Czy Wasze dzieci lubią tajemnice i przygody ? To seria zdecydowanie dla Was.
„Na tropie czarnego klejnotu" świetna seria kryminalno-sensacyjnych powieści.
Klucz do zagadki to pierwszy tom przygód naszych bohaterów.
Książka przepełniona jest zabawnymi sytuacjami, intrygami. Można z bohaterami szukać skarbów niczym Indiana Jones.
Znajdziemy tu również szkolne wariacje i rodzące się przyjaźnie.
Poznajemy Marysię, Rafała, Kamila, Marka i Julkę niezła z nich paczka ...
Szykuje się wycieczka i zwiedzanie Starych Ruin ( my też to bardzo lubimy ).
Tak jak w większości zamków i ich ruin dowiadujemy się że znajduje się tu ponoć skarb a w czasie pełni można zobaczyć błąkającego się barona...czyżby to był jego skarb? Chłopcy będą korzystać ze starej mapy czy znajdą ukryta tajemnice?
Gdzie doprowadzi ich tajemny korytarz?
Czyj głos niesie się w ciemnościach ?
Zaciekawieni ? Szykujcie się na poszukiwań pełnych wrażeń 🤩

Czy Wasze dzieci lubią tajemnice i przygody ? To seria zdecydowanie dla Was.
„Na tropie czarnego klejnotu" świetna seria kryminalno-sensacyjnych powieści.
Klucz do zagadki to pierwszy tom przygód naszych bohaterów.
Książka przepełniona jest zabawnymi sytuacjami, intrygami. Można z bohaterami szukać skarbów niczym Indiana Jones.
Znajdziemy tu również szkolne wariacje i...

Książka ta zbyt mnie nie zainteresowała mimo, że jest to historia pełna przygód i nie spodziewanych zwrotów akcji.
Według mnie ta opowieść jest trochę zawiła lecz, nie mogę powiedzieć dlaczego? Bo zniechęciłbym czytelnika do do przeczytania tej książki.
Moim zdaniem książkę tą czyta się szybko ponieważ, co jedną
stronę jest jakaś ilustracja.
Myślę że naprawdę powinno być więcej samej treści i mniej obrazków na całą stronę.
Moja ocena tej książki jest to 7/10 ponieważ, książkę czyta łatwo więc nie będzie problemu młodszy czytelnik miał problem.
Tak szczerze do tej książki bardzo długi przygotowywałem się do niej to (to znaczy że nie miałem chęci do przeczytania tej książki) lecz, przeczytałem mam swoje zdanie ma moje zdanie brzmi tak, książka jak już mówiłem ma (według mnie oczywiście) powinno być więcej samego tekstu a mniej ilustarcji.

Książka ta zbyt mnie nie zainteresowała mimo, że jest to historia pełna przygód i nie spodziewanych zwrotów akcji.
Według mnie ta opowieść jest trochę zawiła lecz, nie mogę powiedzieć dlaczego? Bo zniechęciłbym czytelnika do do przeczytania tej książki.
Moim zdaniem książkę tą czyta się szybko ponieważ, co jedną
stronę jest jakaś ilustracja.
Myślę że naprawdę powinno być...

Dzień dobry, czy Wasze dzieci też czasem tak mają, że same z siebie biorą książki do ręki i namiętnie je czytają? Mojego syna mania czytelnicza dopadła wczoraj pierwszy raz od jakiegoś czasu, zatem spodziewajcie się kilku recenzji książek dla dzieci. Pierwsza z nich to książka "Klucz do zagadki" Anieli Cholewińskiej - Szkolik, jedna z wygranych w konkursie "kryminał na wyciągnięcie ręki” organizowanym przez Wydawnictwo Zielona Sowa. Jest to książka przeznaczona dla dzieci od 9 roku życia, ale myślę że spokojnie mogą po nią sięgnąć i siedmiolatki. Mój syn ma lat 8 i pół 😊
Uczniowie czwartej klasy na krótko przed zakończeniem roku szkolnego wybierają się na szkolną wycieczkę do miejscowości Stare Ruiny. Niemyślący już o niczym innym, jak tylko o wycieczce i świetnej zabawie dzieciaki, podczas lekcji denerwują nauczycielkę języka polskiego tak bardzo, że ta każe przywieźć sobie album, a ocena z tego projektu ma wpłynąć na ich oceny końcowe. Na prośbę Hogaty wychowawca dzieli klasę na grupy. My poznajemy najlepiej jedną z nich Marysię, Rafała, Kamila, Krzyśka i Julki. Radość z wycieczki przywraca chłopakom legenda o ukrytym w tamtejszym zamku skarbie oraz błąkającym się w czasie pełni baronie von Borgu. "Każdy zamek wydaje się ciekawy, gdy wiąże się z nim jakaś mroczna historia.", tak więc chłopcy postanawiają odnaleźć skarb barona. Korzystając ze starej mapy próbują dotrzeć do podziemnego korytarza, który ma ich doprowadzić do ukrytego naszyjnika noszącego nazwę "Oko Diablicy". Czy odnajdą skarb ukryty w zamku? Które dzieciaki najlepiej wykonają zadanie z języka polskiego?
Książka ma 160 stron ( plus minus ilustracje) i czyta się ją naprawdę dobrze. Poza detektywistyczną zagadką, ukrytymi skarbami, legendami i mrocznymi lochami, porusza kilka ważnych tematów: akceptacji; wykluczenia; oceniania innych, chociaż ich nie znamy, pierwszych szkolnych zauroczeń. Mnie, jako osobie dorosłej się spodobała. Jako, że nie brakuje w niej też momentów, w których można się pośmiać wszystkim dzieciom się spodoba, tylko temu które lubią detektywistyczne zagadki i legendy.

Dzień dobry, czy Wasze dzieci też czasem tak mają, że same z siebie biorą książki do ręki i namiętnie je czytają? Mojego syna mania czytelnicza dopadła wczoraj pierwszy raz od jakiegoś czasu, zatem spodziewajcie się kilku recenzji książek dla dzieci. Pierwsza z nich to książka "Klucz do zagadki" Anieli Cholewińskiej - Szkolik, jedna z wygranych w konkursie "kryminał na...

Przecudowna historia i wspaniałe ilustracje łączące się że sobą i skrywajace tajemnice

Przecudowna historia i wspaniałe ilustracje łączące się że sobą i skrywajace tajemnice

Jako dziecko nie znosiłam książek. Za każdym razem, gdy proponowano mi coś do czytania, a potem różnymi metodami przymuszano do niego albo nudziłam się jak mops, albo płakałam, bo nie byłam w stanie przebrnąć przez kolejną stronę. Mając na karku prawie trzy dekady i mogąc czytać książki skierowane do dzieci, jakich mnie nie było dane czytać, cieszę się, że moje dzieci, o ile zechcą czytać, będą mogły przebierać w naprawdę fajnych i wartościowych tytułach, które czyta się z zapartym tchem.

Zabierając się za Klucz do zagadki, nie wiedziałam, czego powinnam się spodziewać. Liczyłam, tylko by nie była to kolejna megainfantylna książeczka bardziej o niczym, niż o czymkolwiek. Okładka i szata graficzna kusiły wszędobylską żółcią, która nieomal hipnotyzowała, opis zdawał się zdradzać, że oto lektura będzie przednia. I koniec końców nie pozostało nic innego, jak zmierzyć się z treścią!

Sam wstęp, posępna, mroczna opowiastka każe wyostrzyć zmysły i uważnie czytać kolejne strony. O, tak! Ta historia wciąga od pierwszej chwili i sukcesywnie utrzymuje to zainteresowanie do samego końca, a nawet dłużej! Akcja Klucza do zagadki jest dynamiczna, co rusz coś się dzieje, zatem dzieci nie stracą zainteresowania lekturą, wręcz przeciwnie, niecierpliwie będą przewracać kolejne strony, by poznać zakończenie. A zakończenie pozostawia wiele do życzenia i spore pole dla wyobraźni, w której będą się wizualizować możliwe dalsze losy bohaterów. Aniela Cholewińska-Szkolik świetnie zbudowała napięcie oscylujące na schemacie sinusoidy, niemniej jej wartości nie spadają poniżej pewnego poziomu, tak jak napięcie, które przysparza wypieków na twarzy i lekko podwyższonego ciśnienia z ekscytacji.

Autorka ma szalenie lekkie pióro i pewną swobodę, która udziela się w czasie czytania. Czuć, że Aniela Chlewińska-Szkolik w szlifowała swoją historię, niemniej czuć również, że pisanie jej sprawiało jej co najmniej taką samą frajdę, jak czytelnikowi jej czytanie. Tajemnice, sekrety, zagadki – czy może być coś bardziej fascynującego dla młodego czytelnika?, jeśli wszystko to oprószone jest odrobiną magii, niczym pączki cukrem pudrem? Nie sądzę.

Aniela Chlewńska-Szkolik posługuje się niezwykle plastycznym językiem. Zachwyca opisami, którymi buduje niesamowity klimat powieści, który zachwycie niejedno dziecko. Obrazy, jakie słowami odmalowuje autorka, pobudzają wyobraźnię do działań, więc w trakcie czytania ma się wrażenie, że jest się jednym z bohaterów i bierze się czynny udział w poszukiwaniach, jednocześnie zwiedzając cudowne miejsca.

Postaci wykreowanie przez autorkę zachwycają swoją naturalnością. Udało się jej stworzyć bohaterów, z którymi może utożsamić się każdy czytelnik. Dzieci są po prostu dziećmi ciekawymi świata i głowami pełnymi pomysłów. Dorośli zaś to żywe drogowskazy, które wskazują ścieżki, którymi można podążyć.

Aniela Chlewińska-Szkolik przemyca również w tej niezbyt obszernej historii kilka ważnych wartości. Przede wszystkim wartość przyjaźni, to jak ważna jest w życiu młodych ludzi. I kolejna: nie powinniśmy oceniać kogoś, nie znając go.

Jeśli więc szukacie dla swoich pociech wartościowej książki, która poza tym, że zapewni im nie lada rozrywkę, będzie niosła w sobie przekaz, rozważcie Klucz do zagadki. Sprawcie odrobinę radości dzieciom i sobie...

Jako dziecko nie znosiłam książek. Za każdym razem, gdy proponowano mi coś do czytania, a potem różnymi metodami przymuszano do niego albo nudziłam się jak mops, albo płakałam, bo nie byłam w stanie przebrnąć przez kolejną stronę. Mając na karku prawie trzy dekady i mogąc czytać książki skierowane do dzieci, jakich mnie nie było dane czytać, cieszę się, że moje dzieci, o...

„Klucz do zagadki” z serii Na tropie Czarnego Klejnotu autorstwa Anieli Cholewińskiej-Szkolik przywiódł mi na myśl książki o „Panu Samochodziku”, „Czarnych stopach”, „Wakacjach z duchami” i innych wspaniałych pozycjach z czasów mego, oraz mych rodziców dzieciństwa, więc z miejsca zapragnęłam go mieć. Niemniej jednak po przeczytaniu wiem, że jest to dosłownie pozycja dla dzieci, co jednak nie umniejsza jej nawet na jotę. Nie mam pojęcia na ile tomów jest zaplanowana ta seria, ale zanim wzięłam się za czytanie czułam, że będę jej wierną fanką i skrupulatnie zbiorę wszelkie powstałe części.

Autorka dokonała cudów, nareszcie przeczytałam współczesną, nieco „poważniejszą” książkę dla dzieci (9-11 lat),która nie ma na celu dostarczyć nam tylko taniej rozrywki na chwilę i zostać zupełnie zapomnianą. Historia opowiedziana w tym tomie jest warta wszelkiej uwagi i rozpala serca chęcią odkrycia całej tajemnicy! Wszelkie opisane przez autorkę miejsca sprawiają wrażenie, jakby istniały naprawdę – aż zerknęłam w sieci, czy gdzieś znajdę zagrodę Antka Baranka, czy malownicze Kwiatolipie (wciąż nie jestem pewna, czy tak kiepsko szukałam, czy naprawdę wszystkie miejsca istnieją jedynie w wyobraźni autorki).

Historia zaczyna się niewinnie podczas jednej z lekcji w szkole, gdzie poznajemy naszych bohaterów z klasy 4b. Okazuje się, że wybierają się na kilkudniową wycieczkę szkolną, lecz w ramach kary za nieodpowiednie zachowanie na lekcji, polonistka każe wykonać im album z wyjazdu, który wpłynie na końcową ocenę z przedmiotu. Dzieciaki nie są zadowolone, jednak niektórzy upatrują w tym jedyną szansę na podciągnięcie swej marnej średniej.

Głównym bohaterem powieści jest Kamil, który przyjaźni się z Rafałem i zostaje przydzielony z nim do 5-osobowego zespołu na zaliczenie projektu. Na wycieczce będzie też jego siostra Marysia, którą planuje nastraszyć, a poza tym nowy dziwny kolega z klasy, jak i szkolna miłość Kamila – Julka z 4c. Na miejscu chłopcy zainteresowali się legendą o Czarnym Klejnocie, tzw. Oku Diablicy i z uporem godnym podziwu zgłębiają tajemnice jego zaginięcia, próbując rozwiązać zagadkę obecnego położenia. Chłopcy snują różne marzenia, co poczną, gdy go już odnajdą, jednak sprawa wcale nie jest tak prosta, jak z początku im się wydaje. Z każdym odwiedzonym miejscem, z każdą kolejną rozmową z mieszkańcami miasteczka i okolic, znajdują kolejne części układanki i odszukują sami różne poszlaki, dzięki którym być może kiedyś będą w stanie rozwikłać zagadkę.

Nie zabraknie nam tu różnych emocji, pozycję czyta się z wypiekami na twarzy, ogarnie nas niecierpliwość, dzieci czasem mogą się martwic o los bohaterów – szczególnie, gdy ci zwiedzają podziemia tajemniczego zamku. Co się stanie, gdy zawędrują dalej? Czy spotkają ducha barona von Borga, który jako ostatni miał dzierżyć magiczny naszyjnik z Okiem Diablicy? Czym jest tytułowy klucz? Czy powtarzający się w różnych miejscach motyw ma coś z nim wspólnego?

Dzięki próbom odnalezienia klejnotu zadzierzgnęła się nowa przyjaźń z Krzysiem i wyszła na jaw jego smutna historia rodzinna. Chłopcy zaczynają lepiej rozumieć zachowanie kolegi, a przez wspólnie przeżyte chwile przekonują się do siebie i zaczynają ufać. Do ekipy poszukiwawczej dołącza też niespodziewanie osoba, której chłopcy nie przewidzieli, aczkolwiek zdaje mi się, że będą z niej bardzo radzi. Przynajmniej jeden z chłopców najbardziej.

Dalsza część recenzji i zdjęcia: http://www.bookparadise.pl/2018/07/na-tropie-czarnego-klejnotu-tom-1-klucz.html

P.S. Może nie jest to lektura na miarę wspomnianych przeze mnie na początku dzieł, jednakże poprzez mniejszy stopień skomplikowania idealnie nadaje się dla dzieci, które nie czytają jeszcze grubych książek. Od czegoś się zaczyna, a ta pozycja jest wspaniała.

„Klucz do zagadki” z serii Na tropie Czarnego Klejnotu autorstwa Anieli Cholewińskiej-Szkolik przywiódł mi na myśl książki o „Panu Samochodziku”, „Czarnych stopach”, „Wakacjach z duchami” i innych wspaniałych pozycjach z czasów mego, oraz mych rodziców dzieciństwa, więc z miejsca zapragnęłam go mieć. Niemniej jednak po przeczytaniu wiem, że jest to dosłownie pozycja dla...

przeczytałam, czytając wnukowi. Książka niezła, ale stwierdzam że za moich młodych czasów książki Bahdaja, Niziurskiego, Makuszyńskiego, Ożogowskiej ... były bardziej porywające

przeczytałam, czytając wnukowi. Książka niezła, ale stwierdzam że za moich młodych czasów książki Bahdaja, Niziurskiego, Makuszyńskiego, Ożogowskiej ... były bardziej porywające