Akcja powieści rozgrywa się w czasach epoki napoleońskiej, pierwsze dwa tomy dotyczą lat 1805-1812. Dzielą się one na części pokojowe i wojenne. Z jednej strony mamy kampanię 1805 roku, gdzie punktem kulminacyjnym była bitwa pod Austerlitz, opisana zresztą przez Tołstoja w książce, z drugiej akcja rozgrywa się po pokoju w Tylży, gdzie autor kontrastuje z czasami wojennymi. Powieść jest monumentalna. Czytelnik wchodzi w świat rosyjskiej arystokracji, pełen balów, intryg, romansów, generalicji tworzącej kółka towarzyskie, która dysputowała przy alkoholu na temat aktualnej sytuacji politycznej czy reform dotyczących kraju.
Nikogo pewnie nie zaskoczę, jak napiszę, że bardziej mi się podobają te części wojenne. Tołstoj opisuje kampanię oczami kilku żołnierzy. Książę Bołkoński jest adiutantem Kutuzowa, Borys Drubecki służy w gwardii, Rostow znajduje się w Pawłogradzkim Pułku Huzarów. Do tego dochodzą postacie drugoplanowe jak artylerzysta Tuszyn czy znajomi Rostowa z pułku jak Denisow. Tołstoj opisuje więc starcia pod Schongraben czy Austerlitz z perspektywy kilku bohaterów, którzy znajdują się w różnych częściach pola bitwy, a czasami nawet ich losy się przeplatają.
Powieść jest też dosyć typowa dla rosyjskiej literatury, jeśli ktoś czytał chociażby jakąś inną powieść Tołstoja, to pewnie wie o czymś mówię. Nie da się tutaj uniknąć pewnej sztampowości. Musimy oczywiście mieć "zbędnych ludzi", czyli bohaterów - arystokratów zagubionych w świecie, którzy wpadają na pomysł uwolnienia chłopów, budowy szpitali i szkół, ale raczej spotykają się z niezrozumieniem ich idei. Ciekawy jest również obrzęd przyjęcia Bezuchowa do loży masońskiej i cała filozofia związana z masonerią. Hrabia szuka moralnej drogi odrodzenia, co trochę przypomina mi księcia Niechludowa ze "Zmartwychwstania".
Same postacie są dosyć ciekawie zbudowane, bardzo lubię księcia Bołkońskiego, który poszukuje swojego "Tulonu" czy hrabię Bezuchowa, który wraca z Francji przesiąknięty szacunkiem do Napoleona i staje w opozycji do rosyjskich krytyków cesarza. Oczywiście, muszą się trafiać denerwujące postacie w stylu słodkich idiotek jak Natalia Rostowa.
W każdym razie powieść jest rewelacyjna i zaraz zabieram się za kolejne dwa tomy.
Aha, no i przy okazji komuś należy się solidna bura. Tłumaczenie ma ponad 70 lat i dalej nikt się nie zorientował, że Berno to jednak nie jest Brno, a nazwisko polskiego bohatera spod Austerlitz jest zapisywane błędnie, bo nazywał się Przybyszewski, a nie Przebyszewski.

Akcja powieści rozgrywa się w czasach epoki napoleońskiej, pierwsze dwa tomy dotyczą lat 1805-1812. Dzielą się one na części pokojowe i wojenne. Z jednej strony mamy kampanię 1805 roku, gdzie punktem kulminacyjnym była bitwa pod Austerlitz, opisana zresztą przez Tołstoja w książce, z drugiej akcja rozgrywa się po pokoju w Tylży, gdzie autor kontrastuje z czasami wojennymi....