Niezwykle nudna książka, bohaterowie nie przekonują mnie do siebie. Sytuację opisane są bardzo nieciekawe. Bardzo zmęczyła mnie ta książka

Niezwykle nudna książka, bohaterowie nie przekonują mnie do siebie. Sytuację opisane są bardzo nieciekawe. Bardzo zmęczyła mnie ta książka

„Niespodziewanie jasna noc” Renata Frydrych i literatura piękna w wydaniu dla młodzieży. Życie staje się teatrem … czyli nasi bohaterowie niczym jak Romeo i Julia walczą o miejsce na arenie zwanej egzystencją. Spotykamy tutaj Kubę, który marzy o aktorstwie i sztuce Williama Shakespeare, ale rodzice mają wobec niego inne plany, i wybór studiów prawnych jest jednym z nich. Marzenia są silniejsze … i postanawia spróbować swych sił w roli aktora.
.
Rozwój wypadków następuje bardzo szybko, do świata Kuby, powoli wkrada się inne życie. Pojawia się Alice Green, urocza mieszkanka Londynu i artystyczna dusza. Kiedy spotkają się te dwie istoty, spragnione marzeń i innych wrażeń, pojawia się eksplozja! (ale jaka, w jakim wymiarze i z jakimi konsekwencjami).
.
Mam bardzo mieszane uczucia, co do jasnej i klarownej oceny powieści. Mam wrażenie, że pisały ją dwie osoby. Druga część ma zdecydowanie inny charakter, bardziej metafizyczny i alegoryczny. Ważnym elementem jest rola rodziców i ich wpływu na dzieci. Wpływu nie zawsze dobrego i odpowiedniego, raczej kompletny brak zrozumienia i akceptacji. Bardzo ważną postacią, staje się wątek młodszego brata Kuby, z jego niesamowitą miłością, większą niż wobec rodziców, którzy dosłownie go „omijają” w swym życiu. To bardzo ważne, rodzicielskie i młodzieżowe aspekty, ale dość ograniczone w powieści. Najlepsze literackie postacie w tym Harmoń, zwierają najmniej miejsca, a wielka szkoda.
.
Powieść niebanalna, subtelna zaskakująca, z zupełnie innym literackim wymiarem. Mnie niestety troszkę „zmęczyła”, zabrakło mi pewnych rozwinięć. Nie uratował jej nawet Shakespeare….
.
„Ludzie nie są przygotowani ani psychicznie, ani fizycznie na takie kosmiczne przeżycia (…). Jesteśmy gotowi na stres prosty i zwykły, na zmartwienia, jak robić pieniądze, na nerwy, jak przeżyć w społeczeństwie, ale nie na stres, jak być niewyobrażalnie szczęśliwym”.

„Niespodziewanie jasna noc” Renata Frydrych i literatura piękna w wydaniu dla młodzieży. Życie staje się teatrem … czyli nasi bohaterowie niczym jak Romeo i Julia walczą o miejsce na arenie zwanej egzystencją. Spotykamy tutaj Kubę, który marzy o aktorstwie i sztuce Williama Shakespeare, ale rodzice mają wobec niego inne plany, i wybór studiów prawnych jest jednym z nich....

Ależ ja się zmęczyłam przy tej książce!!!Nie dałam rady dotrwać do końca,no nie jestem w stanie.Bohaterowie są tak drętwi i irytujący,że nie da się ich polubić.Pomysł na fabułę może i dobry,ale nie ja nie dałam temu rady.

Ależ ja się zmęczyłam przy tej książce!!!Nie dałam rady dotrwać do końca,no nie jestem w stanie.Bohaterowie są tak drętwi i irytujący,że nie da się ich polubić.Pomysł na fabułę może i dobry,ale nie ja nie dałam temu rady.

Obiecujący początek,ale dalej robi się ,dziwnie. Poznajemy Kubę , który studiuje prawo ale chce być aktorem ,a , i bardzo dobrze mu się powodzi. Z drugiej strony jest angielka Alice,która przyjeżdża na warsztaty ze sztuki do Warszawy. Kuba i Alice zakochują się . Kuba zostaje pobity i trafia do szpitala,Alice też choruje i wraca do Anglii . I tu się zaczyna ,,,, spotykają się we śnie i tam romansują ,. Jest i Harmoń ,gość nic nie pamięta ,ale co tam . I ta dziwna końcówka ,.

Obiecujący początek,ale dalej robi się ,dziwnie. Poznajemy Kubę , który studiuje prawo ale chce być aktorem ,a , i bardzo dobrze mu się powodzi. Z drugiej strony jest angielka Alice,która przyjeżdża na warsztaty ze sztuki do Warszawy. Kuba i Alice zakochują się . Kuba zostaje pobity i trafia do szpitala,Alice też choruje i wraca do Anglii . I tu się zaczyna ,,,, spotykają...

Książka jest zaskakująca i tym samym zachwycająca! Nieprzewidywalna w zwrotach akcji i to spodobało mi się najbardziej.
To moje drugie spotkanie z twórczością Pani Renaty Frydrych i również udane. Choć przyznam, że w pewnym momencie powieść zaczęła mnie nudzić i rozczarowałam się, że to tylko opowieść o miłości 20-latków ale autorka mnie totalnie zaskoczyła i wciągnęła w powieść na nowo. Gdy już byłam przekonana, że już wszystko o fabule wiem okazało się że tak naprawdę nie wiem nic, zrobiłam wielkie woow i zastanawiałam się tylko jak autorka to wymyśliła... Co wywołało duży uśmiech na mojej twarzy. Na samym końcu jest 'smaczek', który układa wszystko w całość. Pisarka tak jak w pierwszej książce pisze lekko, inteligentnie, zabawnie, wplatając przy tym dużo życiowej mądrości. Potrafi bardzo dobrze nakreślić ludzkie charaktery i problemy, tak jak w przypadku rodziców Kuby.
Moim ulubionym bohaterem jest Harmoń Henryk Polańczyk! Skradł moje serce swoją osobowością i genialnymi tekstami, nie słyszałam jeszcze żeby zwykle powiedzenia ubrać w takie ładne słowa/szyki zdań. Zdecydowanie było mi go tutaj za mało! Bardzo polubiłam ten świat bohaterów i świetnie mi się czytało tę książkę 😉

Książka jest zaskakująca i tym samym zachwycająca! Nieprzewidywalna w zwrotach akcji i to spodobało mi się najbardziej.
To moje drugie spotkanie z twórczością Pani Renaty Frydrych i również udane. Choć przyznam, że w pewnym momencie powieść zaczęła mnie nudzić i rozczarowałam się, że to tylko opowieść o miłości 20-latków ale autorka mnie totalnie zaskoczyła i wciągnęła w...

Jakie to było nudne, naiwne i nierelane...
Jak bohaterowie irytowali swoim zachowaniem
Jak to się ciężko czytało
Jak ja się wymęczyłam
Już dawno z taką niecierpliwością nie wyczekiwałam końca
Ksiązka miała skłonić do przemyśleń o naturze ludzkiej a wymęczyła mnie i zirytowała

Jakie to było nudne, naiwne i nierelane...
Jak bohaterowie irytowali swoim zachowaniem
Jak to się ciężko czytało
Jak ja się wymęczyłam
Już dawno z taką niecierpliwością nie wyczekiwałam końca
Ksiązka miała skłonić do przemyśleń o naturze ludzkiej a wymęczyła mnie i zirytowała

Recenzja pochodzi z bloga http://matkaczytajaca.pl

Najnowsza powieść Renaty Frydrych pod tytułem „Niespodziewanie jasna noc”, wydanej przez Wydawnictwo Literackie, to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Najgorsze, co może zrobić dla siebie czytelnik, to postawić wysoko poprzeczkę odnośnie danej książki. Zazwyczaj staram się przeczytać opis i zdecydować, czy mam ochotę teraz na taką historię. Rzadko kiedy czytam opinie na jej temat przed rozpoczęciem lektury. Staram się ufać swojej intuicji. W przypadku tej powieści, zawierzyłam obietnicom w opisie i opiniom innych osób. I to był błąd, bo przez to oczekiwałam czegoś nieco innego, niż otrzymałam.

Kuba Sokołowski ma dwadzieścia lat, a przed sobą wybór tego, czym chciałby się zająć w przyszłości. Niedawno rozpoczął studia prawnicze, do których tak bardzo namawiali go rodzice, mając w głowie ułożony dla niego idealny plan na życie. Jednakże pewnego dnia chłopak zdaje sobie sprawę, że prawo nie jest jego marzeniem. Zaglądając wgłąb siebie postanawia zaryzykować i zająć się aktorstwem. Przyjazd znanego reżysera do Polski jest impulsem, dzięki któremu Kuba decyduje się na wzięcie udziału w castingu do sztuki Szekspira.

Alice Green jest młodą artystką mieszkającą w Londynie, która po przeszczepie nerki postanawia rozpocząć nowe, samodzielne życie. Dostaje się na warsztaty dla młodych artystów „Miasta żyją w nas, my żyjemy w miastach” i stoi przed wyborem miasta – Praga, Berlin czy Warszawa. Podczas jednej rozmowy na Skype, z nowo poznanym chłopakiem z Internetu, decyduje się na polską stolicę. Nie podejrzewa, że ten wybór na zawsze odmieni ich życie.


Niespełnione oczekiwania


Spodziewałam się, że otrzymam historię miłosną, z szekspirowskimi wstawkami z „Romea i Julii„, opisami Londynu i Warszawy, napisaną w sposób zabawny, wyjątkowy, wciągający. A przynajmniej tak obiecuje wydawnictwo, więc nic dziwnego, że takie miałam oczekiwania. Na pewno „Niespodziewanie jasna noc” nie okazała się dla mnie zabawna. Na palcach jednej ręki mogę policzyć to, ile razy uśmiechnęłam się pod nosem. Powieść również nie wciągnęła mnie. Od początku miałam problem z wczuciem się w fabułę, jaką stworzyła Renata Frydrych. Coś nie pasowało mi w języku, stylu, brakowało mi lekkości pióra. Odniosłam wrażenie, że autorka próbowała na siłę napisać to oryginalnie, stąd jakieś zawirowania. Trudno mi dokładnie określić, co było największą przeszkodą w czytaniu.


Wielkie niezrozumienie


Dawno żadna książka nie zmęczyła mnie tak bardzo jak „Niespodziewanie jasna noc„. Czytałam ją z trudem, z niecierpliwością oczekując ostatnich zdań powieści i licząc, że gdzieś mnie autorka zaskoczy. Podczas czytania miałam w głowie znak zapytania, nie wiedziałam co się tak naprawdę dzieje. Wiem, że pozycja ta miała nie być tak oczywista, jasna, przewidywalna jak sugeruje tematyka. Miała skłonić do przemyśleń, pokazać złożoność natury ludzkiej, skupić uwagę na myślach i marzeniach bohaterów, tak różnych od oczekiwań otoczenia. Po części to dostaliśmy, ale czegoś mi tu zabrakło.

Przed napisaniem tego tekstu przeczytałam kilka opinii innych osób, o podobnym guście do mnie. Szukałam w nich czegoś, co pomoże mi ułożyć swoje myśli, wyjaśni kilka kwestii. Jednakże ja nie czułam tego, co czuli inni recenzenci. Nie odczułam klimatu Warszawy, ani Londynu. Miałam okazję mieszkać w Warszawie przez pół roku i często bywałam w miejscach, o których pisała w swojej książce autorka, ale w jej słowach nie odnalazłam tego klimatu, który mam wciąż w pamięci, za którym tęsknię. A szkoda…


Dobrze wykreowani bohaterowie


Jednakże na plus zasługuje kreacja bohaterów. Każdy jest inny, oryginalny, trudny do zaszufladkowania. Mamy jakby dwa obozy – osoby dorosłe, które niejedno w życiu przeszły i są już po wyborze życiowej drogi, a także osoby młode, dopiero wchodzące w etap dorosłości, które muszą zdecydować o swojej przyszłości. Do tego trudno znaleźć w lekturze dwie podobne do siebie postacie. Wyróżniają się temperamentem, podejściem do życia, sposobem wyrażania własnych myśli, z innymi marzeniami, celami i oczekiwaniami. To właśnie dzięki bohaterom nie rzuciłam książki w kąt i byłam w stanie doczytać powieść do końca.

„Niespodziewanie jasna noc” Renaty Frydrych nie jest to najgorszą pozycją, jaką dotychczas czytałam, ale wymęczyła mnie i to nie tak, jakbym tego chciała. Po odłożeniu nie mam jakichś wielkich przemyśleń, ani nie czuję, bym naprawdę miło spędziła z nią czas. Pierwsze spotkanie z twórczością autorki uważam za niezbyt udane, jednakże gdy nadarzy się okazja, to dam jej drugą szansę. Zwłaszcza, że jest to literatura polska, a tę cenię sobie szczególnie.

Recenzja pochodzi z bloga http://matkaczytajaca.pl

Najnowsza powieść Renaty Frydrych pod tytułem „Niespodziewanie jasna noc”, wydanej przez Wydawnictwo Literackie, to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Najgorsze, co może zrobić dla siebie czytelnik, to postawić wysoko poprzeczkę odnośnie danej książki. Zazwyczaj staram się przeczytać opis i zdecydować, czy mam...

Miała być powieść obyczajowa, a wyszła Renacie Frydrych historia nieoczywista w ten piękny, zaskakujący sposób - warto dać się porwać tej opowieści o tajemniczych siłach, które kierują naszym życiem i nigdy nie wiadomo dokąd nas zaprowadzą.

„Bo moja dusza przeczuwa, że jakieś
Nieszczęście, jeszcze wpośród gwiazd wiszące
złowrogi bieg swój rozpocznie od daty
uciech tej nocy…”
„Romeo i Julia” William Shakespeare, przeł. J. Paszkowski

Renata Frydrych snuje nieoczywistą, pełną tajemniczych elementów opowieść niby o miłości, ale tak naprawdę to przede wszystkim o przypadkach i dziwnych wypadkach, o ludzkiej podświadomości i tym, co ukrywa się w jej oceanie. Historię młodych ludzi, którzy zostali uwikłani w los, by przekonać się, że nic nie dzieje się bez przyczyny. To także opowieść o momentach, które rozsadzają życie z korzeniami, wyrywają i rzucają w ciemną otchłań. O nowych początkach, ale paradoksalnie też o tym, że nie wszystko układa się zawsze po naszej myśli. W „Niespodziewanie jasnej nocy” dostrzegamy mniejsze i większe dramaty rodzinne, które snują się niczym cienie, ludzkie tragedie, które uderzają znienacka, ale też małe chwile radości i szczęścia, z których składa się życie. Te nieuchwytne momenty, czasami tak piękne, że warto patrzeć jak przemijają.

„Niespodziewanie jasna noc” to z pewnością nie jest opowieść, której czytelnik spodziewa się, sięgając po książkę Renaty Frydrych. Zapomnijmy o klasycznych obyczajówkach, zapomnijmy o utartych schematach, bo tutaj całość fabuły wymyka się, ucieka, rozwiewa i powraca, wywołując w czytelniku fale emocji, często skrajnych, często zaskakujących samych w sobie. Mamy tu takie momenty, które rozbawiają do łez, ale też strony, które uderzają czytelnika prosto w brzuch, zmuszając do przemyśleń, na które być może nie był wcale gotowy. Jest tu Shakespeare, jest tu Marc Chagall, ale jest też Ed Sheeran, jest Harry Potter, taka wybuchowa mieszanka zrozumiała dla wszystkich tych, którzy pogubieni, poplątani szukają swoich ścieżek w życiu. I jest tutaj też postać, która chociaż całkowicie zatopiona we własnej mgle, potrafi być światełkiem dla innych, bezpiecznym portem, przewodnikiem tam, gdzie zalega największa ciemność.

Nie spodziewałam się takiej historii, ale nie żałuję ani jednej chwili z nią spędzonej.

Miała być powieść obyczajowa, a wyszła Renacie Frydrych historia nieoczywista w ten piękny, zaskakujący sposób - warto dać się porwać tej opowieści o tajemniczych siłach, które kierują naszym życiem i nigdy nie wiadomo dokąd nas zaprowadzą.

„Bo moja dusza przeczuwa, że jakieś
Nieszczęście, jeszcze wpośród gwiazd wiszące
złowrogi bieg swój rozpocznie od daty
uciech tej...

Sądziłam, że to będzie prosta historia. Sądziłam, że to będzie historia miłosna. Sądziłam, że lektura „Niespodziewanie jasnej nocy” będzie mnie jedynie bawić i zapomnę o niej tuż po lekturze. Nic takiego nie miało miejsca, a moje osądy mogę wsadzić sobie do nosa…

ZARYS FABUŁY
Kuba Sokołowski ma dwadzieścia lat i stoi u progu obiecującego i pełnego perspektyw życia. Studiuje prawo, ma piękną dziewczynę i zgraną paczkę przyjaciół. Ma też oczekiwania rodziców i napisany przez nich scenariusz według którego do tej pory podążał. Podążał, bo coś się zmieniło. Jedna noc zmieniła wszystko. Jedna dziewczyna, jedna rozmowa zmieniła myśli i otwarła głowę…

Młoda londyńska artystka Alice Green dostaje się na wymarzone warsztaty artystyczne. To początek jej nowego życia, które rozpoczęła pół roku temu po przeszczepie nerki. Chce żyć i odczuwać to życie intensywnie. Pragnie miłości i kogoś bliskiego. Wyjazd na warsztaty zmieni całe jej życie…

MÓJ ZACHWYT
Renata Frydrych pięknie maluje słowem tło wszelkich wydarzeń w książce. Od początku do końca budując odpowiednią atmosferę i klimat zarówno Warszawy jak i Londynu. Jednak to co mnie zachwyca najbardziej to opisy toku myślowego postaci – autentyczne i na wskroś prawdziwe. Po kłótni Pauliny i Tomasza Sokołowskich – rodziców Kuby, od której nie mogłam się oderwać, wiedziałam, że w kwestii bohaterów i ich problemów „Niespodziewanie jasna noc” mnie nie zawiedzie.

NIE MA ZŁYCH I DOBRYCH, SĄ TYLKO NIESZCZĘŚLIWI
Historie bohaterów jak i oni sami są niejednoznaczne i zwyczajnie trudne. Niespełnione marzenia, zawiedzione nadzieje, zbyt duże oczekiwania i brak zrozumienia sprawiają, że postaci gubią się w meandrach życia i sami nie są w stanie sobie z tym poradzić. Targani uczuciami i emocjami robią głupstwa, a postawienie siebie w czyimś miejscu to coś nieosiągalnego. Autorka przedstawia sytuacje myślowe dwóch pokoleń. Tego spełnionego, które teoretycznie ma już wszystko i tego, które stoi u progu życia i szuka idealnej życiowej ścieżki

HARMOŃ
Książka Renaty Frydrych ma dla czytelnika niespodziankę. Tą niespodzianką jest Harmoń, który pięć lat temu po ciężkiej chorobie przeszedł niewytłumaczalną przemianę. Z lekko bezczelnego ale i uroczego karierowicza stał się człowiekiem nad wyraz prostolinijnym, który życie tłumaczy sobie i innym bardzo prosto. Jego wypowiedzi mogą budzić chwilowe osłupienie, ale z czasem jego stwierdzenia stają się oczywiste i zawsze w punkt. Harmoń nie ma w sobie nienawiści, rozumie ludzi i daje im czas by mogli się z nim oswoić. Kiedy już się do niego przekonują wszystko nagle staje się możliwe.

SZEKSPIROWSKIE ROZWAŻANIA
Tłem dla całości są sztuki Szekspira, a zwłaszcza „Romeo i Julia”. To dzięki rozważaniom i dyskusjom na temat Szekspira, poznajemy młodych ludzi, ich oczekiwania wobec życia i świata, lęki i nastroje, powody wzburzenia i niezadowolenia. Konkluzje, do których dochodzą potrafią być zaskakujące, a w najsłynniejszej sztuce Szekspira wcale nie chodziło o romantyczną miłość… Autorka na podstawie sztuk i cytatów z Szekspira opowiada o młodości i rzucając w eter pytania pozostawiając je bez odpowiedzi.

PODSUMOWANIE
„Niespodziewanie jasna noc” zaskoczyła mnie odejściem od schematów i szablonów. Choć początkowa sytuacja bohaterów może i nie jest zbyt oryginalna to późniejsze wydarzenia kompletnie uniemożliwiają postrzeganie jej w kwestii schematu. Nowa książka Renaty Frydrych niebanalnie opowiada o związkach międzyludzkich, relacjach które przez wybujałe ego zanikają. Zwraca uwagę na brak empatii i zrozumienia, na brak szacunku do przekonań i wyborów życiowych innych ludzi, na to jak mało akceptacji mamy również dla siebie samych. „Niespodziewanie jasna noc” trafiła swoimi egzystencjalnymi pytaniami do mojego serca. Lektura zmusza do myślenia i kilku kluczowych rozważań.

Przeczytaj jeśli: lubisz niebanalne historie, w których nie wszystko zostało dopowiedziane.

„Niespodziewanie jasna noc” w trzech słowach: poruszająca, nietuzinkowa, zaskakująca.

Sądziłam, że to będzie prosta historia. Sądziłam, że to będzie historia miłosna. Sądziłam, że lektura „Niespodziewanie jasnej nocy” będzie mnie jedynie bawić i zapomnę o niej tuż po lekturze. Nic takiego nie miało miejsca, a moje osądy mogę wsadzić sobie do nosa…

ZARYS FABUŁY
Kuba Sokołowski ma dwadzieścia lat i stoi u progu obiecującego i pełnego perspektyw życia....

Szekspir od wieków inspiruje twórców i jeśli chodzi o współczesnych pisarzy, to nic się w tej kwestii nie zmieniło. ;) Renata Frydrych w dość nowoczesny sposób wykorzystuje historię Romea i Julii. Da się w jej książce zauważyć tę szekspirowską siłę uczuć, ulotność chwili i magię, którą ciężko wyjaśnić logicznymi argumentami. Niech was jednak nie zmyli nawiązanie do Romea i Julii, bo Niespodziewanie jasna noc, to książka która zdecydowanie wymyka się konwenansom i ciężko ją nazwać współczesną wersją tego klasycznego love story.

Kuba, student prawa, właśnie staje na zakręcie swojego życia. Chce porzucić wszystko to, co do tej pory osiągnął i oddać się swojej pasji – aktorstwu. Pewnej nocy na forum internetowym poznaje Alice, dziewczynę z Londynu, która uwielbia rysować. Ich rozmowa dotyka oboje tak głęboko, że niemal odciska piętno na ich przyszłym życiu. Ta noc sprawi, że Alice przyjedzie na warsztaty do Warszawy, a Kuba postanowi wziąć udział w przesłuchaniu do roli Romea. Czy jednak ich plany dadzą się zrealizować?
Renata Frydrych stworzyła bardzo nieszablonową historię, która do tej pory wzbudza moje mieszane uczucia. Oprócz historii Kuby i Alice, jest w tej książce tak wiele wątków pobocznych, że bardzo łatwo się w tym wszystkim pogubić. Chociaż styl i język autorki są bez zarzutu i powieść czyta się niezwykle szybko, to jednak ciągłe retrospekcje, i zmiany chronologii zdarzeń, sprawiają, że sens tej historii gdzieś umyka. Przyznaję, że dałam się autorce zaskoczyć, bo całkowicie nie spodziewałam się, że akcja potoczy się w tę stronę, jednak koniec nieco mnie rozczarował. Chyba oczekiwałam po tej książce nieco innej, może prostszej historii, a dostałam całkowicie nieoczywistą, lekko magiczną opowieść o współczesnej miłości. W Niespodziewanie jasnej nocy z pewnością urzeka klimat miejsc – tętniącej życiem i historią Warszawy oraz pełnego atrakcji Londynu. Dla tej atmosfery, przepełnionej też szekspirowskim blaskiem z pewnością warto po tę książkę sięgnąć i dać się zaskoczyć tej historii.

Szekspir od wieków inspiruje twórców i jeśli chodzi o współczesnych pisarzy, to nic się w tej kwestii nie zmieniło. ;) Renata Frydrych w dość nowoczesny sposób wykorzystuje historię Romea i Julii. Da się w jej książce zauważyć tę szekspirowską siłę uczuć, ulotność chwili i magię, którą ciężko wyjaśnić logicznymi argumentami. Niech was jednak nie zmyli nawiązanie do Romea i...