„Monografia jest cennym wkładem naukowym w rozwój badań historycznych nad relacjami polsko-izraelskimi. W pierwszym rzędzie wzbudza uznanie rozległa geograficznie kwerenda archiwalna. Autorzy dotarli do mało znanych lub wręcz nieznanych dokumentów spoczywających w archiwach izraelskich oraz lwowskich. Nie zapomnieli także o wydawnictwach źródłowych oraz o szerokiej literaturze naukowej przedmiotu, która jest integralnym budulcem książki.

Obok wykorzystania tradycyjnych źródeł historycznych, autorzy podjęli dość niekonwencjonalną próbę heurezy historycznej dzieł literatury pięknej, w tym liryki. Wspomniany zabieg badawczy bywa najczęściej stosowany przez historyków kultury staropolskiej. Powyższy trop badawczy jest zrozumiały w kontekście zadań antropologicznej szkoły historycznej, której reprezentantami są nasi autorzy.

Podmiotami dziejów tej narracji są przede wszystkim zwykli, ale i zarazem niezwykli ludzie, migranci i osadnicy o często tragicznych życiorysach. W recenzowanej książce mniej się pisze o politykach, czy elitach, a więcej o pozostałych grupach społecznych i jej poszczególnych jednostkach. Ten motyw badawczy jest największą siłą narracji książki, bowiem biblioteki przepełnione są historiografią polityczną, a odczuwalny jest niedosyt dzieł z historii społecznej kontaktów polsko-izraelskich, czy żydowskich”.
(z recenzji prof. nadzw. dr. hab. Janusza Fałowskiego)