Fragment mojej recenzji:

Gdyby się tak dogłębnie przyjrzeć Barlionie, trzeba byłoby stwierdzić, że jest to niezwykle zaawansowana technologicznie gra. Nic dziwnego, że gracze pozostają zalogowani przez miesiące i żyją już bardziej w tym wirtualnym świecie, a nie rzeczywistym (w życiu realnym przebywają w kapsułach podtrzymujących funkcje życiowe). Barliona bowiem do złudzenia przypomina świat rzeczywisty, a coraz mniej wygląda jak gra. Możliwości rozwoju zdają się niemal nieograniczone, ciągłych wrażeń dostarczają ciekawe zadania, NPC (non–player character) zachowują się jak zwykli ludzie, można z nimi normalnie porozmawiać i wchodzić w różne interakcje, w dodatku mimo że Barliona istnieje już od długiego czasu, eksploracja tego świata nadal zaskakuje czymś nowym, przez nikogo nigdy nie odkrytym. Wydaje się więc, że Gra oferuje niezliczone możliwości rozwoju i rozgrywki. Trudno to tak naprawdę objąć rozumem, ponieważ z tyłu głowy cały czas mamy myśl, że to przecież gra, a nie świat rzeczywisty, w którym wszystko jest możliwe, gra, którą ktoś musiał zaprogramować, a więc obmyślić i stworzyć wszystkie ścieżki, scenariusze czy chociażby rozpisać kwestie bohaterów niezależnych. Choćby dlatego warto zapoznać się z tym cyklem. Szczerze mówiąc, przez całą tę książkę myślałam sobie, że cudownie byłoby zagrać w taką grę, ubolewam więc strasznie nad tym, że VRMMORPG nadal raczkuje, nie wspominając już o tym, że stworzenie tak rozwiniętej, tak zaawansowanej gry graniczy obecnie z cudem. Ale powiem jedno: grałabym.

Po resztę zapraszam na bloga: http://bohater-fikcyjny.blogspot.com/2019/03/243-barliona-graabym-droga-szamana-etap.html

Fragment mojej recenzji:

Gdyby się tak dogłębnie przyjrzeć Barlionie, trzeba byłoby stwierdzić, że jest to niezwykle zaawansowana technologicznie gra. Nic dziwnego, że gracze pozostają zalogowani przez miesiące i żyją już bardziej w tym wirtualnym świecie, a nie rzeczywistym (w życiu realnym przebywają w kapsułach podtrzymujących funkcje życiowe). Barliona bowiem do...