Nadal uważam, że pani Magda Mila pisze jedne z lepszych erotyków na rynku.

Ale…

Tym razem muszę – choć bardzo tego nie chcę – coś uwypuklić. Mianowicie, pierwszy tom „Tonąca w błękicie” zachwycił mnie, dlatego że był innowacyjny. Nic takiego wcześniej nie czytałam. Zaś drugi tom „Tańcząca w ogniu” niestety już taki nie jest. Miejscami bardzo przypominał mi serię „Proś mnie o co chcesz” Megan Maxwell.

Oczywiście nie mam na myśli żadnego plagiatu – jest to moje subiektywne odczucie dotyczące tylko określonych scen. Najzwyczajniej w świecie niektóre sytuacje były jakby żywcem wyjęte z przytoczonej serii i włożone do tej książki. Dla mnie skojarzenia były ewidentne, co najmniej w dwóch przypadkach. Mam na myśli kamerę (jeśli ktoś czytał to skojarzy) oraz postać przyjaciela – Gerarda (dla porównania postać Björna). „Pocałunki dla wybranych” stosuje wiele autorek, więc do tego już się nie odnoszę.

Pomijając to, co powyżej, całość fabuły wypadła bardzo dobrze. Zetknięcie ze sobą dwóch tak bardzo wyzwolonych postaci podziałało na korzyść. Rysy poszczególnych bohaterów kształtowane były konsekwentnie, a sam pomysł na połączenie ich losów ciekawy.

Obydwie części tej serii są bardzo odważne, zawierają sceny mocno erotyczne (18+) – dlatego przy wyborze lektury należy się z tym liczyć.

Nadal uważam, że pani Magda Mila pisze jedne z lepszych erotyków na rynku.

Ale…

Tym razem muszę – choć bardzo tego nie chcę – coś uwypuklić. Mianowicie, pierwszy tom „Tonąca w błękicie” zachwycił mnie, dlatego że był innowacyjny. Nic takiego wcześniej nie czytałam. Zaś drugi tom „Tańcząca w ogniu” niestety już taki nie jest. Miejscami bardzo przypominał mi serię „Proś...