Niewiele się zmienia względem pierwszej książki. Nadal wszystko jest miałkie i nijakie, no i nadal żart z "moje seriale!" jest nadużywany.

Niewiele się zmienia względem pierwszej książki. Nadal wszystko jest miałkie i nijakie, no i nadal żart z "moje seriale!" jest nadużywany.

Lubię sposób w jaki Martha Wells opisuje swojego Murderbota. Jest on bardzo ludzki, niepewny siebie, nie wie jak się zachować oraz patrzy na głupotę ludzi z góry. Z drugiej strony jest świadomy swoich ułomności, ale nie zawsze chce podejmować decyzje, które obiektywnie są najlepsze. Dzięki temu czytało mi się to opowiadanie przyjemnie.

Fabularnie było w porządku, choć bardziej doceniam cześć rozmów pomiędzy robotami niż same opisy akcji. Historia przypominała klasyczny thriller, ale brakowało tutaj prawdziwej grupy bohaterów, czarnego charakteru oraz wysokiej stawki, o którą walczą bohaterowie.

Przyjemna, szybka lektura - polecam i planuję czytać tę serię dalej.

Lubię sposób w jaki Martha Wells opisuje swojego Murderbota. Jest on bardzo ludzki, niepewny siebie, nie wie jak się zachować oraz patrzy na głupotę ludzi z góry. Z drugiej strony jest świadomy swoich ułomności, ale nie zawsze chce podejmować decyzje, które obiektywnie są najlepsze. Dzięki temu czytało mi się to opowiadanie przyjemnie.

Fabularnie było w porządku, choć...

"Pytacie kim dla mnie jest ART? Pomogło mi zostać tym, kim teraz jestem. Wspierało mnie w najważniejszych momentach. Podziwiam tego moc obliczeniową, łatwość z jaką pokonuje wszelkie bariery. Oglądamy razem seriale, bawią mnie tego reakcje. Czy coś do czuję do ARTa? Za kogo mnie macie że pytacie o takie bzdury? Za człowieka? Za chwilę zapytacie, czy pomagam moim klientom bardziej niż to konieczne z sympatii dla nich. Kończymy ten wywiad!"

"Pytacie kim dla mnie jest ART? Pomogło mi zostać tym, kim teraz jestem. Wspierało mnie w najważniejszych momentach. Podziwiam tego moc obliczeniową, łatwość z jaką pokonuje wszelkie bariery. Oglądamy razem seriale, bawią mnie tego reakcje. Czy coś do czuję do ARTa? Za kogo mnie macie że pytacie o takie bzdury? Za człowieka? Za chwilę zapytacie, czy pomagam moim klientom...

Murderbot wyrusza w podróż w celu zrozumienia, co dokładnie zaszło podczas incydentu. Chociaż nie jest już jednostką ochrony, wciąż udaje mu się znaleźć głupich ludzi, których musi ratować przed głupią śmiercią, w czym tym razem pomoże mu superinteligentny transportowiec ze słabością do ludzkich załóg.
Przysięgam, ta część prawie rozpuściła mi serce.

Murderbot wyrusza w podróż w celu zrozumienia, co dokładnie zaszło podczas incydentu. Chociaż nie jest już jednostką ochrony, wciąż udaje mu się znaleźć głupich ludzi, których musi ratować przed głupią śmiercią, w czym tym razem pomoże mu superinteligentny transportowiec ze słabością do ludzkich załóg.
Przysięgam, ta część prawie rozpuściła mi serce.

Druga część lepsza od pierwszej. Mamy wątek czegoś na kształt przyjaźni między SI, wspólne oglądanie seriali, bardzo ciekawie wyszło.

Druga część lepsza od pierwszej. Mamy wątek czegoś na kształt przyjaźni między SI, wspólne oglądanie seriali, bardzo ciekawie wyszło.

Tak samo świetna (i krótka :() co pierwszym tom. Murderbot na tropie własnych zbrodni... znakomite!

Tak samo świetna (i krótka :() co pierwszym tom. Murderbot na tropie własnych zbrodni... znakomite!

Nieco ciekawsze niż poprzednia historia, ale wciąż sprawia wrażenie, jakby nie mogło się rozkręcić.

Nieco ciekawsze niż poprzednia historia, ale wciąż sprawia wrażenie, jakby nie mogło się rozkręcić.