Joe Hill, podobnie jak wcześniej jego ojciec, jest niezrównanym komentatorem rzeczywistości a jego nowele wzbudzają w czytelniku nie tylko emocje, związane z naszymi pierwotnymi lękami przed tym, co niepoznane i nadnaturalne, ale też w stosunku do tego, co całkiem realne, lub - w obliczu trendów społecznych i politycznych - wiele prawdopodobne.

Joe Hill nie tylko straszy na płaszczyźnie horroru, ale też, w najlepszej noweli tego zbioru p.t. "Naładowany", kontestuje powszechny dostęp Amerykanów do broni palnej, analizując problem na wielu płaszczyznach i z różnych punktów widzenia, puentując historię niezwykle dramatycznym i niejednoznacznym zakończeniem.

Już dla tej jednej noweli warto sięgnąć po ów zbiór, ale przecież każda z pozostałych dostarcza niesamowitych wrażeń: nostalgii i smutku związanego z przemijaniem, tak jak pierwsza z nich pod tytułem "Zdjęcie", w której artefakt, w postaci aparatu typu Polaroid zabiera ludziom ich najcenniejsze wspomnienia, czy finałowa historia zatytułowana "Deszcz", w której pewne apokaliptyczne wydarzenie staje się sposobem na wytknięcie słabości kondycji współczesnej polityki i problemów społeczeństwa amerykańskiego (na marginesie: jeśli brać pod uwagę wcześniejsze książki Stephena Kinga, to kondycja owa nie uległa wielkim zmianom, ani na lepsze, ani na gorsze...). Nawet najsłabsza z nowel "Wniebowzięty" jest całkiem przyjemną opowieścią o przyjaźni i miłości, skrywającą się za (nomen-omen) chmurą historii fantastyczno-naukowej.

Joe'go Hilla polecam, jak zwykle, gorąco! Zdecydowanie jeden z najlepszych współczesnych pisarzy, który, dodać trzeba, potrafi wzruszyć do głębi i śmiertelnie przerazić.

Joe Hill, podobnie jak wcześniej jego ojciec, jest niezrównanym komentatorem rzeczywistości a jego nowele wzbudzają w czytelniku nie tylko emocje, związane z naszymi pierwotnymi lękami przed tym, co niepoznane i nadnaturalne, ale też w stosunku do tego, co całkiem realne, lub - w obliczu trendów społecznych i politycznych - wiele prawdopodobne.

Joe Hill nie tylko straszy...