Jedną z zagadek serii była tożsamość tajemniczej byczej istoty żyjącej w lasach. Wiadomo było głównie to, że łączyły ją z Hester pewne relacje. Tom piąty udziela wyjaśnień.

Pierwsza część komiksu to w dużej mierze opowieść którą Porzucony przedstawia Emily. Okazuje się, że stwór był powiązany z Rodziną znaną z poprzedniego tomu. Istotną rolą odgrywa tu jeden z jej członków czyli Malachi.

Początkowo byłem zdziwiony tym, że tak naprawdę Porzucony we własnej opowieści odgrywa stosunkowo niewielką rolę, a więcej miejsca poświęcone jest Malachiemu. Jednakże wraz z rozwojem fabuły zostaje to wyjaśnione. Jest to naprawdę smutna opowieść o tym jak dobre intencje mogą łatwo zostać wypaczone. Bardzo to pogłębiło postać Porzuconego w moich oczach.

Ta część rysowana jest przez Carlę Speed McNeil. Niestety na tle Tylera Crooka wypada dosyć niemrawo. Jest tu parę ładnych kadrów, ale przez brak malowanej kolorystyki brakuje to trochę klimatu.

Druga opowieść w tomie skupia się na grupie, która rusza na polowanie w lasach hrabstwa Harrow. Niestety przyjdzie im natknąć się na leśne magiczne stwory. Tylko Emily będzie mogła ich uratować

Ta historia to już typowy horror. Przypomina to wiele opowieści w stylu filmu „Rytuał” z 2017 r. o grupie ludzi, która w lesie spotyka nadnaturalne zagrożenie. Nie jest to zbyt oryginalne, ale dobrze się czyta.

Powracają tutaj rysunki Tylera Crooka. To właśnie jego rysunki nadają tej schematycznej historii atmosfery i sprawiają, ze wyrasta ponad przeciętność.

Historia o Porzuconym nie zawiodła mnie fabularnie, ale graficznie było nie do końca. Z kolei druga opowieść nie zachwyciła mnie scenariusze, ale rysunki są wybitnie. Ogólnie więc każda część komiksu ma coś do zaoferowania.

Jedną z zagadek serii była tożsamość tajemniczej byczej istoty żyjącej w lasach. Wiadomo było głównie to, że łączyły ją z Hester pewne relacje. Tom piąty udziela wyjaśnień.

Pierwsza część komiksu to w dużej mierze opowieść którą Porzucony przedstawia Emily. Okazuje się, że stwór był powiązany z Rodziną znaną z poprzedniego tomu. Istotną rolą odgrywa tu jeden z jej...

Przeczytałem jeszcze raz od początku i tym razem całość.

Niezmiennie podoba mi się kreska Crooka i pior Bunna - w Szostym Rewolwerze też to lśni.

Ciekawy świat, ciekawy pomysł i potwory. Trochę nie podobał mi się ostatecznie obrany kierunek - miałem nadzieję na więcej bardziej "przyziemnych" problemow i poznawanie wraz z bohaterką świata magicznego, jego mieszkańcow i problemow.

Wprowadzenie Rodziny i całego tego wątku jakoś mnie nie porwało - jest wiarygodne i nie razi głupotą, ale wolałbym jednak nieco inny typ historii.

Tym niemniej - na pewno przeczytać warto - mitologia, klimat, atmosfera - bardzo pociągające i ciekawe. Materiał na serial.

Polecam dla miłośnikow weird realism :).

Przeczytałem jeszcze raz od początku i tym razem całość.

Niezmiennie podoba mi się kreska Crooka i pior Bunna - w Szostym Rewolwerze też to lśni.

Ciekawy świat, ciekawy pomysł i potwory. Trochę nie podobał mi się ostatecznie obrany kierunek - miałem nadzieję na więcej bardziej "przyziemnych" problemow i poznawanie wraz z bohaterką świata magicznego, jego mieszkańcow i...

Doczytałem Hrabstwo Harrow do końca w oryginale i przyznaję, że ostatnie zeszyty były bardzo emocjonujące. Ale cóż z tego, skoro wszystko pomiędzy pierwszym a ostatnim tomem to tylko miałki wypełniacz. Scenarzysta po macoszemu traktuje wątki, które zasługują na rozwinięcie, i nadmiernie eksploatuje to, co wtórne i niekoniecznie potrzebne dla fabuły. Gdyby skondensować ten środek, wydobyć z niego esencję - byłoby o wiele spójniej. Tymczasem kończę lekturę z przekonaniem, że obcowałem z niezbyt przemyślanym średniakiem. Polecam tylko dla niezwykłego klimaciku stworzonego przez Tylera Crooka. Za każdym razem, kiedy rysownik bierze urlop, cała magia nagle gdzieś się ulatnia.

instagram.com/polishpopkulture

Doczytałem Hrabstwo Harrow do końca w oryginale i przyznaję, że ostatnie zeszyty były bardzo emocjonujące. Ale cóż z tego, skoro wszystko pomiędzy pierwszym a ostatnim tomem to tylko miałki wypełniacz. Scenarzysta po macoszemu traktuje wątki, które zasługują na rozwinięcie, i nadmiernie eksploatuje to, co wtórne i niekoniecznie potrzebne dla fabuły. Gdyby skondensować ten...

Uwielbiam bezgranicznie i bezkrytycznie tą serię. Czytam/oglądam z uwielbieniem i zapartym tchem. Może jestem nieco nieobiektywny wobec niej, trudno.
Pozycja obowiązkowa dla fanów: i komiksów i horrorów, czy też innych powieści z dreszczykiem.
Szczerze polecam!

Uwielbiam bezgranicznie i bezkrytycznie tą serię. Czytam/oglądam z uwielbieniem i zapartym tchem. Może jestem nieco nieobiektywny wobec niej, trudno.
Pozycja obowiązkowa dla fanów: i komiksów i horrorów, czy też innych powieści z dreszczykiem.
Szczerze polecam!

Bardzo sobie cenię warstwę wizualną tego komiksu, gdzie ziemiste kolory bardzo szybko wprowadzają mnie w ten horror na wsi. Pełen dziwnych stworów poukrywanych w pobliskich lasach. Nastoletniej wiedźmy biegającej po okolicy i próbującej utrzymać wszystko jakoś w ramach normalności. Klimat tej serii jest po prostu wspaniały.

Bardzo sobie cenię warstwę wizualną tego komiksu, gdzie ziemiste kolory bardzo szybko wprowadzają mnie w ten horror na wsi. Pełen dziwnych stworów poukrywanych w pobliskich lasach. Nastoletniej wiedźmy biegającej po okolicy i próbującej utrzymać wszystko jakoś w ramach normalności. Klimat tej serii jest po prostu wspaniały.

POLOWANIE NA WIELKIEGO ZWIERZA

„Hrabstwo Harrow” to dobra seria – tylko tyle i aż tyle, w zależności od tego, jak na to spojrzeć. Dla mnie, po wszystkich tych pochwałach, które czytałem na jej temat, zachwytach, wzdychaniach i superlatywach, fakt, że nie jest to komiks wybitny, a przynajmniej rewelacyjny, stanowił pewne rozczarowanie. Wciąż jednak mamy tu do czynienia z dobrą opowieścią, która nawet jeśli nie jest przełomowa – tak w swoim gatunku, jak i w medium obrazkowym w ogóle – warta jest poznania, choćby dla przekonania się o co tyle szumu.


Zacznijmy jednak od tego o czym właściwie opowiada ta seria. Wydarzenia w niej opisane przenoszą nas do lat 30. XX wieku, kiedy to żyć przyszło osiemnastoletniej Emmie. Jak się domyślacie nie jest to zwykła dziewczyna. Kto zatem? Najnowsze wcielenie zabitej w Harrow przed laty wiedźmy Hester Beck. Nie dość jednak, że mieszkańcy okolicy chcą się jej pozbyć, to jeszcze dzieją się tu najróżniejsze, coraz dziwniejsze rzeczy...
W piątym tomie Emma zaczyna odkrywać coraz więcej faktów ze swojej przeszłości, wszystko dzięki napotkanym na swojej drodze ludziom spoza jej mieściny. Tymczasem równie ważne staje się odkrywanie tajemnic Porzuconego, olbrzymiego stwora, który praktycznie nie wychodzi ze swojej leśnej chaty w Harrow. Rzecz w tym, że pojawiają się kłopoty, kiedy w hrabstwie zjawiają się myśliwi. Nie spodziewają się jednak, co takiego czeka na nich w lasach...

Całość mojej recenzji na portalu Sztukater: https://sztukater.pl/komiksy/item/27087-harrow-county-volume-5-abandoned.html

POLOWANIE NA WIELKIEGO ZWIERZA

„Hrabstwo Harrow” to dobra seria – tylko tyle i aż tyle, w zależności od tego, jak na to spojrzeć. Dla mnie, po wszystkich tych pochwałach, które czytałem na jej temat, zachwytach, wzdychaniach i superlatywach, fakt, że nie jest to komiks wybitny, a przynajmniej rewelacyjny, stanowił pewne rozczarowanie. Wciąż jednak mamy tu do czynienia z...

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2756-porzucony-cullen-bunn-tyler-crook

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2756-porzucony-cullen-bunn-tyler-crook