Kilka tygodni temu na HBO swoją premierę miał pierwszy odcinek serialu „Ostre przedmioty”, który powstał na podstawie powieści Gillian Flynn o takim samym tytule. Zwiastun serialu wyglądał zachęcająco, dlatego postanowiłam sobie, że będę go oglądała, najpierw jednak chciałam zapoznać się z książką. „Ostre przedmioty”, to debiut literacki tej pisarki i muszę przyznać, że pod wieloma względami jest to debiut udany. To także moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i na pewno nie ostatnie.

Jedną z największych zalet tej powieści jest jej klimat. Wind Gap to niewielka mieścina, w której wszyscy się znają. To miejsce, w którym plotki roznoszą się lotem błyskawicy, które dusi się we własnym sosie z pogłosek, domysłów i uprzedzeń. Atmosferę tę dodatkowo podgrzewa sprawa śmierci Ann i Natalie, których młode życie zostało tak brutalnie przerwane. Ludzie potrzebują kozła ofiarnego, kogoś, kogo mogliby obwinić za całe zło i wobec kogo mogliby wyciągnąć konsekwencje. W tej właśnie atmosferze Camille stara się odkryć prawdę i jak najlepiej opisać całą sprawę, co nie jest łatwe, gdyż jako ta, która wyjechała, sama jest na cenzurowanym.
Klimat powieści budują także relacje między główną bohaterką, z perspektywy której śledzimy tę historię, a jej matką i drugą, dużo młodszą siostrą. Powiedzieć, że stosunki Camille z rodzicielką są toksyczne, byłoby sporym niedopowiedzeniem. To właśnie ona była głównym powodem jej wyjazdu z Wind Gap. Jej relacje z matką są pełne bólu, wzajemnych pretensji, żalu, urazy, a nawet nienawiści. Camille zawsze czuła, że w oczach matki jest tą gorszą z córek. Kiedyś Adora dawała jej to odczuć, faworyzując jej zmarłą siostrę, teraz coś podobnego ma miejsce za sprawą 13-letniej Ammy.
Atmosfera miasteczka, relacje rodzinne głównej bohaterki, sekrety jej rodziny i bardzo dosadne, obrazowe, często pełne brudu i plugastwa opisy tworzą szczególny klimat, w którym czuć zło otaczające bohaterkę coraz ciaśniejszym kręgiem.

W powieści trzy postacie wysuwają się na pierwszy plan. Pierwszą z nich jest oczywiście główna bohaterka, Camille. Początkowo naprawdę jej nie znosiłam, głównie ze względu na to, że nie potrafi przeżyć dnia bez alkoholu. Z czasem jednak, im lepiej poznawałam jej historię, doszłam do wniosku, że tutaj nie chodzi o polubienie, a o zrozumienie jej zachowania. Im więcej dowiadywałam się na temat jej przeszłości i tego, co przeszła za sprawą matki i do czego ją to doprowadziło, tym lepiej rozumiałam to, dlaczego stałym towarzyszem jej życia stały się procenty.
Drugą z tych postaci jest Adora, matka Camille. To kobieta, która lubi rządzić. Wszystko musi być po jej myśli. Uważa się za troskliwą matkę, ale troska ta wychodzi poza normalne granice. Jest nadopiekuńcza – najpierw wobec Marian, której stratę nadal odczuwa i głęboko przeżywa, a teraz wobec Ammy, która jest jej oczkiem w głowie.
Trzecią z tych postaci jest właśnie Amma, trzecia z córek Adory. Ta 13-latka do perfekcji opanowała grę pozorów. W oczach matki jest niewinną i nieporadną dziewczynką, która stale potrzebuje jej uwagi. Matka jest na każde jej zawołanie. Można śmiało powiedzieć, że sobie ją podporządkowała. Kiedy jednak Adory nie ma w pobliżu, Amma staje się zupełnym przeciwieństwem wizerunku wykreowanego specjalnie dla matki. Grzeczna dziewczynka znika, a zastępuje ją pewna siebie nastolatka, która szokuje strojem i zachowaniem.
Relacje między tymi postaciami oraz sprawa morderstwa dwóch dziewczynek to główne wątki książki. Nie potrafię jednak żadnego z nich uznać za ciekawszego od drugiego, oba są równie interesujące.

„Ostre przedmioty” to powieść trzymająca w napięciu, choć może nie aż tak, jak tego spodziewałam się po akcji promocyjnej książki. Sądziłam, że z niepokojem będę przewracała jej kolejne strony, niemalże obgryzając paznokcie ze zdenerwowania, ale nic takiego nie miało miejsca. Napisana jednak jest na tyle dobrze i interesująco, że wciągnęła mnie do samego końca. Co prawda zakończenie jej nie było dla mnie wielkim zaskoczeniem, bo domyśliłam się zarówno tego, kto stoi za śmiercią Ann i Natalie, jak i tego, jaki był jego motyw, ale to ani trochę nie umniejszyło satysfakcji z lektury.

Pochwalić książkę mogę jeszcze za jej aspekty psychologiczne. Gillian Flynn porusza w powieści wiele trudnych kwestii i nie sili się przy tym na subtelności. Opisuje je takimi, jakimi są, bez zbędnego ułagodzenia. Samookaleczanie, toksyczne relacje między matką a córką, nadopiekuńczość, chorobliwa potrzeba spełniania czyichś wymagań, znęcanie się nad innymi – to tylko część tematów, jakie autorka dotyka w swojej powieści. „Ostre przedmioty” to ciekawe studium ludzkiej psychiki.

Jak już wspomniałam, jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Gillian Flynn. Po tak obiecującym początku znajomości nie ma innej możliwości, jak sięgnąć po kolejne jej powieści. Jeśli debiut literacki wypadł tak dobrze, jestem bardzo ciekawa, jak z czasem rozwinęło się jej pióro.
Jeżeli lubicie zaczytywać się w thrillerach psychologicznych, poszukujecie czegoś, co Was zaszokuje, sięgnijcie po „Ostre przedmioty”. Sądzę, że warto dać tej powieści szansę.

http://zaczytana-dolina.blogspot.com/2018/08/ostre-przedmioty-gillian-flynn.html

Kilka tygodni temu na HBO swoją premierę miał pierwszy odcinek serialu „Ostre przedmioty”, który powstał na podstawie powieści Gillian Flynn o takim samym tytule. Zwiastun serialu wyglądał zachęcająco, dlatego postanowiłam sobie, że będę go oglądała, najpierw jednak chciałam zapoznać się z książką. „Ostre przedmioty”, to debiut literacki tej pisarki i muszę przyznać, że pod...