Jak to z panem Sparksem bywa książka przeczytana w niemal jeden wieczór.
Od samego początku poczułam sympatię do głównego bohatera zarówno ze względu na imię(to powinno być jasne dla osób, które czytały komiks lub oglądały film o Wolverinie i X-Menach) jak i owczarka niemieckiego (tez takiego miałam jak byłam mała :)). Później się nie rozczarowałam, ponieważ Logan naprawdę był typem człowieka, którego z pewnością bym polubiła.
Keith... uf... na każdą wzmiankę o nim (już nawet nie mówiąc o jego własnych "rozmyślaniach") brała mnie cholera. Duże, puste dziecko, cwaniaczek z bogatą rodziną, kompletny idiota, z którego co najgorsze na koniec robi się nie jakiego bohatera i sympatycznego faceta, mimo ze praktycznie całe zdarzenie z domkiem na drzewie to jego wina.
Całe zamieszanie ze zdjęciem (bo oczywiście nie mógł tego powiedzieć na początku) było dość irytujące, ale cóż coś w książce się dziać musi.
Zakończenie też mnie jakoś nie przekonało. Jeszcze ten banalny trik trzymania w niepewności czy zginęli obaj czy też nie, bo ma tylko jedną dodatkową doniczkę. I... ta dam... Logan przeżył. Moim zdaniem bezsensowny zabieg.
Motyw pieszej wędrówki... będę szczera mam do niego słabość i między innym to oraz charakter Logana podnosi moja ocenę całej książki.
Mimo paru wad powieść czyta się lekko i szybko.

Jak to z panem Sparksem bywa książka przeczytana w niemal jeden wieczór.
Od samego początku poczułam sympatię do głównego bohatera zarówno ze względu na imię(to powinno być jasne dla osób, które czytały komiks lub oglądały film o Wolverinie i X-Menach) jak i owczarka niemieckiego (tez takiego miałam jak byłam mała :)). Później się nie rozczarowałam, ponieważ Logan naprawdę...