Piszę to z bólem serca, ale nie podobała mi się ta historia. Zupełnie do mnie nie trafiła i czuję się z tym trochę podle. O wiele łatwiej "krytykować" zmyślone historie, a nie te w dużej mierze oparte na prawdziwych wydarzeniach, jak w tym przypadku. Tym bardziej mi przykro, ale... tak czuję, no. Przepraszam, Pani Moniko.

Natalia planuje wyjechać ze swoim chłopakiem na Korfu. Jednak w ostatniej chwili chłopak mówi jej, że kocha inną. Kobitka ma więc tylko dwie opcje - zostać i rozpaczać w Polsce lub jechać i rozpaczać na Korfu. 😀 Wybiera mądrze i jedzie na wakacje. Ja pewnie byłabym załamana przynajmniej przez kilkanaście dni. Tymczasem ona praktycznie od razu zakochuje się w Michale, poznanym na wyspie, spędzają razem upojne chwile i obiecują sobie miłość już do końca życia. Naprawdę myślałam, że zwymiotuję z nadmiaru słodyczy. Później wcale nie jest lepiej. A te ich ciągle zwroty "Słońce, Słoneczko", pitolenie, że ta miłość to już do grobowej deski... serio? 😨 Szczerze nienawidzę takich historii, choć jako nastolatka namiętnie się w nich zaczytywałam i jestem pewna, że 10 lat temu odebrałabym ją inaczej. W tej książce tak naprawdę nic się nie dzieje. I tak przez około 250 stron. Potem mamy opisy choroby Natalii i jej pobytu w szpitalu, a potem... w sumie koniec. Nie piszę jaki, ale przeskakiwałam po kilkanaście linijek, bo nie mogłam doczekać się pożegnania z tą książką. Chyba nie tak to powinno wyglądać 😓

Nie zrozumcie mnie też źle. To historia, która na pewno da nadzieję osobom chorym, albo mającym w rodzinie chorego. Warto po nią sięgnąć, żeby dodać sobie otuchy, zobaczyć, że nie tylko my się boimy, że każdy z chorych przeżywa to podobnie. I że zawsze warto walczyć! O siebie, o swoje zdrowie, o ŻYCIE! Bo przecież nie ma nic cenniejszego 🙂 Po prostu dla mnie wątek tej nagłej miłości i ich przesłodzonych opisów był zbyt naciągany. Wszystko potoczyło się za szybko, a potem się wlokło... I tyle. Troszkę przykro.

Piszę to z bólem serca, ale nie podobała mi się ta historia. Zupełnie do mnie nie trafiła i czuję się z tym trochę podle. O wiele łatwiej "krytykować" zmyślone historie, a nie te w dużej mierze oparte na prawdziwych wydarzeniach, jak w tym przypadku. Tym bardziej mi przykro, ale... tak czuję, no. Przepraszam, Pani Moniko.

Natalia planuje wyjechać ze swoim chłopakiem na...