Oryginał recenzji na blogu: https://bookwormpl.blogspot.com/2018/09/103-chmury-z-keczupu-annabel-pitcher.html

Nie często można spotkać się z powieściami epistolarnymi (skonstruowana w formie listów). Dlatego ten motyw nie ma zbyt wielu zwolenników, jednak pomysł autorki na wplecenie fabuły w listy nastolatki jest niesamowicie ciekawym eksperymentem. Książkę czyta się szybko, słownictwo jest zrozumiałe i przekaz również. Nie ma tu zawiłych zwrotów czy pozostawionych do interpretacji czytelnikowi momentów.
Nastoletnia Zoe ma mrożącą krew w żyłach tajemnicę, którą pragnie podzielić się ze skazanym na śmierć mordercą. To jedyny sposób by dziewczyna mogła w końcu pogodzić się z losem bądź po prostu nauczyć się z tą tajemnicą żyć. Sposób w jaki bohaterka opowiada więźniowi skazanemu na śmierć o swojej tajemnicy nie jest zbyt skomplikowany i trudny. Zoe jest nastolatką a pisarka wkłada w tą postać wszystko co charakteryzuje młode dziewczyny. Mamy tu do czynienia nie tylko ze smutkiem, ale także z ogromem szalejących hormonów, podejmowaniem decyzji pod wpływem chwili nie myśląc zupełnie o konsekwencjach swojego czynu. Mamy szansę dobrze poznać rodzinę Zoe, która jest typową rodziną z kłopotami, ale podchodząca do życia z minimalnym humorem.

Książka nie oszukujmy się, nie jest wybitna i cudowna, ale należy do tych, które przykują czytelnika do krzesła i pozwoli powoli rozpracować tajemnice bohaterów. A jest tu tego naprawdę sporo. Wyrzuty sumienia Zoe jak możemy wyczytać z napisanych przez nią listów często popychają ją do podejmowania złych decyzji. Wielokrotnie dziewczyna próbuje usprawiedliwić swoje postępowanie, jednak pod koniec sporządzanego listu dochodzi do wniosku, iż każdy zabroniony czyn zasługuje na karę. Żaden z bohaterów nie jest w sytuacji takiej, która nie znana byłaby opinii publicznej. "Chmury z keczupu" to głównie komplikacja rozmaitych sytuacji, które po połączeniu mogą doprowadzić do tragedii.

Książka Annabel Pitcher zasługuje na pozytywną ocenę, ale w moim przypadku ta książka nie wbiła mnie w fotel była po prostu normalna. Wciągnęła mnie na tyle, bym chciała ją skończyć ale zakończenie i cała fabuła jest napisana w typowym amerykańskim stylu. Chyba jestem już za stara, bo wymagam od młodzieżówek naprawdę wiele, by mogły mnie zachwycić. Motyw trójkąta miłosnego jest.. po prostu jest. Nie zachwycił mnie, ale to jakie niesie ze sobą konsekwencje było po prostu do przewidzenia. Jednak jest pewien motyw, który przez cała fabułę się przewija - czyli kara za popełniane czyny. Jak wiemy, Zoe uciekła od odpowiedzialności natomiast więzień do którego dziewczyna wysyła listy niedługo umrze, gdyż został skazany na karę śmierci. Niestety mimo przewijających się wyrzutów sumienia czy wygłaszania, iż żałuje swojego postępku nie ma odwrotu. Dlatego na koniec mała puenta, jeśli łamiesz zasady to zawsze za popełnione przestępstwo będziesz musiał zapłacić.

Oryginał recenzji na blogu: https://bookwormpl.blogspot.com/2018/09/103-chmury-z-keczupu-annabel-pitcher.html

Nie często można spotkać się z powieściami epistolarnymi (skonstruowana w formie listów). Dlatego ten motyw nie ma zbyt wielu zwolenników, jednak pomysł autorki na wplecenie fabuły w listy nastolatki jest niesamowicie ciekawym eksperymentem. Książkę czyta się...