Nie ukrywam, nie przepadam za powieściami poetyckimi. Czytanie długich form pisanych wierszem sprawia mi problem, nie mogę się na nich skupić i często się gubię. Na szczęście większość nie jest szczególnie obszerna.

Mimo to co napisałem - polecam tę lekturę. W końcu Słowacki Wielkim Poetą Był. Tutaj możemy dostrzec jego początki, dopiero kiełkujący warsztat, który powoli osiąga sprawność. Jest też to ciekawy dokument o samym poecie, kiedy widzimy jego nieudolne próby dopasowanie własnej twórczości do obowiązujących wtedy w literaturze wzorców, z potrzeby zostania uznanym.

Może i sama lektura czasami nie sprawia wielkiej przyjemności, ale już analiza tej części twórczości Słowackiego owszem, bo już na tym etapie możemy dostrzec jego odmienność od najbardziej widocznej strefy polskiego romantyzmu. Jego dusza nie emanuje patriotyzmem, pięknem, poświęceniem. Wręcz przeciwnie, czytamy o bohaterach, którzy przejawiają się skrajnym indywidualizmem, dla których liczy się tylko ich własny interes. czasami aż epatują okrucieństwem.

Nie bez powodu to Słowackiego pokochali młodopolanie. Próbował pokonać Mickiewicza w niewłaściwej grze, bo w mroku duszy i przelewaniu tego w strofy wygrywał cały czas.

Nie ukrywam, nie przepadam za powieściami poetyckimi. Czytanie długich form pisanych wierszem sprawia mi problem, nie mogę się na nich skupić i często się gubię. Na szczęście większość nie jest szczególnie obszerna.

Mimo to co napisałem - polecam tę lekturę. W końcu Słowacki Wielkim Poetą Był. Tutaj możemy dostrzec jego początki, dopiero kiełkujący warsztat, który powoli...