Z tej powiesci sensacyjnej i miedzy jej wierszami mozna wiele wyczytac, dowiedziec sie o Korei Polnocnej.

Z tej powiesci sensacyjnej i miedzy jej wierszami mozna wiele wyczytac, dowiedziec sie o Korei Polnocnej.

Gorąco polecam. 8,5/10

Pierwsze 50 stron- wprowadzenie postaci, wbrew temu co niektórzy uważają bardzo ciekawe. Fajnie przeplatane rozdziały z głównymi bohaterami (na początku rozdziały przeplatane regularnie). Od połowy akcja to już w ogóle się rozkręca i wciąga. Rozdziały zaczynają być przeplatane nieregularnie co dodatkowo wywołuje napięcie, czy dany bohater się jeszcze pojawi. Zakończenie częściowo złe, częściowo dobre- generalnie bardzo fajne.
Na dodatek wplecione są fakty dotyczące życia w Korei północnej.

Gorąco polecam. 8,5/10

Pierwsze 50 stron- wprowadzenie postaci, wbrew temu co niektórzy uważają bardzo ciekawe. Fajnie przeplatane rozdziały z głównymi bohaterami (na początku rozdziały przeplatane regularnie). Od połowy akcja to już w ogóle się rozkręca i wciąga. Rozdziały zaczynają być przeplatane nieregularnie co dodatkowo wywołuje napięcie, czy dany bohater się jeszcze...

Bardzo przyjemnie się czytało, chociaż pod koniec akcji przy spotkaniu głównej bohaterki z dyktatorem autora ponosi zbyt duża fantazja. Z historii, która miała szansę wydarzyć się na prawdę zrobiło się coś pokroju scen z "Matrixa".

Bardzo przyjemnie się czytało, chociaż pod koniec akcji przy spotkaniu głównej bohaterki z dyktatorem autora ponosi zbyt duża fantazja. Z historii, która miała szansę wydarzyć się na prawdę zrobiło się coś pokroju scen z "Matrixa".

Mogłam się spodziewać, że thriller dotyczący Korei Północnej jest potencjalnie absurdalny, ale nie spodziewałam się, że absurd ten weźmie się z tego, jak 'zabawne' pomysły ma autor. Poza tym książka jest o wiele, wiele za długa. CAŁA RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2022/05/zaskakujacy-punkt-absurdu-gwiazda-ponocy.html

Mogłam się spodziewać, że thriller dotyczący Korei Północnej jest potencjalnie absurdalny, ale nie spodziewałam się, że absurd ten weźmie się z tego, jak 'zabawne' pomysły ma autor. Poza tym książka jest o wiele, wiele za długa. CAŁA RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2022/05/zaskakujacy-punkt-absurdu-gwiazda-ponocy.html

113/180/2021
Przerażające. Bo oparte częściowo na faktach. To dotyczy tych najgorszych powieściowych scen z Korei Północnej.
Historia głównych bohaterów jest oczywiście fikcją, podobnie jak sami bohaterowie (chociaż jedna z postaci oparta jest luźno na prawdziwej osobie),ale niestety ta świadomość nie zmniejszyła w ogóle mojej zgrozy. Nie ma co pisać ani czytać o tej książce, po prostu trzeba ją przeczytać. Koniec, kropka.

113/180/2021
Przerażające. Bo oparte częściowo na faktach. To dotyczy tych najgorszych powieściowych scen z Korei Północnej.
Historia głównych bohaterów jest oczywiście fikcją, podobnie jak sami bohaterowie (chociaż jedna z postaci oparta jest luźno na prawdziwej osobie),ale niestety ta świadomość nie zmniejszyła w ogóle mojej zgrozy. Nie ma co pisać ani czytać o tej...

Korea Północna. Kraj, który od ponad pół wieku jest w stanie wojny ze swoim południowym sąsiadem, od którego odgrodzony jest najlepiej strzeżoną granicą na świecie. Kraj, gdzie aresztowania i znikający ludzie są na porządku dziennym (czy raczej nocnym),a życie przypomina egzystencję w akwarium, w którym cokolwiek się powie i cokolwiek zrobi, będzie to dostrzeżone i trafi do akt. Kraj, w którym nielegalna produkcja heroiny jest jednym z filarów gospodarki, ludzie umierają z głodu, a większość wydatków pompowanych jest w program rozwoju broni nuklearnej. To ostatni na świecie kraj stalinowski, w którym w każdym domu montowane jest radio, którego nie da się wyłączyć. Obraz Korei Pł. jest tym ciekawszy im więcej szczegółów i odcieni można wyczytać z książki. „Gwiazda Północy” - szpiegowski thriller o podróży i próbie dotarcia do najmroczniejszych tajemnic reżimu, cofnął mnie do czasów studenckich, gdy przygotowywałem się do pisania magisterki opartej o klasyczny „Rok 1984” Orwell’a. Książka jest doskonałym wprowadzeniem do tematu i skutkuje poszukiwaniem kolejnych publikacji na temat tego ultra ciekawego państwa.

Korea Północna. Kraj, który od ponad pół wieku jest w stanie wojny ze swoim południowym sąsiadem, od którego odgrodzony jest najlepiej strzeżoną granicą na świecie. Kraj, gdzie aresztowania i znikający ludzie są na porządku dziennym (czy raczej nocnym),a życie przypomina egzystencję w akwarium, w którym cokolwiek się powie i cokolwiek zrobi, będzie to dostrzeżone i trafi...

>>> K.I.M. czyli koreańska interpretacja monowładzy <<<


„Korea Północna - dla wielu wciąż swoista terra incognita, niczym dziewiętnastowieczna Ziemia van Diemena u Patricka White’a – to – bez cienia kpiny – 1 z największych fenomenów XXI w., za sprawą stylu funkcjonowania, zasad (a właściwie jednej, za to «wszędobylskiej» - o tym za chwilę) czy osobliwego przepływu informacji, który uchował się przez dekady mimo tylu geopolitycznych fluktuacji. Na temat Korei, nie bez kozery nazwanej najbardziej zamkniętym krajem świata, istnieją dwa kanały informacyjne: albo jest to obraz-laurka kogoś, kto był w stolicy, Pjongjangu (goście przebywają wyłącznie tam) i posmakował owej sztucznej ekspozycji, pięknie udekorowanego studia, które ma każdego przybysza zauroczyć, odsuwając obawy (np. o fatalne warunki życia) w kąt; albo są to rzetelne informacje uzyskane nie od oficjeli państwowych, tylko zwykłych ludzi, spoza stolicy, nienależących do tzw. klasy uprzywilejowanej, najpewniej od uciekinierów. Słowem, im dane o Korei bardziej nieoficjalne, tym bliższe prawdy.


Doskonale zdaje sobie z tego sprawę zarówno D.B. John, jak i prof. W. Dziak (do którego wrócę). Gdyby walijski twórca poprzestał jedynie na zapisie swoich wrażeń z samej stolicy, przywożąc ze sobą być może parę kolorowych zdjęć, to po pierwsze, stałby się kolejnym «użytecznym idiotą» (za: Dziak),a po drugie, nie miałby o czym pisać, a już na pewno nikt by mu tego ani nie wydał, ani nie przeczytał. Bo rozpatrywanie Korei wyłącznie przez pryzmat Pjongjangu jest dokładnie tym, czego chce tamtejszy reżim [„Obraz dostatku w Korei jest całkowicie fikcyjny albo jakoś wyselekcjonowany” (Dziak)], który to kontroluje bardzo ściśle nie tylko przepływ informacji, ale i osób. Zresztą terminologia sceniczna jest tu uzasadniona, bo dzięki «Gwieździe Północy» ma się wrażenie, «jakby pękło płótno z namalowanym pejzażem i wyłoniły się zza niego miliony cierpiących potworne męki dusz».”

. . .

PEŁNA RECENZJA dostępna pod adresem:

dobrakomplementarne.blogspot.com/2019/02/gwiazda-ponocy-db-john-recenzja.html

>>> K.I.M. czyli koreańska interpretacja monowładzy <<<


„Korea Północna - dla wielu wciąż swoista terra incognita, niczym dziewiętnastowieczna Ziemia van Diemena u Patricka White’a – to – bez cienia kpiny – 1 z największych fenomenów XXI w., za sprawą stylu funkcjonowania, zasad (a właściwie jednej, za to «wszędobylskiej» - o tym za chwilę) czy osobliwego przepływu...

Korea Północna to państwo o którym ciągle mało wiemy, a to co wiemy budzi nasz sprzeciw. To republika socjalistyczna gdzie rządzi twardą ręką Przewodniczący Partii Pracy Kim Dzong Un. D. B. John przedstawił - opierając się, co bardzo ważne na faktach - historię trzech osób, którzy podjęli walkę z reżimem.
Mija ponad dwadzieścia lat od porwania na plaży w Korei Południowej Soo-min, a jej siostra bliźniaczka Jee-min nadal wierzy, że uda jej się jeszcze odnaleźć siostrę. Otrzymuje prezent od losu - współpracę z CIA i rozpoczyna nie łatwe i niebezpieczne poszukiwania.
Pani Moon to starsza kobieta, która nie wierzy w propagandę swojego państwa i zmuszona przez los podejmuje się działalności handlowej. Na targowisku zdobywa zaufanie innych handlarzy, ale jej spryt i odwaga pozwolą jej na dużo więcej.
Cho to młody pułkownik, którego kariera nabiera niebywałego tempa. Zostaje oddelegowany do negocjacji z wrogiem - USA i tam poznaje zupełnie inny świat.
Przez całą książkę śledzimy losy tych trojga, na których duży wpływ i piętno wywarła przeszłość. Teraz odczuwają jej skutki i próbują odnaleźć się w nowej sytuacji. Każdemu przyświeca jasny cel, który chcą osiągnąć bez względu na wszystko.
D.B. John stworzył opowieść porywającą, trzymającą w napięciu, którą czyta się z ogromną ciekawością, ale i trwogą. Trwogę tę wywołują opisy w jaki sposób władza w Korei Północnej działa i rozlicza się ze swoimi mieszkańcami. Głód, brud, straszenie, bicie, tortury, obozy pracy, laboratoria w których przeprowadza się eksperymenty na ludziach oraz szantaż bronią nuklearną. To wszystko znajdziemy w tej książce.
Często zdarza się tak, że książka jest promowana jako thriller, ale czytając dochodzę do wniosku, że nawet jeśli, to słabym. W przypadku Gwiazdy Północy tak nie jest. Historia trzymała mnie w napięciu do samego końca. Bardzo mnie zafascynowała i nie mogłam się oderwać, aż do ostatniej linijki.

Jest to bardzo dobra książka!


http://zyje-bo-czytam.blogspot.com/2018/08/d-b-john-gwiazda-ponocy.html

Korea Północna to państwo o którym ciągle mało wiemy, a to co wiemy budzi nasz sprzeciw. To republika socjalistyczna gdzie rządzi twardą ręką Przewodniczący Partii Pracy Kim Dzong Un. D. B. John przedstawił - opierając się, co bardzo ważne na faktach - historię trzech osób, którzy podjęli walkę z reżimem.
Mija ponad dwadzieścia lat od porwania na plaży w Korei Południowej...

Korea Północna i wszystko, co jest z nią związane, od lat wzbudza duże emocje, a kompletna izolacja tego kraju sprawia, że rzetelna wiedza o tym, co tam naprawdę się dzieje, jest mocno ograniczona.
Powieść D.B. Johna to jeszcze jedna próba pokazania reżimu Kimów w literackiej formie. Okazało się, że chwytliwy pomysł na dobrą książkę to za mało.
Powieść ma dość eklektyczną formę łącząc w sobie elementy szpiegowskiego thrillera, politycznej fikcji, z dużymi fragmentami zbliżonymi nawet reportażu. Akurat to nie jest jakimś większym problemem. Gorzej, że całość jest topornie napisana (a może to efekt tłumaczenia) i w warstwie fabularnej strasznie nierówna. Jak dla mnie jest tu zbyt wiele dłużyzn, które nie tylko nic nie wnoszą, a wręcz zniechęcają do dalszej lektury.
Zamysłem autora było pokazanie realiów Korei Północnej w sensacyjnym anturażu. To pierwsze wypada dobrze, choćby przez fakt solidnego udokumentowania. Natomiast zamiar zrobienia do tego sensacyjnej oprawy to kompletny niewypał. Z jednej strony przewidywalna od początku fabuła, a z drugiej cała masa zupełnie niewiarygodnych akcji i scen sprawiają, że w mojej ocenie książka wypada co najwyżej przeciętnie.
Nie polecam, są znacznie lepsze książki o tej tematyce.

Korea Północna i wszystko, co jest z nią związane, od lat wzbudza duże emocje, a kompletna izolacja tego kraju sprawia, że rzetelna wiedza o tym, co tam naprawdę się dzieje, jest mocno ograniczona.
Powieść D.B. Johna to jeszcze jedna próba pokazania reżimu Kimów w literackiej formie. Okazało się, że chwytliwy pomysł na dobrą książkę to za mało.
Powieść ma dość eklektyczną...

polecam tym ktorzy lubia ksiazki o tematyce Korei Pł oraz takie gdzie cos sie dzieje. Do polowy nie jest zachwycajaco ,ale pozniej reszta ksiazki nadrabia. polecam

polecam tym ktorzy lubia ksiazki o tematyce Korei Pł oraz takie gdzie cos sie dzieje. Do polowy nie jest zachwycajaco ,ale pozniej reszta ksiazki nadrabia. polecam