Doprawdy, nie wiedziałem i nadal nie wiem, ile gwiazdek dać za tę powieść. Wstawiłem w końcu 6 [dobra].
Odniosłem wrażenie, że cała opowieść do momentu — żeby nie zdradzać fabuły — „upolowania bandziorka numer 1” wydawała się przyzwoicie skonstruowana, jednak od tego momentu do samego końca z puentą włącznie jawi mi się jako naciągana, nierealistyczna, niewiarygodna, a do tego przygnębiająca. A przecież tego typu książka w moim rozumieniu ma być w miarę przyjemnym czytadełkiem, po którym efekt smutno-kaca nie jest zjawiskiem pożądanym. No i powinien być w tym zakończeniu jakiś błysk, a nie siermięga.
Zwykle wpisuję pod swoimi recenzjami luźne refleksje powiązane z historiami opowiadanymi w książce. Tym razem chyba niewiele tego będzie. Oczami Cobena widzę świat amerykańskiego miasteczka, w którym królują wartości pozorne, bo niby liczy się rodzina (wartości rodzinne), a w rzeczywistości chodzi o prestiż, snobizm i kasę tudzież dobrobyt za wszelką cenę. Można kraść i zabijać w imię „wartości rodzinnych”, które tu postrzegam jako właśnie pozorne i z prawdziwymi wartościami — związku nie mające. Widzę świat i pseudocywilizację, w której nie chciałbym żyć. Aż strach się bać.

Doprawdy, nie wiedziałem i nadal nie wiem, ile gwiazdek dać za tę powieść. Wstawiłem w końcu 6 [dobra].
Odniosłem wrażenie, że cała opowieść do momentu — żeby nie zdradzać fabuły — „upolowania bandziorka numer 1” wydawała się przyzwoicie skonstruowana, jednak od tego momentu do samego końca z puentą włącznie jawi mi się jako naciągana, nierealistyczna, niewiarygodna, a do...