Książka zaczyna się fragmentem z Iliady... ale nie należy się zrażać bo później Krawczuk świetnie potrafi zainteresować opowiadaną historią. Często sięga po parafrazy antycznych utworów i tekstów by powołać świadków tamtych czasów. A czasy były to niezwykłe. Kanwą książki są nie tyle dzieje Alcybiadesa co los mieszkańców wyspy Melos, który wielokrotnie odbija się echem w fabule. To czas wojny peloponeskiej, która wstrząsnęła całą Hellada niezgorzej niż wojny z Persami. Autor wiele miejsca poświęca demokracji Ateńskiej i jest to szalenie ciekawe. Szkoły wyrządzają nam bowiem wielką krzywdę traktując ten ustrój "po łebkach" i wpajając nam romantyczną i uczesaną wizję władzy ludowej... do której często odwołują się bezmyślni, współcześni politycy. Hellenowie przerywali działania wojenne na czas Olimpiady? Bzdura! Historia robi niesamowite wrażenie - ludzie starożytności byli niesamowicie wyrafinowani politycznie. Intrygi, donosy, procesy, liturgie, hetajrie, wojny, zdrady, zabiegi polityczne i kontrowersyjne decyzje trybunału ludowego. Wszystko podane dość rzutko i przystępnie. Jedynym fragmentem nieco nużącym był wywód autora, próbujący interpretować rozważania Tukidydesa. Resztę czyta się jak dobra przygotówkę polityczną. Lecz to nie cała historia Alcybiadesa... gdzie jest reszta (się pytam)? Polecam szczególnie miłośnikom najnowszej części Assassin's Creed (Odyseja) ;)

Książka zaczyna się fragmentem z Iliady... ale nie należy się zrażać bo później Krawczuk świetnie potrafi zainteresować opowiadaną historią. Często sięga po parafrazy antycznych utworów i tekstów by powołać świadków tamtych czasów. A czasy były to niezwykłe. Kanwą książki są nie tyle dzieje Alcybiadesa co los mieszkańców wyspy Melos, który wielokrotnie odbija się echem w...