Czasem lubię zresetować mózg. Wtedy sięgam właśnie po Mastertona. Wizerunek zła, jest akurat jedną z jego powieści, której nie czytałam wcześniej w latach szczenięcych, a korzystającą ze znanego motywu Doriana Grey'a stworzonego pod koniec XIX wieku przez Oscara Wilde'a. Przejdę jednak do sedna, czyli powieści samej w sobie.
Przez długi czas trudno mi było uwierzyć,że wyszła ona spod pióra Mastertona. Logicznie połączone wątki, bez wielkich dziur w fabule, czyta się po prostu doskonale,ale.. no właśnie? "Ale" do tej pozycji mam dokładnie dwa.
Po pierwsze - zakończenie. Nie będę tu tworzyć spoilerów. Moim skromnym zdaniem Masterton popełnił tu morderstwo z premedytacją. Zaszlachtował bowiem brutalnie tę przyzwoitą historię. Ostatnie 40 stron było po prostu słabe.
Drugie "ale" dotyczy grozy i horroru.Zastanawiałam się nawet na ile dopadła mnie na tym polu znieczulica. Nie ukrywam, że gatunek ten mocno mnie interesuje i jest przeze mnie bardzo wyeksploatowany na polu zarówno filmowym jak i growym. Są jednak powieści, które potrafią wzbudzić we mnie dreszczyk niepokoju. W przypadku "Wizerunku zła" niestety, nic takiego nie miało miejsca. W tej powieści najbardziej przeraziło mnie zakończenie i jak już wcześniej wspominałam, wynikało ono z niskiej jakości owego finału.
Daję piątkę, ze względu na naprawdę doskonały potencjał i dobre pół powieści.

Czasem lubię zresetować mózg. Wtedy sięgam właśnie po Mastertona. Wizerunek zła, jest akurat jedną z jego powieści, której nie czytałam wcześniej w latach szczenięcych, a korzystającą ze znanego motywu Doriana Grey'a stworzonego pod koniec XIX wieku przez Oscara Wilde'a. Przejdę jednak do sedna, czyli powieści samej w sobie.
Przez długi czas trudno mi było uwierzyć,że...