Zaskoczył mnie fakt, że 'Outsiderzy' zostali napisani przez szesnastoletnią dziewczynkę, a wydani, gdy skończyła lat osiemnaście. To bardzo dobry przykład na to, jak w literaturze utwór potrafi być utworowi nierówny, kpiąc z oczekiwań i doświadczenia czytelnika. O co mi chodzi? O to, że ta książka jest bardzo dobra i porusza szereg istotnych problemów, a tego się nie spodziewałam, biorąc ją do ręki ze świadomością, że została napisana przez kogoś tak młodego.
Opowieść jest króciutka, do wchłonięcia przez jeden wieczór. Obraca się w kręgu zwichniętych społecznie nastolatków i ich konfliktu z tymi z bogatej dzielnicy. W prostych słowach, poprzez myśli głównego bohatera, podaje szereg spostrzeżeń dotyczących życia "Bażantów" i "Towarów", ich problemów i tego, co ich pcha do wszczynania burd z tą "gorszą" (wzajemne w oczach każdej z grup) połową miasta. Piękne studium przyjaźni, solidarności, dramatu i sposobów radzenia sobie z rzeczywistością i samym sobą.
Moim faworytem po przeczytaniu książki jest Dallas. Prawdziwa, jak go określa Kucyk, postać.
Polecam.

Zaskoczył mnie fakt, że 'Outsiderzy' zostali napisani przez szesnastoletnią dziewczynkę, a wydani, gdy skończyła lat osiemnaście. To bardzo dobry przykład na to, jak w literaturze utwór potrafi być utworowi nierówny, kpiąc z oczekiwań i doświadczenia czytelnika. O co mi chodzi? O to, że ta książka jest bardzo dobra i porusza szereg istotnych problemów, a tego się nie...