Dzień dobry 🖤

⭐⭐⭐/5

Czy sny potrafią wpływać na naszą rzeczywistość? Czy możemy w nich znaleźć odpowiedzi na nurtujące nas pytania? A przede wszystkim, czy dzięki snom możemy odnaleźć zabójcę?

Pytania na te odpowiedzi poszukuje psychoanalityk współpracujący z Policji doktor Eichmann, którego wspiera Policjantka Susan Harper.

Lalkarz to zabójca. Okrutny. W sposób bestialski pozbawił życia piec kobiet, jednak został schwytany i teraz od dr Eichmanna zależy czy uda mu się dotrzeć do kolejnej kobiety. Kobiety, która ma jeszcze szansę na przeżycie.

Ale czy oby na pewno? Czy Lalkarz jest tym za kogo się podaje? Jakie znaczenie mają sny, które zgodnie z umową, wymienia Lalkarz z psychoterapeutą? Gdzie znajduje się ich sens?

Wszystko wydaje się ość zgodnie z przewidywaniami lekarza, tylko Susan zaczyna mieć wątpliwości. Poddaje analizie sny przedstawione przez mężczyzn i to, co udaje jej się odkryć jest dla niej przerażające...

W mojej ocenie ogromnym plusem książki jest jej grubość 😄 Niecałe 180 stron sprawiło, że nawet nie wiedziałam, kiedy już skończyłam czytać.

Co jest dla mnie zastanawiające? Nigdy nie rozumiałam dlaczego polscy autorzy osadzajają powieści w realiach amerykańskich. Przecież tak wiele niesamowitych możliwości jest tu u nas, w Polsce.

"Sznurki" to opowieść o wierze, nie poddawaniu się, walce z własnymi słabościami oraz dążeniu do odkrycia prawdy za wszelką cenę.

To opowieść o nadziei, która trzyma człowieka i pcha do działania do ostatniej chwili, nawet gdy wszystko inne wskazuje, że należałoby się poddać.

To opowieść o ratowaniu człowieka, niekiedy zatracając przy tym własne jestestwo.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwo Dom Horroru

Dzień dobry 🖤

⭐⭐⭐/5

Czy sny potrafią wpływać na naszą rzeczywistość? Czy możemy w nich znaleźć odpowiedzi na nurtujące nas pytania? A przede wszystkim, czy dzięki snom możemy odnaleźć zabójcę?

Pytania na te odpowiedzi poszukuje psychoanalityk współpracujący z Policji doktor Eichmann, którego wspiera Policjantka Susan Harper.

Lalkarz to zabójca. Okrutny. W sposób...

Lubię twórczość Sebastiana Uznańskiego, śledzę ją zresztą uważnie od dawna, bo od momentu gdy autor debiutował na łamach magazynu „Science Fiction Fantasy & Horror”. Jego długie, rozbudowane opowiadania bardzo często czarowały świetną kreacją świata i aż prosiły się o rozwinięcie w coś więcej. Wtedy tego nie doczekaliśmy, dopiero na późniejszym etapie kariery krakowski pisarz wszedł w dłuższą formę, różne okoliczności sprawiły jednak, że nigdy nie wybił się na tyle, by zaczęło kojarzyć go szersze grono odbiorców. „Sznurki”, siódma już powieść w dorobku, choć ma swoje momenty, raczej nie zmieni tego stanu rzeczy.

Policja złapała seryjnego mordercę, który „specjalizuje” się w młodych kobietach. Okazuje się nim psychoanalityk, Jonathan Merren. Z uwagi na jego znaczne zdolności psychologiczne, funkcjonariusze obawiają się, że mężczyzna może zacząć manipulować przesłuchującymi go detektywami Na pomoc wezwany zostaje więc kolejny terapeuta, który ma stanąć z mordercą w swego rodzaju szranki – grę pełną symboliki i ryzyka. Kto wyjdzie z niej zwycięsko?

Tematyka seryjnych morderców zawsze była dla mnie bardzo interesująca. Śledzenie życiorysów zabójców, kierująca nimi motywacja, okoliczności, które ukształtowały ich charaktery – to motywy prawdziwie fascynujące, dlatego wieść, że polski autor bierze je na warsztat (nawet mimo faktu, że nie pisze tu o zbrodniarzu mordującym w prawdziwym życiu) była dość elektryzująca. Jak wyszło w praktyce? Nie tak jak się spodziewałem. I dodam słowo „niestety”. Nieco zawiódł mnie bowiem fakt, że Uznański mało miejsca poświecił samym morderstwom, które są przedstawione jako fakt dokonany i skupił się na rozgrywce między psychoanalitykami, a konkretnie na pojedynku zasadzającym się na analizie snów tej dwójki.

Brzmi dziwnie? I faktycznie trochę takie jest. Aczkolwiek to jest akurat cechą charakterystyczną pisarstwa Uznańskiego. I jak już się przeboleje fakt, że „seryjni” są tu w zasadzie przykrywką, a temat nie jest ruszony bardziej dogłębnie, to pomysł pojedynku na interpretację snów jako sposobu na weryfikację tożsamości mordercy i odnalezienie jego ostatniej ofiary zaczyna wyglądać całkiem ciekawie. Te motywy są jednak typowo fantastyczne i to od poszczególnego odbiorcy zależeć będzie jak zostaną odebrane. Mnie się akurat spodobały, bo jestem przyzwyczajony do stylu jaki autor prezentuje, ale rozumiem także tych czytelników, którym łączenie realistycznego thrillera z motywami ze snów nie przypadnie za bardzo do gustu. W każdym razie jest to coś dość oryginalnego i myślę, że warto to docenić.

„Sznurki” mają taką konstrukcję, że już na samym początku dowiadujemy się, że policja złapała mordercę. Taki stan rzeczy wymusza, żeby akcja podążała konkretnymi ścieżkami, co ostatecznie prowadzi do dość przewidywalnego fabularnego twistu. Każdy kto ma na czytelniczym koncie więcej niż dwa czy trzy thrillery powinien bez trudu domyślić się w jakim kierunki cała intryga zmierza. I to jest niestety dość znaczącym mankamentem, bo nie dla każdego satysfakcjonujące będzie odkrywanie drogi do finału, który się przewidziało. Ja wolę być trzymany w niepewności do samego końca.

Choć „Sznurki” nie są, przynajmniej w moim odczuciu, powieścią do końca udaną, to na pewno nie przynoszą Sebastianowi Uznańskiemu ujmy. Widać tu pewne charakterystyczne dla tego autora motywy, choć z drugiej strony zaskakująco mało w tej powieści pokręconej perwersji, której być może podskórnie oczekiwałem znając wcześniejszy dorobek krakowskiego literata, i która w sumie byłyby w literaturze poruszającej tę konkretną tematykę, wskazana. Większa dosłowność, większa brutalność, więcej kontrowersji – tego mi w „Sznurkach” zabrakło, choć patrząc całościowo, była to jednak lektura udana.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - https://zlapany.blogspot.com/2019/11/sebastian-uznanski-sznurki-recenzja.html

Lubię twórczość Sebastiana Uznańskiego, śledzę ją zresztą uważnie od dawna, bo od momentu gdy autor debiutował na łamach magazynu „Science Fiction Fantasy & Horror”. Jego długie, rozbudowane opowiadania bardzo często czarowały świetną kreacją świata i aż prosiły się o rozwinięcie w coś więcej. Wtedy tego nie doczekaliśmy, dopiero na późniejszym etapie kariery krakowski...

Wow,nie spodziewałem się czegoś aż tak dobrego.
"Sznurki" to kolejna książka wydana przez Dom Horroru,tym razem nie jest to ociekający krwią horror lecz coś "z innej beczki"(chociaż krwawych elementów nie zabrakło)
Niech nikogo nie zmyli fakt ze książka ma tylko około 200 stron.Historia jest mocna,emocjonująca,pozostawiająca tropy a i tak prowadząca na manowce.
Ze swojej strony mocno polecam.

Wow,nie spodziewałem się czegoś aż tak dobrego.
"Sznurki" to kolejna książka wydana przez Dom Horroru,tym razem nie jest to ociekający krwią horror lecz coś "z innej beczki"(chociaż krwawych elementów nie zabrakło)
Niech nikogo nie zmyli fakt ze książka ma tylko około 200 stron.Historia jest mocna,emocjonująca,pozostawiająca tropy a i tak prowadząca na manowce.
Ze swojej...

... wszystko się klei ... mamy tu zatrzymanego psychoanalityka podejrzanego o kilka morderstw kobiet - niejakiego "lalkarza", mamy ciąg przesłuchań prowadzonych między innymi przez wynajętego konsultanta w charakterze psychoanalityki. Robi się więc gęsto. Dorzućmy do tego młodą ambitną policjantkę, która próbuje zrozumieć ich wszystkie psychologiczne zagrywki by wyłuskać sens i mamy prawie cały obraz.
Zagłębiłbym się z chęcią na dłużej w tych "pojedynkach słownych", jednak książka zamyka się w niecałych 200 stronach, więc czuję niedosyt ...

... wszystko się klei ... mamy tu zatrzymanego psychoanalityka podejrzanego o kilka morderstw kobiet - niejakiego "lalkarza", mamy ciąg przesłuchań prowadzonych między innymi przez wynajętego konsultanta w charakterze psychoanalityki. Robi się więc gęsto. Dorzućmy do tego młodą ambitną policjantkę, która próbuje zrozumieć ich wszystkie psychologiczne zagrywki by wyłuskać...

Psychologiczna rozgrywka między dwoma psychoanalitykami z wątkiem kryminalnym napisana przez autora powieści fantastycznych. Wciąga. Nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Ważniejszy sam pojedynek.

Psychologiczna rozgrywka między dwoma psychoanalitykami z wątkiem kryminalnym napisana przez autora powieści fantastycznych. Wciąga. Nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Ważniejszy sam pojedynek.

Bardzo dobra powieść. Makabryczne morderstwa , pojedynek psychoanalityków , sny zderzające się z rzeczywistością i młoda policjantka z przeszłością. Świetnie pomyślane , świetnie napisane. Polecam , szkoda żeby ta książka przeszła niezauważona.

Bardzo dobra powieść. Makabryczne morderstwa , pojedynek psychoanalityków , sny zderzające się z rzeczywistością i młoda policjantka z przeszłością. Świetnie pomyślane , świetnie napisane. Polecam , szkoda żeby ta książka przeszła niezauważona.

Niesamowita lektura. Wszystkiego po trochu - jest kryminał, są sny, jest psychoanaliza , jest manipulacja. Bardzo ciekawe doznanie z lektury.

Niesamowita lektura. Wszystkiego po trochu - jest kryminał, są sny, jest psychoanaliza , jest manipulacja. Bardzo ciekawe doznanie z lektury.