To mocna opowieść o bólu i stracie. Czy można znaleźć ukojenie po stracie kogoś bliskiego w zemście, a może w zapomnieniu? Każdy w tej książce kogoś lub coś stracił. Powolne odkrywanie prawdy, a w zasadzie kolejnych historii poszczególnych bohaterów jest osią fabularną tej powieści. Trzeba dużo cierpliwości i pewnej delikatności w osądach aby móc dać się ponieść narracji Victora Del Arbol w ,,Wybrzeżu śmierci". Początkowo niezwiązane ze sobą sprawy - historia kryminalnego śledztwa hiszpańskiego policjanta Germinala Ibarra i przyjazd tajemniczej Paoli do Punta Caliente - wioski rybackiej na końcu świata, zaczynają się zazębiać. Wchodzimy w krąg coraz bardziej mrocznych historii i losów bohaterów. To jak schodzenie po kolejnych kręgach piekła. Ale to piekło, które ludzie zgotowali ludziom.
Mnie najbardziej poruszyła historia Mauricia i opowieść o makabrycznych zbrodniach argentyńskiej dyktatury wojskowej pod koniec lat 70-tych XX wieku.
,,Wybrzeże śmierci" porusza i dotyka czytelnika tchnieniem bólu swoich bohaterów. Każdy z nich inaczej go przeżywa, inaczej sobie radzi z traumą. Czy w tym wszystkim jest jakaś nadzieja? Czy istnieje zadośćuczynienie, przebaczenie, a może usprawiedliwienie? Autor pozostawia tę kwestię do rozważenia samemu czytelnikowi...

To mocna opowieść o bólu i stracie. Czy można znaleźć ukojenie po stracie kogoś bliskiego w zemście, a może w zapomnieniu? Każdy w tej książce kogoś lub coś stracił. Powolne odkrywanie prawdy, a w zasadzie kolejnych historii poszczególnych bohaterów jest osią fabularną tej powieści. Trzeba dużo cierpliwości i pewnej delikatności w osądach aby móc dać się ponieść narracji...

Rzadko, można powiedzieć prawie w ogóle nie sięgam po hiszpańskich autorów. Liczyłam, że spotkanie z @victordelarbol będzie jakimś powiewem świeżości. Tak się jednak nie stało.

Nie do końca umiałam wejść w tę historię. Pomysł z nieco wycofanym komisarzem, który ucieka na odludzie początkowo przypadł mi do gustu. Jednak im dalej w las, tym więcej niepotrzebnych opisów. Książka dość mocno przegadana, przez co wszelkie zwroty akcji nie wywołują wrażenia wow.

Jednocześnie nie mogę obojętnie przejść obok tego, że książka porusza niesamowicie trudne tematy i jest niezwykle inteligentna. To nie jest suchy kryminał, który ma przynieść jedynie rozrywkę przy rozwiązywaniu sprawy morderstwa. To naprawdę twarda opowieść o samotności, życiu z wieloma przeciwnościami losu i współczesnych problemach (jak np. niechciana ciąża).

Dużym plusem powieści była kreacja bohaterów. Zarówno losy Germinala, jak i Paoli nie były nudne, a postaci nie zostały stworzone szablonowo. Również zakończenie całkiem pozytywnie mnie zaskoczyło.

www.instagram.com/zaczytana_olcia

Rzadko, można powiedzieć prawie w ogóle nie sięgam po hiszpańskich autorów. Liczyłam, że spotkanie z @victordelarbol będzie jakimś powiewem świeżości. Tak się jednak nie stało.

Nie do końca umiałam wejść w tę historię. Pomysł z nieco wycofanym komisarzem, który ucieka na odludzie początkowo przypadł mi do gustu. Jednak im dalej w las, tym więcej niepotrzebnych opisów....

Sięgnąłem po tę książkę przypadkowo, bo rzadko sięgam po kryminały. I ani żałuję, ani nie żałuję. Kolejna sprawnie napisana książka, która niewiele wniosła do mojego życia. Ciekawe tło psychologiczne i historyczne - brudna wojna w Argentynie, wojna o Falklandy, ciekawe zwroty akcji nie sprawiły jednak, że będę sięgał po tego typu literaturę.

Sięgnąłem po tę książkę przypadkowo, bo rzadko sięgam po kryminały. I ani żałuję, ani nie żałuję. Kolejna sprawnie napisana książka, która niewiele wniosła do mojego życia. Ciekawe tło psychologiczne i historyczne - brudna wojna w Argentynie, wojna o Falklandy, ciekawe zwroty akcji nie sprawiły jednak, że będę sięgał po tego typu literaturę.

Kolejna wspaniała opowieść Arbola o fatalizmie ludzkiego życia, przeszłości, która nieubłaganie do nas wraca i niestrudzonej walce człowieka o to, by zacząć od początku i zawsze iść na przód. I jak zwykle mnóstwo odniesień historycznych, które tym razem nie ograniczają się do reżimu frankistowskiego w Hiszpanii, ale także okresu argentyńskiej Brudnej Wojny (Guerra sucia),której początek wyznacza 24 marca 1976 roku, kiedy władzę w Argentynie przejęła prawicowa dyktatura wojskowa generała Jorge Videli. Zamach stanu spowodował zawieszenie wszelkiej działalności politycznej i początek wieloletniego terroru wobec ludzi podejrzanych o nieprzychylne nastawienie wobec władz. Echo tych wydarzeń, aresztowań, tortur i morderstw, a także Operacji Różaniec (Operación Rosario),którą znamy jako wojnę o Falklandy i dramatów rodzin, których członkowie znikali na zawsze (desaparecidos),co chwila przewijają się w tej powieści.

Ale Wybrzeże śmierci to przede wszystkim znakomity thriller i kawał wciągającej literatury. Autor jak zwykle wymyka się wszelkim schematom i zamiast zbudować prostą, przejrzystą fabułę - nieustannie komplikuje ją i nawarstwia. Wybrzeże śmierci nie jest typową literaturą historyczno-obyczajową - to, gdzie bohaterowie znajdują się dziś jest wypadkową zdarzeń z przeszłości. Każda z postaci wnosi coś istotnego i szczególnego do powieści, każda jest mistrzowsko sportretowana i prowadzi po meandrach swojego życia, bolesnych dramatach, bo „każdy ma życie, które nie mieści się na kartce ani na zdjęciu” . To sprawia, że klimat powieści jest niezwykle ponury, kłębi się od sekretów i kłamstw, choć przewijają się także wątki nadziei, wiary, przebaczenia i otuchy.

Jak to często dzieje się w przypadku takich powieści, mamy tutaj do czynienia ze schematem "oprawcy i ofiary", których role momentami się przenikają. Niby od razu wiadomo, kim jest "ten dobry", ale już co do "złego" - można mieć chwilami wątpliwości. A i "dobry" nie jest kryształowo czysty. Na kilku płaszczyznach pojawia się tu wątek rodzicielstwa, odpowiedzialności za chore dziecko i cierpienia po stracie dziecka, ale także samosądu i nadzwyczajnego okrucieństwa. Inny ważny wątek - to wątek szaleństwa w różnych odmianach. Nawiązuje do niego cytat z Gilberta K. Chestertona na początku książki: "Szaleniec jest człowiekiem, który postradał wszystko oprócz rozumu".

Kolejny raz utwierdziłam się w przekonaniu, że Víctor del Árbol umie pisać. Doskonale łączy ze sobą zwykłą, rzemieślniczą prozę z akcentami literatury wysokiej, zaangażowanie historyczne - z solidnym, porywającym kryminałem.

Przepiękna jest dedykacja: "Dla mojej towarzyszki życia, Loli, bo tylko ona patrzy na mnie tak, żeby mnie zobaczyć. Miłość jest także i tym..."

Kolejna wspaniała opowieść Arbola o fatalizmie ludzkiego życia, przeszłości, która nieubłaganie do nas wraca i niestrudzonej walce człowieka o to, by zacząć od początku i zawsze iść na przód. I jak zwykle mnóstwo odniesień historycznych, które tym razem nie ograniczają się do reżimu frankistowskiego w Hiszpanii, ale także okresu argentyńskiej Brudnej Wojny (Guerra sucia),...

Na początku miałam dać 3 gwiazdki, ale jeżeli książka nie jest tragiczna to nie lubię rezygnować z dalszej lektury. Początek jest lekko nudny. Myślałam że historia której dotyczy książka będzie po prostu rozwiązywania w trakcie książki. Okazało się że jest to tylko krótko opis na, może, jedną stronę, a książka dotyczy wydarzeń późniejszych. I tu właśnie pojawił się ten moment zaskoczenia dla mnie, bo okazało się że kwestia zabójstwa i gwałtu na małej dziewczynce ma swoją dalszą historię w życiu innych ludzi, którzy próbują się zmierzyć ze swoimi problemami. Jejku mam nadzieję że udało mi się to jakoś zwięźle wytłumaczyć. Ale jak zaczniecie czytać książkę to zrozumiecie. Pilnujecie tylko dat i miejsc w nagłówkach rozdziału! A będzie okey:D

Na początku miałam dać 3 gwiazdki, ale jeżeli książka nie jest tragiczna to nie lubię rezygnować z dalszej lektury. Początek jest lekko nudny. Myślałam że historia której dotyczy książka będzie po prostu rozwiązywania w trakcie książki. Okazało się że jest to tylko krótko opis na, może, jedną stronę, a książka dotyczy wydarzeń późniejszych. I tu właśnie pojawił się ten...

Można odnieść wrażenie, że Autor stawia tutaj tezę o nieuchronnej nieprzydatności jakichkolwiek kodeksów moralnych i tak zwanych drogowskazów życiowych. W obliczu okrucieństwa świata i nieprzewidywalności zdarzeń, te sztucznie wymyślone normy zachowań, są właściwie zupełnie nieprzydatne. W tym, jak mniemam, wyraża się tragizm ludzkiej egzystencji, jaką jest brak rzetelnej instrukcji obsługi życia. Osamotnienie w wybieraniu postaw, od narodzin aż po śmierć.

Można odnieść wrażenie, że Autor stawia tutaj tezę o nieuchronnej nieprzydatności jakichkolwiek kodeksów moralnych i tak zwanych drogowskazów życiowych. W obliczu okrucieństwa świata i nieprzewidywalności zdarzeń, te sztucznie wymyślone normy zachowań, są właściwie zupełnie nieprzydatne. W tym, jak mniemam, wyraża się tragizm ludzkiej egzystencji, jaką jest brak rzetelnej...

Kryminał Wybrzeże śmierci Victora del Arbol to kryminał w tle z wątkiem zabójstwa. Autor bardzo precyzyjnie tworzy klimat książki, zachęca do zagłębiania się w akcje, życie Germinala, znanego policjanta oraz kobiety o imieniu Paola. Możemy zaobserwować tutaj, że autor tworzy wątki przenoszenia się w czasie. Owa historia Paoli jest szczegółowa, zachęca nas do przemyśleń nad własnym życiem, nad naszym postępowaniem. Kobieta ucieka przed własnymi demonami, czuje się samotna, jednocześnie szuka azylu, miejsca gdzie mogłaby się skryć, odpocząć. Natomiast postać policjanta, daje nam dużo do myślenia. Głośna sprawa, kiedy jako człowiekowi odważnemu i zorganizowanemu udaje się rozwiązaćową zagadkę morderstwa małej Amandy. To zdecydowanie historia warta uwagi, myślę, że zainteresuje fanów kryminałów, ale i powieści obyczajowych.

Kryminał Wybrzeże śmierci Victora del Arbol to kryminał w tle z wątkiem zabójstwa. Autor bardzo precyzyjnie tworzy klimat książki, zachęca do zagłębiania się w akcje, życie Germinala, znanego policjanta oraz kobiety o imieniu Paola. Możemy zaobserwować tutaj, że autor tworzy wątki przenoszenia się w czasie. Owa historia Paoli jest szczegółowa, zachęca nas do przemyśleń nad...

Jestem fanką Arbola aczkolwiek `Wybrzeże śmierci` wymęczyło mnie bardzo. Musiałam włożyć dużo wysiłku i bardzo skupiać się na tym co czytam, żeby w ogóle zrozumieć kontekst. Pozycja dobra, wymagająca, ciekawa, ale nie przebije moim zdaniem `Milion kropli`, która moim skromnym zdaniem była jak do tej pory jego najlepszą książką.

Jestem fanką Arbola aczkolwiek `Wybrzeże śmierci` wymęczyło mnie bardzo. Musiałam włożyć dużo wysiłku i bardzo skupiać się na tym co czytam, żeby w ogóle zrozumieć kontekst. Pozycja dobra, wymagająca, ciekawa, ale nie przebije moim zdaniem `Milion kropli`, która moim skromnym zdaniem była jak do tej pory jego najlepszą książką.

Wieje nudą. Rozczarowanie po "Niezagojonych ranach"

Wieje nudą. Rozczarowanie po "Niezagojonych ranach"

Germinal Ibarra i La Coruña. Bardzo ciekawy thriller psychologiczny.

Germinal Ibarra i La Coruña. Bardzo ciekawy thriller psychologiczny.