Wybitny poeta w wersji lekkiej i humorystycznej. Trąci Bukowskim, ten sam cynizm, dystans, wysoko rozwinięta samoświadomość.
Jakiś czas temu wirtualny znajomy z tegoż portalu powiedział mi, że poeci teraz to myślą, że podzielą zdanie (prozę) na kawałki i wyjdzie z tego wiersz. Otóż to, takie lubię najbardziej! I taki jest (bywa) Białoszewski, stąd takie duże podobieństwo do Buka, jak ktoś myślał, że Pan Charles jest abstrakcyjny, powinien zapoznać się z Panem Mironem, jakieś strzępki świadomości, domysły, nawet nie zdania, nie słowa, a kawałki słów komponuje w swoje wiersze! Mnie się to czyta rewelacyjnie.

A czy Wy wiecie, co to jest "snozaur"? Pomyśleliście kiedyś o tym, żeby takiego stwora w wyobraźni stworzyć? A Miron pomyślał i się z nami podzielił. Wiersze baby z bloku, wiersze antywiosenne - coś wspaniałego, poczucie humoru Białoszewskiego jest genialne. Trochę bardziej poważnie jest w wierszach ze szpitala, ale nadal czuć tam sarkazm i humor ukryty gdzieś za smutkiem i beznadziejnością. W zasadzie to czytając o tej całej jego prostacie i sikaniu jak źrebak to nie odczuwa się żadnych negatywnych uczuć, nawet nie jest nam pacjentów żal, raczej uśmiechamy się do nich i z nimi.

Wielki minus za kabaret Kici Koci, te utwory są dla mnie nieciekawe, za długie. Chociaż i w nich zdarzają się super fragmenty, np. o tym, że parafrazując, pan, który roznosi mleko może i roznosi mleko, ale jest bardzo głęboko transcedentalny.

To jeden z tych poetów, których znać trzeba.

Wybitny poeta w wersji lekkiej i humorystycznej. Trąci Bukowskim, ten sam cynizm, dystans, wysoko rozwinięta samoświadomość.
Jakiś czas temu wirtualny znajomy z tegoż portalu powiedział mi, że poeci teraz to myślą, że podzielą zdanie (prozę) na kawałki i wyjdzie z tego wiersz. Otóż to, takie lubię najbardziej! I taki jest (bywa) Białoszewski, stąd takie duże podobieństwo do...

Geniusz. Kiedy będzie nic, będzie jak było z niczego sobie robienie nic. Geniusz.

Geniusz. Kiedy będzie nic, będzie jak było z niczego sobie robienie nic. Geniusz.