Trafiłam na tę książkę, odwiedzając jedną z księgarni właściwie to bez konkretnego celu. I jakoś tak wpadła w moje dłonie. Czy pożałowałam tego? Nie. I o to streszczenie mojej historii z ,,Nie odpisuj" Marcela Mossa.
Cała książka to podział na kiedyś i teraz - pomaga to na poznanie sytuacji sprzed rzeczywistości, która w danym momencie otacza bohaterów. Zupełnym skrótem dodam, że mamy kilku bohaterów (Martynę, Damiana, Michała, Agatę, Ewę i Darię; będące bohaterkami jedynie epizodycznymi), jednakże wszystko ma skupić się na kobiecie i mężczyźnie - ludzi nieszczęśliwych.
Martyna jest nauczycielką języka niemieckiego, którą niedawno zostawił mężczyzna - Damian - po pewnych ekscesach, mających miejsce w ich wieloletnim związku. Prowadzi bloga, polegającego na anonimowych zwierzeniach ludzi ze świata. Jest to dla niej dodatkowe zajęcie, któremu oddaje się coraz bardziej, coraz bardziej zagorzale. Jednakże, dzieje się w jej życiu coś, co pozostawia na niej wielkie piętno. Kobieta poroniła dwukrotnie przez co, czując się jedynie "inkubatorem" [jak sama tak to nazywa] dla swojego partnera, popada w coraz większy alkoholizm oraz lekomanie. Oba nałogi sprowadzają ją na samo dno, z którego próbuje się usilnie odbić, jednakże sposoby, na które się podejmuje, rozpoczynają grę z konsekwencjami, goniących nieustannie kobietę. A to dopiero początek!
Aczkolwiek przejdziemy teraz do postaci Michała. Mężczyzna, którego możemy oskarżyć o brak męskości. Dlaczego tak surowo i okrutnie? To jest bardzo smutne, ale jest ofiarą przemocy domowej. Dla wielu to absurd, że jakim cudem mężczyzna jest bity przez kobietę, przecież to niemożliwe! Otóż możliwe. Jest to wciąż temat tabu dla innych, że kobieta również potrafi stać się tyranem i nie tylko nim, ponieważ "tyran" to w tym przypadku zwyczajny eufemizm. Wracając…Michał odczuwa na skórze w bardzo dziwny sposób, jaką jego żona potrafi być sadystką; przetrzymywanie go wbrew woli w domu, bicie, grożenie, manipulacje emocjonalne, szantaże i długo by jeszcze wymieniać. Jest po prostu zastraszany. W pewnym momencie swojego życia trafia na stronę Martyny i postanawia do niej napisać…i na tym polegał największy błąd.
Łączą swoje siły i próbują pokonać problem Michała, próbują rozgryźć Agatę - jego żonę - i dokonać czegoś, co wcześniej dla mężczyzny było nierealne - pokonać ją. Realizują swoje niekiedy absurdalne pomysły, które przynoszą skutki, bądź nie.
Natomiast pojawia się kolejny problem - Martyna zaczyna popadać w coraz większą paranoję, a dodatkowo zaczyna uważać, że jest ona idealną partnerką dla Michała i powinna ona zająć miejsce jego małżonki. Wywołuje to lawinę niechcianych wydarzeń, a kres ich historii, ich wspólnej historii, jest czymś druzgocącym.
I teraz po przedstawieniu całej fabuły, z czystym sumieniem mogę przejść do części przemyśleń nad lekturą. Otóż, książka ukazuje wiele problemów ludzkich, na które ludzie z naszego otoczenia, z naszego społeczeństwa, potrafią się zamknąć na ich temat i najlepiej udawać, że problemy nie istnieją. Jednak…czy to dobra postawa? Lepiej przyjmować postawę obojętną, bo łatwiej jest nie widzieć ludzkiego cierpienia? Mogłabym usłyszeć, że ,,A co mnie to obchodzi? To nie moje życie!". Tak, to nie twoje życie, ale nie zapominajmy, że egzystencja osoby obok, wpływa też na to, co z nami się stanie. I czasami lepiej zadbać o to, aby nie musieć później tego żałować.
Drugą kwestią jest popadanie w paranoje spowodowaną chorą zazdrością. Zazdrość jest według mnie jedną z emocji, czasami może zbyt intensywną, zbyt pochopną, dzięki której można łatwo popadać w skrajności w skrajność. Jednakże nie powinno się pozwolić, aby ta emocja pozwalała nad nami górowała w pewnych sytuacjach. Ponieważ doprowadzi nas to do sytuacji, od których nie będzie już odwrotu. A potem może być już tylko gorzej...
To tym razem na tyle, książka powoduje, że człowiek czuje się, jakby atakowano jego morale, ponieważ ukazywane są sytuacje absurdalne, o których nie chce wspominać w tym momencie, głównie z jednego powodu - każdy z osobna, kto sięgnie po tę książkę, musi sobie poradzić z tym, co w niej znajdzie.
Dziękuję.

Trafiłam na tę książkę, odwiedzając jedną z księgarni właściwie to bez konkretnego celu. I jakoś tak wpadła w moje dłonie. Czy pożałowałam tego? Nie. I o to streszczenie mojej historii z ,,Nie odpisuj" Marcela Mossa.
Cała książka to podział na kiedyś i teraz - pomaga to na poznanie sytuacji sprzed rzeczywistości, która w danym momencie otacza bohaterów. Zupełnym skrótem...