Kiedy wybierasz się na spotkanie klasowe zakładasz kieckę jakby bardziej paradną, wciągasz brzuch i przyklejasz do twarzy szerszy uśmiech. Zabierasz ze sobą zdjęcia. Oczywiście te, na których dzieci ślicznie ubrane akurat nie chcą się pozabijać i mąż przyodziany w koszulę, a nie w ulubioną spraną polówkę obejmuje twoje ramiona. Opowieściom o szczęśliwych małżeństwach, cudownym rodzicielstwie i wakacjach za granicą nie ma końca. A po powrocie do domu na pytanie- jak było? odpowiadasz- nudno.
Bohaterom tej książki z pewnością nie było nudno na spotkaniu klasowym zorganizowanym po latach. Cześć, czołem, co słychać, kopę lat. Alkohol leje się strumieniami, a wraz z wypitymi procentami do głosu zaczynają dochodzić dawne animozje, stare konflikty, przechowywane w pamięci pretensje i żale. I znów grupa dzieli się na tych popularnych, na tych średnich i na tych, którzy albo byli ignorowani albo byli ofiarami przemocy.
Nocny spacer po lesie, który miał być jedną z atrakcji spotkania kończy się makabrycznym odkryciem zwłok jednego z uczestników. Morderca wykazał się dużym okrucieństwem. Następnego dnia w pobliskim hotelu zostają odnalezione zwłoki kolejnej osoby biorącej udział w spotkaniu, a śmierć jeszcze jednego uczestnika jak się okazuje też nie była przypadkowa.
Kilka trupów i poczucie zagrożenia dla pozostałych przy życiu bohaterów, to nie w kij dmuchał i coś powinno się dziać. Niestety nie działo się nic. Fabuła tak wypłukana z emocji, odwirowana z napięcia i pozbawiona energii, że po prostu wiało nudą. Tylko krótkie rozdziały pozwoliły mi dotrwać do końca, bo dzięki nim czytało się szybko. Poprzednie książki tej autorki były naprawdę dobre. Nie wiem co w tej poszło nie tak.
Chciałabym powiedzieć, że zakończenie, nawet dość zaskakujące uratowało całość... ale musiałabym skrzyżować paluszki wciskając wam ten kit

Kiedy wybierasz się na spotkanie klasowe zakładasz kieckę jakby bardziej paradną, wciągasz brzuch i przyklejasz do twarzy szerszy uśmiech. Zabierasz ze sobą zdjęcia. Oczywiście te, na których dzieci ślicznie ubrane akurat nie chcą się pozabijać i mąż przyodziany w koszulę, a nie w ulubioną spraną polówkę obejmuje twoje ramiona. Opowieściom o szczęśliwych małżeństwach,...