Każdy z tzw. Czytelników (czyli tych, którzy czytają regularnie i w ilościach znacznie przekraczających krajową średnią) ma na swoich domowych regałach książki, które są lekiem na całe zło świata. Są przez nas zaczytywane, cytatami sypiemy jak z rękawa, polecamy je wszystkim i przy każdej okazji. U mnie jest kilka takich serii, jednak najważniejsza jest (i już chyba zawsze będzie) seria o Muminkach. Czytam ją ciągle, choć dawkuję sobie, żeby zawsze jednak mieć którąś część do poczytania. Przynajmniej raz w roku wracam do kilku tomów. Czytam różnie – fragmentami, w całości, w powiązaniu z porą roku lub wydarzeniem. Mimo że właściwie lato zaraz się skończy, przeczytałam niedawno Lato Muminków właśnie. I, co mnie zdziwiło niezmiernie, jest to jedna z książeczek, które naprawdę mało pamiętam! (Najbardziej chyba Dolinę Muminków w listopadzie, bo towarzyszy mi każdej jesieni i przy każdym dłuższym wyjeździe ważnych dla mnie osób).

Cała recenzja dostępna pod adresem: http://wblogunadzieja.blogspot.com/2016/09/t-jansson-lato-muminkow.html

Każdy z tzw. Czytelników (czyli tych, którzy czytają regularnie i w ilościach znacznie przekraczających krajową średnią) ma na swoich domowych regałach książki, które są lekiem na całe zło świata. Są przez nas zaczytywane, cytatami sypiemy jak z rękawa, polecamy je wszystkim i przy każdej okazji. U mnie jest kilka takich serii, jednak najważniejsza jest (i już chyba zawsze...