Ambitny romans Lucy Score wart jest uwagi z kilku powodów. Gloria Parker przez dziesięć lat była molestowana przez poprzedniego partnera. Aldo Moretta wrócił ze swojej czwartej misji w Afganistanie jako jednonogi kaleka. Czy mają szanse na szczęśliwy związek? Jak trudno będzie im uwierzyć w siebie, w swoje fizyczne i psychiczne możliwości? Czy kiedykolwiek będą w stanie zaufać drugiemu człowiekowi? Nawet jeśli oboje tego bardzo pragną?

W opisie ich zmagania się ze sobą, przy niewątpliwej seksualnej fascynacji, autorka nie idzie na łatwiznę, ani na skróty. Szczególnie wysiłki Glorii, ofiary wieloletniej przemocy, jej rozrachunki ze sobą i ze światem, jej lęki i powracające momenty zwątpienia przedstawione są w sposób wiarygodny, nieczęsto spotykany w tego typu literaturze. A przy tym styl narracji, wolny od mentorstwa czy psychologicznego zadęcia, nieźle wpasowuje się w rozwój akcji. Tym bardziej, że w dialogach i autorefleksjach bohaterów stać jest na krytyczny dystans wobec siebie i lekko podprawiony humorystycznym sarkazmem stosunek wobec rozmówcy.

Jest wreszcie w powieści środowiskowa sceneria sugerowana przez jej podtytuł. Małomiasteczkowy romans jak zawsze u Lucy Score oznacza, że losy jej protagonistów nie toczą się w pustce, ale w gronie krewnych, znajomych i przyjaciół, którzy wszyscy tworzą atmosferę wzajemnych uzależnień. Na dobre, i na złe. W prowincjonalnym Benevolence koleje losów Glorii i Aldo są ściśle powiązane z losami innej pary, opisanymi już przez autorkę parę lat wcześniej w Pretend You’re Mine.

Ambitny romans Lucy Score wart jest uwagi z kilku powodów. Gloria Parker przez dziesięć lat była molestowana przez poprzedniego partnera. Aldo Moretta wrócił ze swojej czwartej misji w Afganistanie jako jednonogi kaleka. Czy mają szanse na szczęśliwy związek? Jak trudno będzie im uwierzyć w siebie, w swoje fizyczne i psychiczne możliwości? Czy kiedykolwiek będą w stanie...