Dlaczego wampir nie może być po prostu wampirem? Spalać się w świetle dnia, sypiać w trumnie i reagować alergicznie na zapach czosnku (bo widok krzyża nie odstraszał nawet Drakuli)? Dlaczego trzeba wampira koniecznie uczłowieczać?

Apogeum uczłowieczania mamy właśnie u Richelle Mead. Tu z wampira niewiele już zostało (nawet mniej niż u Stephenie Meyer): tylko konieczność picia krwi i dodatkowe umiejętności, mające więcej wspólnego z czarnoksięstwem niż z wampiryzmem. U Mead wampiry, zwane Morojami, nie są nawet nieśmiertelne, są słabe jak dzieci, chorowite i wymagają stałej ochrony. Mało tego, wierzą w Boga i regularnie uczestniczą w nabożeństwach. Można byłoby sobie podumać w jakim obrządku odbywają się te nabożeństwa skoro cała Morojska arystokracja nosi rosyjskie imiona i nazwiska, a główny święty to Władimir.

Morojów chronią dampiry, pół-ludzie - pół-wampiry, silne, zwinne i specjalnie szkolone na strażników. Przed czym chronią? Przed strzygami, czyli prawdziwymi wampirami - nieśmiertelnymi, nieumarłymi, kwiożerczymi istotami. Czyli trzeba przyznać, że jednak udało się pani Mead w jakiejś szczątkowej formie tego "prawdziwego" wampira zachować, a na dodatek wytworzyć dość skomplikowaną (choć spójną) sieć zależności pomiędzy poszczególnymi rasami. A rasą najciekawszą są dampiry. Bardziej prostolinijne, empatyczne i szlachetniejsze niż w większości wyniosłe, zawistne i mazgajowate Moroje. Dampirką jest główna bohaterka Rose, a jej przyjaciółką i podopieczną Lissa (Wasylisa). Dziewczyny łączy szczególna więź współzależności i współodczuwania. Obie zresztą są w jakiś sposób szczególne, wyjątkowe.

Pomimo zastrzeżeń przyznać muszę, że "Akademia wampirów" jest zaskakująco dobrą książką. Sporo tu się dzieje, jest miłość i zazdrość, są układy i układziki, są komplikacje, jest zagrożenie i zaskoczenie. A czyta się lekko, szybko i przyjemnie. Zdecydowanie jeden z lepszych tzw. paranormali, z którymi się zetknęłam, a już na pewno najlepszy początek cyklu. Jeśli dalsze części są podobne, to już zacieram ręce z uciechy:)))

Dlaczego wampir nie może być po prostu wampirem? Spalać się w świetle dnia, sypiać w trumnie i reagować alergicznie na zapach czosnku (bo widok krzyża nie odstraszał nawet Drakuli)? Dlaczego trzeba wampira koniecznie uczłowieczać?

Apogeum uczłowieczania mamy właśnie u Richelle Mead. Tu z wampira niewiele już zostało (nawet mniej niż u Stephenie Meyer): tylko konieczność...