Czy w małżeństwie udaje się dotrzymać wszystkich obietnic?
A co, jeśli życie to czasem skomplikuje?

Quinn i Graham to małżeństwo z kilkuletnim stażem. Ich historia jest dzielona pomiędzy chwile szczęścia z przeszłości, z czasów, gdy ich relacja dopiero się rozwijała z momentami, w których odkrywamy, że coś w ich małżeństwie zaczyna się kończyć, a szczęście dawno minęło...

Losy tych dwojga skrzyżowały się przed laty w najgorszym momencie w ich dotychczasowym życiu. Otóż oboje przyłapali ukochanych na zdradzie... Po konfrontacji tak naprawdę nie widzieli, jak się zachować. Czy zemścić się na partnerach w ten sam sposób, czy rozstać się i na zawsze wymarzać z pamięci wszystko, co by im przypominało o tamtym zdarzeniu? Życie jednak okazało się przewrotne, planując ich ponowne spotkanie pół roku później, przypominając Quinn o pewnej karteczce przyklejonej do ściany... Od tamtej pory między Quinn a Grahamem zrodziło się coś więcej, niż tylko wzajemne współczucie i ból po stracie ukochanej osoby. Połączyło ich uczucie. Silne, piękne i tak mocne, że wydaje się, że są w stanie przetrwać każdy kataklizm piątej kategorii. Ale czy na pewno? Lata później bowiem wystarczy jeden problem, który może zaważyć na całym ich małżeństwie.

"...trudno jest przyznać, że małżeństwo może dobiegać końca, gdy miłość nie wygasa. Ludziom się wmawia, że małżeństwo kończy się, gdy nie ma już miłości. kiedy w miejsce szczęścia pojawia się gniew, a w miejsce rozkoszy pogarda. Ale ja i Graham się na siebie nie złościmy. Po prostu jesteśmy innymi ludźmi niż dawniej".

Collen Hoover porusza w swojej książce jeden z najważniejszych problemów, z którymi borykają się młode pary, pragnące założyć rodzinę. Tym problemem jest oczywiście bezpłodność. W tym wypadku mówimy o bezpłodności ze strony kobiety. Nasza bohaterka, Quinn, jest przedstawiona jako osoba, której blask powoli gaśnie. Kobieta już od tak dawna przepełnia nadzieja na posiadanie wymarzonego dziecka, że wciąż przeżywa na nowo te same rozczarowania, w ten sposób pogrążając się w coraz większej rozpaczy. Zamyka się w sobie, nie dopuszcza do siebie męża, bo to wiąże się z kolejnym cierpieniem. W zasadzie Quinn sama zapędziła się w kozi róg. Zbliżenia z mężem traktuje, jako środek do celu, który budzi w niej na przemiennie iskierkę nadziei i rozpacz, kończącą się płaczem pod prysznicem. Seks,nadzieja, rozpacz i tak w kółko, przez co zwykłe okazywanie miłości mężowi, niekończące się tak jak ona tego pragnie, staje się dla niej prawie niemożliwe. Na domiar złego Graham prawie nie zauważa zmiany u żony, a może powinnam napisać, nie chce ich zauważać. W ogóle nie rozmawia z Quinn na tematy, które są dla obojga z nich bolesne. Stara się być dla niej jak najlepszym mężem, choć niewątpliwie sam też przeżywa tą sytuację.

Autorka w niesamowicie prawdziwy sposób ukazała wzajemne stosunki między małżonkami, w które wkrada się brak szczerości i unikanie rozmów na temat swoich uczuć. Bo własnie brak komunikacji między Quinn i Grahamem są głównym źródłem ich problemów. I to w tej książce jest właśnie takie cenne. W zasadzie to książka o tym jak małżeństwo NIE POWINNO ze sobą rozmawiać. Autorka bowiem daje nam gotową receptę na rozpad związku. Ale to nie wszystko. Daje dam emocjonalny roller coaster. Wręcz czujemy w sercu rozpacz Quinn, gniew Grahama czy ich ból po stracie upragnionych marzeń. Przyznam się, że parę razy miałam ochotę potrząsnąć Quinn, by się obudziła z tego marazmu. Z kolei Graham zawiódł mnie w pewnym momencie tak bardzo, że musiała minąć chwila, bym się uspokoiła i wróciła do czytania. Bo własnie tym są "Wszystkie nasze obietnice" - prawdziwymi emocjami. Podczas czytania czujemy się, jakbyśmy mieszkali razem z bohaterami. Przeżywamy z nimi ich emocje i zaglądamy im do sypialni. Nasi bohaterowie to prawdziwi ludzie, którzy mają swoje lepsze i ciemniejsze strony. I pomimo, popełnianych przez nich błędów, pokochałam ich tak bardzo, że nie mogłam się z nimi rozstać przez dwa wieczory. Bo Graham to niemal ideał mężczyzny, a taką Quinn mogłaby być każda z nas, gdyby znalazła się w podobnej sytuacji.

Co wyróżnia właśnie tą książkę? To właśnie jej szczerość, autentyczne problemy i prawdziwe, niewymuszone emocje. Przyznam się, że pierwszy raz po długiej przerwie popłakałam się podczas czytania. To także jej niesamowita dojrzałość. Chyba żadna książka Colleen Hoover nie była tak pełna i przemyślana. Porusza bardzo ważne kwestie, które nie są polukrowane i przesłodzone, a bohaterowie są żywi i prawdziwi. Trudno mi tu ubrać w słowa, ale autorka pięknie opisała całą historię naszych bohaterów, bo choć działa się na przestrzeni lat, nie miało się wrażenia, że jakiś puzzel nie pasuje do układanki. Wszystko tworzyło, jakby zgraną całość, a zabieg z przeplataniem "Wtedy" i "Teraz" był ciekawym doświadczeniem. Nie tylko trzymał czytelnika w napięciu, ale także pozwalał lepiej rozumieć aktualną sytuację między bohaterami na tle ich wydarzeń w przeszłości. Co jeszcze mnie ujęło? To miłość między bohaterami. Rzadko się zdarza, by była tak pięknie opisana w książkach. Nie wiem, czy to styl pani Hoover, który w tej powieści jest wylęgarnią cytatów, czy po prostu emocje, jakie przelała na papier, ale miłość Quinn i Grahama jest po prostu cudowna. Czysta, piękna, przenosząca góry. Sprawia, że człowiek sam pragnie znaleźć się w środku.

Spotkałam się z zarzutem, że niepotrzebnie autorka przedstawiła zbyt wiele scen z ich pożycia małżeńskiego. Otóż absolutnie nie zgadzam się z tymi słowami. Po pierwsze, wcale nie było ich tak dużo, a po drugie były opisane dość zwięźle. Myślę, że to celowy zabieg, bo były naprawdę potrzebne. Poprzez te sceny lepiej możemy się zagłębić (jakkolwiek to brzmi) w problemy między małżonkami. Niekiedy są bardzo obrazowe i właśnie ten obraz jest najlepszym sposobem ukazania zmiany temperatury w łóżku i to, w jakim kierunku zmierzało ich małżeństwo.


Książka Collen Hoover to jednak nie tylko książka o kryzysie w małżeństwie i problemach ze spłodzeniem potomka. To przede wszystkim książka o utraconych nadziejach. O obietnicach, które nie zostały spełnione. O planach, które nigdy się nie spełnią.? Jest po prostu książką o życiu, o tym, jakie bywa niesprawiedliwe i nieprzewidywalne. Przypomina nam o tym, że nigdy niczego nie możemy być pewni, że nic nie jest dane raz na zawsze i że jedna chwila może wywrócić nasze życie do góry nogami. Jest także o tym, że nie warto tracić czasu na coś, czego nie możemy mieć, bo powinniśmy doceniać to, co już mamy. I może dlatego tak zapadła mi w pamięć. Bo ile to mieliśmy marzeń, które się nie spełniły? Ile planów, których nie możemy zrealizować, choć bardzo tego pragniemy? Ile czasu zmarnowaliśmy za gonieniem za czymś, co nam ciągle ucieka, skoro mieliśmy na miejscu coś, co warto zatrzymać.

"Wszystkie nasze obietnice" to piękna historia, której tło napisało samo życie. To niebanalna historia prawdziwej miłości, bez idealnych ludzi z ich idealnym życiem, w której Quinn i Graham muszą walczyć każdego dnia. Bo przyjdzie kiedyś kataklizm i tylko od siły ich uczucia zależy, czy go przetrwają. Collen Hoover nie daje nam recepty na udane małżeństwo, tylko przestrzega przed błędami, jakie można popełnić. Boleśnie nam uświadamia, że gonienie za niespełnionym marzeniem może się obrócić przeciwko nam, bo życie bywa o wiele bardziej skomplikowana niż nam się wydaje.

Czy ją polecam? Oczywiście, że tak. To książka nie tylko dla kobiet, ale i dla mężczyzn. Myślę, że może wtedy wiele małżeństw uniknęłoby rozwodu. To must read i wyciskacz łez, o którym dawno nie zapomnicie.

Autor: Eli

Czy w małżeństwie udaje się dotrzymać wszystkich obietnic?
A co, jeśli życie to czasem skomplikuje?

Quinn i Graham to małżeństwo z kilkuletnim stażem. Ich historia jest dzielona pomiędzy chwile szczęścia z przeszłości, z czasów, gdy ich relacja dopiero się rozwijała z momentami, w których odkrywamy, że coś w ich małżeństwie zaczyna się kończyć, a szczęście dawno minęło......