Wyobraź sobie, że osoba, która w krótkim czasie stała ci się bliższa niż rodzina i przyjaciele, która pokazała ci, jak wspaniałe może być życie, której zaufałeś wbrew wszystkiemu, zdradziła cię w najbardziej dotkliwy sposób. Cały twój świat runął i wiesz, że nigdy nie zdołasz go odbudować, prawda? Mniej więcej tak czuje się Tessa po okropnym rozstaniu z Cole’em, wieńczącym pierwszą część cyklu.

Po takim zakończeniu spodziewałam się, że kontynuacja będzie opisywać próby przebłagania Tessy, płaszczenie się Cole’a i wszystko to, co robi facet starający się odzyskać zaufanie dziewczyny – generalnie nuda. Tymczasem zostałam mile zaskoczona, ponieważ to Tessa – po okresie totalnej depresji – staje na wysokości zadania i podejmuje decyzję, by w końcu porozmawiać z Cole’em, który rozstanie przeżywa równie mocno jak ona. Choć dojrzewanie do tego kroku autorka opisała raczej nieprzekonująco, można przymknąć na to oko, ponieważ szybko rozwijająca się akcja wciąga i nie pozostawia wiele czasu na roztrząsanie wiarygodności przemiany psychicznej. W tego typu książce można sobie odpuścić psychologizm, a pewna powierzchowność i umowność zanadto nie rażą.

Po tym, jak bohaterowie się schodzą, dojrzalsi o doświadczenie zdrady, z mocnym postanowieniem, że będą ze sobą szczerze rozmawiać, idą na studia. I tu zaczynają się kolejne problemy. Dla Tessy miał to być nowy rozdział i najlepszy czas w życiu, a na pewno znacznie lepszy niż liceum. Tymczasem nic nie jest takie, jak sobie wyobrażała. Na imprezach nadal czuje się jak piąte koło u wozu i źle sobie radzi z powszechnym zainteresowaniem, jakie Cole wzbudza w przedstawicielkach płci pięknej. Tessa próbuje jakoś to sobie poukładać, mówić chłopakowi o swoich emocjach, nawiązywać nowe znajomości. Jednak nie jest to wcale łatwe i dziewczyna się męczy, a czytelnik wraz z nią. Bohaterka wprawdzie wzbudza sympatię, ale czasami jest nieznośnie irytująca – jej wahania nastrojów mogą wyprowadzić z równowagi. Natomiast Cole w końcu dorobił się kilku wad, nie jest już tym przeuroczym draniem. Na jego idealnym charakterze pojawiają się rysy, niektóre znaczące – jak np. przekonanie, że za wszelką cenę musi chronić Tessę przed całym światem. Na szczęście książkę czyta się bardzo szybko, więc denerwujące zachowania bohaterów nie przytłaczają.

Główną siłą „Bad boy’s girl 2” są problemy. Całe mnóstwo problemów różnego kalibru – od zazdrości w związku po patologiczne relacje w rodzinie. Niemal na każdej stronie rodzi się kolejny problem. Doprawdy autorka mogłaby się nieco powściągnąć i dać swoim bohaterom trochę odpocząć. Zwłaszcza po tym, co przeżyli na początku powieści. Ciekawa jestem, jak to wszystko zostanie rozwiązane w kolejnej części.

Podobnie jak w poprzednim tomie kreacje postaci stoją na wysokim poziomie. Tessa wyraźnie się rozwija, Cole nabiera bardziej rzeczywistego wymiaru, a bohaterowie drugoplanowi nie są tylko szarym tłem. Znacząco wyróżnia się nowa przyjaciółka Tessy, Cami – pozornie nieśmiała, bardzo bezpośrednia, gotowa na niemal każde szaleństwo. Również stosunki między bohaterami nabierają głębi. Autorka sporo miejsca poświęca budowaniu relacji Tessy z bratem i matką. Choć nie zawsze wychodzi to wiarygodnie, dostaje duży plus za chęci.

„Bad boy’s girl 2” to całkiem przyzwoita kontynuacja. Dobrze trzyma poziom pierwszej części, lepiej radzi sobie z rozwijaniem fabuły, subtelniej przedstawia poważniejsze tematy (np. odbudowywania nadszarpniętego zaufania). Pozostaje mieć nadzieję, że w kolejnym tomie autorka utrzyma tę lekko wzrostową tendencję.

Ewa Jemioł