Bardzo udana kontynuacja serii Alias. Scenariusz zaciekawia od pierwszych stron, trochę nie do końca pasuje mi kreska - umowna i mało czytelna - ale reszta pierwsza klasa!

Bardzo udana kontynuacja serii Alias. Scenariusz zaciekawia od pierwszych stron, trochę nie do końca pasuje mi kreska - umowna i mało czytelna - ale reszta pierwsza klasa!

Wieje nudą i polityczną poprawnością.

Wieje nudą i polityczną poprawnością.

Niestety spore rozczarowanie po serii Alias. Pierwszą serię cenię za ciekawą historię, inteligentne wciągające dialogi i nietuzinkową bohaterkę. Przy tej się wymęczyłam, nie mam ochoty sięgać po kolejne tomy.

Niestety spore rozczarowanie po serii Alias. Pierwszą serię cenię za ciekawą historię, inteligentne wciągające dialogi i nietuzinkową bohaterkę. Przy tej się wymęczyłam, nie mam ochoty sięgać po kolejne tomy.

7/10 – BARDZO DOBRY

Scenariusz – 7/10
Dlaczego Jessica Jones siedziała w więzieniu? Czemu ukrywa swoją córkę przed jej ojcem Luke’em Cage’em? Fabuła „Wyzwolonej!” opiera się na dwóch przeplatających się wątkach. Jeden z nich bazuje na niezwykle intrygującym dialogu, który porusza temat odpowiedzialności superbohaterów za międzywymiarową zagładę wielu światów, jaka dokonała się podczas eventu „Tajne wojny”. Jak się okazuje wydarzenie to wywarło wielki wpływ nie tylko na superherosów, ale również na zwykłych ludzi, a jego pełen tragizm objawi się Jessice dopiero podczas rozmowy z pewnym, jak się wydaje, nie do końca zdrowym na umyśle mężczyzną. Główny wątek kręci się jednak wokół dwóch pytań zadanych na samym początku. Opowiada on o pewnej tajemniczej kobiecie, która z jakiegoś powodu pragnie zemsty na społeczności superbohaterów i ma zamiar dokonać jej przy wydatnej pomocy Jessiki. Historia ta jest pełna zwrotów akcji i wystawi na trudną próbę nie tylko samą protagonistkę, ale również jej najbliższe otoczenie. „Wyzwolona!” to także bliższe spojrzenie na przyjaźń głównej bohaterki z Carol Danvers.

Ilustracje – 7/10
Michael Gaydos w nadspodziewanie dobrej formie. Widzę w jego rysunkach zdecydowany postęp od czasów „Alias”. Kreska wydaje się mniej kanciasta, nadal jednak zachowuje znakomicie pasujący do klimatu tej historii surowy charakter. „Wyzywolona!” w dużej mierze bazuje na dialogach, więc Gaydos bardzo często musiał rysować „gadające głowy”. Tym bardziej należy docenić fakt, że każdy z bohaterów ma swoje indywidualne rysy, a mimika postaci prezentuje się znakomicie. Jestem pod dużym wrażeniem.

Wydanie i dodatki – 7/10
Tym razem bonusów jest troszkę więcej, niż w poprzednich komiksach z udziałem Jessiki Jones. Na dodatki składają się co prawda jedynie narysowane przez różnych artystów grafiki przedstawiające okładki alternatywne, ale w większości są to bardzo atrakcyjne ilustracje – w szczególności te dwie autorstwa Jeffa Dekala.

Podsumowanie
Ekipa która stworzyła znakomitą serię „Alias” znowu daje razem czadu! Brian Michael Bendis świetnie czuje postać głównej bohaterki i po raz kolejny kreuje dojrzałą i niezwykle wciągającą opowieść z jej udziałem. Michael Gaydos natomiast nigdy nie był tak dobry, jak teraz. Co tu dużo gadać, „Wyzwolona!” to po prostu bardzo dobry komiks. Polecam!

***

ZAWARTOŚĆ
Jessica Jones vol.1 #1-6 (grudzień 2016 – maj 2017)

SCENARIUSZ
Brian Michael Bendis

ILUSTRACJE
Szkic: Michael Gaydos
Tusz: Michael Gaydos
Kolor: Matt Hollingsworth

DODATKI
Okładki wydań zeszytowych (znakomite prace Davida Macka!).
Dziesięć dodatkowych grafik przedstawiających okładki alternatywne.

WYDANIE
Wydawca: Mucha Comics
Wydawca oryginału: Marvel Comics
Cykl: Marvel NOW!
Seria: Jessica Jones
Data wydania: 18 grudzień 2018
Tłumacz: Marek Starosta
Format: 170 x 260 mm
Liczba stron: 144
Okładka: Twarda
Papier: Kredowy
Druk: Kolor
ISBN-13: 9788365938305
Cena okładkowa: 59,00 zł

7/10 – BARDZO DOBRY

Scenariusz – 7/10
Dlaczego Jessica Jones siedziała w więzieniu? Czemu ukrywa swoją córkę przed jej ojcem Luke’em Cage’em? Fabuła „Wyzwolonej!” opiera się na dwóch przeplatających się wątkach. Jeden z nich bazuje na niezwykle intrygującym dialogu, który porusza temat odpowiedzialności superbohaterów za międzywymiarową zagładę wielu światów, jaka dokonała...

Kiedy Brian Michael Bendis i Michael Gaydos poprzednio zajmowali się postacią Jessiki Jones, seria ukazywała się w ramach imprintu Max, który prezentował fabuły przeznaczone dla dojrzałego czytelnika. Można się w nich było natknąć między innymi na dosadny język i motywy nie do końca odpowiednie dla młodego fana komiksu. Teraz, gdy obaj postanowili wziąć się za kolejną odsłonę przygód właścicielki agencji detektywistycznej Alias Investigations, cykl jest już bardziej uniwersalny i w teorii nieprzeznaczony wyłącznie dla dorosłego odbiorcy. Brak wulgaryzmów nie oznacza jednak, że postać pani Jones straciła cokolwiek ze swojej wyrazistości. Nic z tych rzeczy, klimat wciąż jest bardzo gęsty, a opowieść wielowymiarowa.

Po wyjściu z więzienia Jessica postanawia ponownie otworzyć swoje biuro detektywistyczne. Szybko trafia się pierwsza sprawa – pewna kobieta jest przekonana, że jej mąż od jakiegoś czasu zachowuje się inaczej niż wcześniej. Zmienił się jego charakter, a sam mężczyzna twierdzi, że jest przybyszem z innego wymiaru – rzeczywistości, która w wyniku działań superbohaterów uległa zniszczeniu, on zaś ocalał jako jeden z nielicznych. I choć całość brzmi jak majaczenia wariata, ma w sobie coś mocno niepokojącego. Jakby problemów było mało, źle się dzieje w życiu prywatnym bohaterki. Jessica unika kontaktów ze swoim mężem i ukrywa przed nim ich córeczkę. Co zaszło między tą dwójką i czy sytuację można naprawić?

Mając w pamięci miejsce, w którym zostawiliśmy Jessicę po lekturze „Pulsu”, zawiązanie akcji nowej serii jest cokolwiek konfudujące. Bohaterka przebywa w więzieniu? Co się, na bogów wszelakich, stało? Przyjemność z odkrywania kolejnych tajemnic jest naprawdę duża, nie zdradzę więc bezpośrednio zarysów wprowadzanych przez Bendisa wątków, ale mogę powiedzieć tyle, że autor wspina się tu na wyżyny swoich twórczych umiejętności. Fabuła jest misternie skonstruowana i bardzo ekscytująca, a im więcej szczegółów poznajemy, tym bardziej rośnie nasze uznanie dla kunsztu scenarzysty.

To co najlepsze, zasadza się w „Jessice Jones” na bohaterach i relacjach między nimi. Pani Jones jest postacią dosyć specyficzną, o czym mieliśmy okazję przekonać się już na łamach „Alias”, ale mimo epizodu w Avengers trudno powiedzieć, by była typową superbohaterką. To zwyczajna kobieta, która, choć posiada pewne zdolności, stara się żyć po swojemu, a rzeczone moce najczęściej ignorować. Jest człowiekiem z krwi i kości, jej perypetie są zatem wiarygodne i niewydumane, co w świecie przedstawionym, w którym operują takie postaci jak Spider-Man czy Iron Man, jest raczej niezwykłe. Problemy rodzinne, z jakimi musi mierzyć się Jessica, oddano z dużym wyczuciem – Bendis wystrzega się przerysowania tych wątków, co jest warte odnotowania, bowiem w motywach trudnych relacji małżeńskich nader łatwo utonąć w banale. Tymczasem na kartach omawianego tytułu stanowią one jeden z istotniejszych elementów, kluczowy dla dalszych losów głównej bohaterki.

Nie ma też w „Wyzwolonej” grama niepotrzebnego efekciarstwa. Bendis cały czas trzyma opowieść w ryzach, misternie plotąc kolejne nici powiązań między bohaterami i wątkami. I choć sceny akcji tu, rzecz jasna występują, to nie stanowią celu samego w sobie, jak w przypadku wielu innych komiksów w nurcie superhero, ale są środkiem, dzięki któremu autor tak udanie przekazuje to, co chce powiedzieć. Jeśli już jesteśmy przy problematyce, warto odnotować wkład Bendisa w kwestię superbohaterskiej odpowiedzialności za swoje czyny. Konsekwencje działań herosów często nie są przez twórców poruszane, bo albo nie ma na to czasu, albo scenarzyści skupiają się na bardziej rozrywkowych elementach. Tu jest inaczej, my zaś mamy okazję zastanowić się nad tym czy ci, których przygody śledzimy z takim entuzjazmem, faktycznie są tacy dobrzy i czy czasami nie ukrywają pewnych rzeczy tylko dla podtrzymania swojego wizerunku.

Każdy, komu spodobała się warstwa graficzna „Alias”, będzie ukontentowany, patrząc na efekty pracy Michaela Gaydosa w „Jessice Jones”. Nie stracił nic ze swojego charakterystycznego stylu, a zaprezentowane tutaj rysunki sprawiają wrażenie logicznej kontynuacji tamtego podejścia. Są surowe i brudne, idealnie pasują też do wątków bardziej przyziemnych i spokojnych, choć nie zawodzą i w przypadku scen akcji. Podoba mi się także praca kolorysty. Matt Hollingsworth (kolejny z członków ekipy pracującej przy „Alias”),wypełnił prace Gaydosa kolorami dość stonowanymi, co pasuje do charakteru opowieści, która tak samo unika niepotrzebnego efekciarstwa.

To, że Bendis i Gaydos powrócili do Jessiki Jones, od samego początku było informacją dobrą. Czasami zdarza się jednak, że twórcy, ponownie mierząc się z postaciami, nad przygodami których pracowało im się w przeszłości wyjątkowo dobrze, zawodzą. Wielu fanów właśnie tak odbiera na przykład kolejne wariacje Franka Miller na temat „Powrotu Mrocznego Rycerza”. Tym razem jest jednak inaczej, bo mimo, że nowa „Jessica” nie jest już kierowana stricte do dojrzałego odbiorcy, to treść i problematyka, jaką ze sobą niesie, robi ogromne wrażenie. Nawet mając w pamięci wysoki poziom wszystkich czterech tomów „Alias”, nie jestem pewien, czy nowa seria nie jest jeszcze lepsza. Jak dla mnie to jeden z najlepszych komiksów wydanych w Polsce w minionym roku.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - http://zlapany.blogspot.com/2019/01/jessica-jones-tom-1-wyzwolona-recenzja.html
oraz na łamach serwisu Szortal - http://szortal.com/node/15627

Kiedy Brian Michael Bendis i Michael Gaydos poprzednio zajmowali się postacią Jessiki Jones, seria ukazywała się w ramach imprintu Max, który prezentował fabuły przeznaczone dla dojrzałego czytelnika. Można się w nich było natknąć między innymi na dosadny język i motywy nie do końca odpowiednie dla młodego fana komiksu. Teraz, gdy obaj postanowili wziąć się za kolejną...