Po rewelacyjnie spędzonym czasie z pierwszą częścią powieści Samanthy Shannon, postanowiłam długo nie zwlekać i dokończyć tę opowieść. Nie porwało mnie równie mocno, ale to wciąż kawał dobrego i ciekawie napisanego fantasy.

Eadaz wreszcie wraca do domu, do Zakonu. Jednak pomimo tęsknoty za tym miejscem i magią drzewa pomarańczy, myślami jest zupełnie gdzieś indziej, a zwłaszcza przy kimś innym. Czy będzie umiała być posłuszna i wykonywać rozkazy Przeoryszy, kiedy całemu światu grozi zagłada? Tane tymczasem, pozbawiona swojego smoka, usycha na Skrzydle, zupełnie przypadkiem odnajdując cel, o którym nie wiedziała, a który był jej pisany od urodzenia. Natomiast Niclays jest coraz bliżej odkrycia zagadki nieśmiertelności.

Książka naprawdę ciekawa. Sporo się dzieje, dowiadujemy się nowych rzeczy odnośnie tego, jak było naprawdę z uśpieniem Bezimiennego tysiąc lat temu, komu należy się chwała, a kto był najzwyklejszym oszustem. Dla wielu to będzie informacja, która może wstrząsnąć ich wiarą, zaburzyć porządek rzeczy. Bezimienny niebawem się przebudzi. Czy zagrożenie istnienia całego świata przez siły większe niż ludzka nienawiść jest w stanie zjednoczyć zwaśnione ludy i otworzyć im oczy na prawdę? A może czas odłożyć uprzedzenia na bok i walczyć o nowy lepszy świat?

Przez początek książki trochę brnęłam, powolutku i nieśpiesznie. Znacznie się ożywiłam, kiedy doszło do konfrontacji głównych bohaterów. Wiedziałam, że ten moment nastąpi, bo byłoby dziwne, gdyby wątki rozgrywały się poza sobą. Oczekiwałam od tego momentu wiele i emocje były, ale opadły niestety. Za mało wzajemnych interakcji i chemii zabrakło. O ile jeszcze między Tene a Eadaz jakoś mi to nie przeszkadzało, tak spotkanie Lotha z Tene wróżyło cos emocjonującego, a niestety na jednej wspólnej akcji się skończyło i niewiele w relacjach pomiędzy bohaterami posunęło się dalej. Wydaje mi się jakby autorka całą swoja pasję włożyła w związek Eadaz z Sabran, a reszta bohaterów została potraktowana po macoszemu, przez co zakończenie pozostawia spory niedosyt.

Czy polecam? Polecam. Naprawdę warto!

Po rewelacyjnie spędzonym czasie z pierwszą częścią powieści Samanthy Shannon, postanowiłam długo nie zwlekać i dokończyć tę opowieść. Nie porwało mnie równie mocno, ale to wciąż kawał dobrego i ciekawie napisanego fantasy.

Eadaz wreszcie wraca do domu, do Zakonu. Jednak pomimo tęsknoty za tym miejscem i magią drzewa pomarańczy, myślami jest zupełnie gdzieś indziej, a...