„Wisznia że słowiańskiej głuszy” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Aleksandry Katarzyny Maludy. Po przeczytaniu opisu książki, nie spodziewałam się, że będzie to powieść obyczajowa połączona z wątkami historycznymi. Pierwszy raz spotkałam się z taką konstrukcją książki, ale bardzo mi się spodobało takie rozwiązanie. Dodatkowo wprowadzenie baśni i mitów dodaje niezwykłego uroku całości.

Czasami ciężko było mi czytać o sytuacjach, w których kobiety były poniżane i upokarzane. Autorka przeniosła nas do dalekiej przeszłości, gdzie takie rzeczy niestety wydawały się na porządku dziennym. Bardzo brutalny świat, w którym rządzą mężczyźni, a kobiety nie mają prawa głosu. Kobiety te nie mają łatwego życia, muszą na każdym kroku walczyć o swoje życie i żyć w cierpieniu.

Tytułowa bohaterka, Wisznia, to bardzo silna i mądra dziewczyna. Mimo swego młodego wieku potrafi zawalczyć o siebie i nigdy się nie poddaje. Spotyka ją wiele okrucieństwa ze strony płci przeciwnej, a mimo to wciąż potrafi odnaleźć w sobie wolę walki i odwagę. Ale historia nie opowiada tylko o niej. Opowiada o walecznych i silnych słowiańskich Amazonkach. W tamtym świecie nie było dla nich miejsca. Każda miała się podporządkować i wykonywać to, co do niej należało. Według osobników płci męskiej, ich zadaniem było rodzenie dzieci, pracownie i usługiwanie mężczyzną. Najlepiej gdyby się nie odzywały i były uległe. Mężczyźni byli władcami, a kobiety ich służkami. Spotykały się z pogardą, brutalnością i zniewagą. Momenty takie wywoływały we mnie mnóstwo emocji. Nie sposób zapomnieć o tym, co kiedyś musiały znosić kobiety. Nigdy wcześniej nie czytałam o Amazonkach, więc z ogromną ciekawością śledziłam ich losy opowiedziane przez Aleksandrę Maludy.

Język, jakim posługiwała się autorka jest zupełnie inny, od tego jaki zazwyczaj spotkałam w książkach. Wiele nieznanych przeze mnie słów zostało objaśnione, co bardzo ułatwia czytanie. Autorka postarała się bardzo, gdyż opowiedziana przez nią historia jest wiarygodna. Kobiety od lat musiały walczyć o równouprawnienie. Potrafiły znaleźć w sobie siłę, zaczęły się buntować i małymi krokami dążyć do wyzwolenia spod despotycznych rąk mężczyzn.

W powieści ponadto ulokowane zostały nawiązania do legendy, które na pewno większość z nas zna, jak ta o Popiele czy królu Kruku. Stworzyły one dodatkowe urozmaicenie całej historii. Na pewnie czas sama przeniosłam się do świata, w którym panowały wierzenia i legendy.

Powieści historycznych czytam bardzo mało. Nie jestem ich wielką miłośniczką. Raczej unikałam i przechodziłam obojętnie obok takich pozycji. Ta powieść zmieniła moje nastawienie na to co inne. Jeżeli ktoś lubi powieści historyczne to polecam bardzo. Jeżeli ktoś ich nie lubi, to również polecam. Myślę, że po tej lekturze mogą zmienić swoje nastawienie. Sama miło spędziłam czas wśród Słowian i ich legend.

„Wisznia że słowiańskiej głuszy” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Aleksandry Katarzyny Maludy. Po przeczytaniu opisu książki, nie spodziewałam się, że będzie to powieść obyczajowa połączona z wątkami historycznymi. Pierwszy raz spotkałam się z taką konstrukcją książki, ale bardzo mi się spodobało takie rozwiązanie. Dodatkowo wprowadzenie baśni i mitów dodaje...