym reżyserem, profesorem, uczestnikiem ważnych włoskich akademii filmowych i teatralnych, a jako pisarz kryminałów zadebiutował w wieku... 70 lat, stając się czytelniczym fenomenem (dożył 96 lat!!).

Jak twierdzi „New York Times”:
"Albo już kochasz książki  Andrei Camilleriego,
albo jeszcze ich nie czytałeś”! 😀

"Kształt wody"...

emocje jak na grzybobraniu

emocje jak na grzybobraniu

Odświeżający przerywnik.

Odświeżający przerywnik.

Bardzo dobra powieść w swoim gatunku.
Zalety?
1 - logiczna
2 - bez wkurzającego słowotoku
3 - dobre rozwiązanie
4 - na koniec - dodatkowy koniec :)
Wady? Nie zauważyłam.
Zamierzam zawrzeć bliższą znajomość z komisarzem Montalbano

Bardzo dobra powieść w swoim gatunku.
Zalety?
1 - logiczna
2 - bez wkurzającego słowotoku
3 - dobre rozwiązanie
4 - na koniec - dodatkowy koniec :)
Wady? Nie zauważyłam.
Zamierzam zawrzeć bliższą znajomość z komisarzem Montalbano

Kryminał inny niż klasyczne powieści tego typu. Andrea Camilleri przez wiele lat był związany z teatrem i widać to w tej książce. W powieści nie znajdziemy malowniczych opisów sycylijskiego miasteczka, a cała fabuła oparta jest bardziej na dialogach, w których autor dokonuję ekspozycji. Ma to swoje plusy i minusy. Przyjemnie mi się czytało książkę, ale zabrakło mi opisów postaci oraz Sycylii, która jest tu pozbawiona jej kolorów, a zamiast tego przedstawiona jest dość stereotypowo.

Kryminał inny niż klasyczne powieści tego typu. Andrea Camilleri przez wiele lat był związany z teatrem i widać to w tej książce. W powieści nie znajdziemy malowniczych opisów sycylijskiego miasteczka, a cała fabuła oparta jest bardziej na dialogach, w których autor dokonuję ekspozycji. Ma to swoje plusy i minusy. Przyjemnie mi się czytało książkę, ale zabrakło mi opisów...

"Kształt wody" autorstwa Andrea Camilleri to powieść kryminalna, w której akcja rozgrywa się w malowniczym Vigacie. Historia rozpoczyna się od tajemniczej śmierci inżyniera Luparello, lokalnej postaci, co stawia pod znakiem zapytania spokój miasteczka. Orzeczenie biegłych wskazuje na przedawkowanie uciech erotycznych jako przyczynę zgonu, co wywołuje kontrowersje.

Komisarz Montalbano, główny bohater, nieśpiesznie podchodzi do zamknięcia śledztwa, zwracając uwagę na dziwne zachowania pewnych osób oraz zagadkowe przedmioty znalezione w pobliżu zwłok. Autor zgrabnie buduje atmosferę tajemnicy i ukazuje skomplikowane relacje między postaciami. Śledztwo Montalbano prowadzi do kolejnych niespodziewanych tropów, odkrywając zakulisowe machinacje i próby kompromitacji zmarłego inżyniera.

Camilleri doskonale operuje napięciem, tworząc intrygujący portret społeczności oraz ukazując złożoność ludzkiej natury. Dialogi są błyskotliwe, a postać komisarza Montalbano pełna jest subtelnego uroku. "Kształt wody" to nie tylko klasyczna powieść kryminalna, ale także obraz życia społeczności, w której ukryte tajemnice wychodzą na światło dzienne, wplatając czytelnika w gęstą sieć intryg.

W miarę jak Montalbano zagłębia się w tajniki śledztwa, czytelnik jest wciągany w wir emocji i nieprzewidywalnych zwrotów akcji. Autentyczność postaci oraz ich złożone motywacje nadają tej powieści głębię, a mistrzowskie przedstawienie lokalnego klimatu dodaje uroku opowieści.

W "Kształcie wody" Camilleri nie tylko bada kryminalne aspekty historii, ale także rysuje subtelny portret społeczności z jej ukrytymi konfliktami i niejasnościami. Wplatając wątki obyczajowe i psychologiczne, autor tworzy pełnokrwiste postaci, które stają się niemal żywymi mieszkańcami Vigaty.

Nie brakuje w tej powieści też elementów humoru, a specyficzny styl Camilleriego sprawia, że czytelnik z łatwością przenosi się w malownicze pejzaże Sycylii. Mimo że "Kształt wody" to klasyczna historia kryminalna, to zdecydowanie wyróżnia się dzięki głębokiemu spojrzeniu na ludzką naturę i społeczne dynamiki.

Podsumowując, "Kształt wody" to nie tylko znakomita powieść kryminalna, ale także literacka podróż po zakamarkach ludzkiej psychiki i społecznych relacji. Andrea Camilleri, zręcznie łącząc elementy tajemnicy, intrygi i humoru, tworzy arcydzieło, które pozostawi czytelnika zafascynowanego do samego zaskakującego finału.

"Kształt wody" autorstwa Andrea Camilleri to powieść kryminalna, w której akcja rozgrywa się w malowniczym Vigacie. Historia rozpoczyna się od tajemniczej śmierci inżyniera Luparello, lokalnej postaci, co stawia pod znakiem zapytania spokój miasteczka. Orzeczenie biegłych wskazuje na przedawkowanie uciech erotycznych jako przyczynę zgonu, co wywołuje kontrowersje.

Komisarz...

Montalbano można szybko polubić, widać jego wrażliwość, zamiłowanie do książek, do sztuki, dociekliwość, wytrwałość, ma też oczywiście i przywary. W tym tomie poznaje kobietę, która została jego przyjaciółką na całe życie, a w przyjaźni komisarz jest bardzo lojalny. Początkowo trudno zyskać jego zaufanie, ale gdy to już nastąpi, to jest wierny.
Już w tym tomie widać taką zmysłowość serii, komisarz nie jest ascetą, lubi np. dobrze zjeść. Jedzenie u A. Camilleri bywa sposobem na doła psychicznego, nasz bohater ma bowiem gospodynię, która świetnie gotuje, ale on również często chodzi do różnych restauracji.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2023/09/andrea-camilleri-ksztat-wody.html

Montalbano można szybko polubić, widać jego wrażliwość, zamiłowanie do książek, do sztuki, dociekliwość, wytrwałość, ma też oczywiście i przywary. W tym tomie poznaje kobietę, która została jego przyjaciółką na całe życie, a w przyjaźni komisarz jest bardzo lojalny. Początkowo trudno zyskać jego zaufanie, ale gdy to już nastąpi, to jest wierny.
Już w tym tomie widać...

To było poniżej moich oczekiwań.

To było poniżej moich oczekiwań.