Krok do szczęścia

Jak dobrze, że ta seria została wznowiona. Przepiękna opowieść o tym, że życie nigdy nie przestaje zaskakiwać i wszystko się dzieje po coś.
Hania mierzy się z przeszłością i emocjami, jakie jej towarzyszyły w dniu pierwszego ślubu i tymi po dramatycznych wydarzeniach tuż po. Przygotowania do ślubu Dominiki wywołują ogrom wspomnień. Dzięki wsparciu Pani Halinki, Dominiki i Mikołaja stawia czoło tej traumie, i próbuje się pogodzić z tym, że jej życie płynie dalej. Mikołaj nie ma łatwego zadania, wbrew pozorom walka o Hanię się nie skończyła, a rywalizacja ze wspomnieniami o byłym mężu to jego codzienność. Do tego na jaw wychodzą tajemnice rodzinne. Duchy przeszłości nie odpuszczają. Jednym słowem dużo się dzieje.
Świetna postać drugoplanowa, szalonej i ekspresyjnej Dominiki, równoważy spokojną i ciągle umartwiającą się Hanię.
Ta historia wciąga od pierwszych stron, pokazuje jak ważne jest wsparcie bliskich, by przetrwać trudny czas, a prawdziwa miłość nie ugnie się przed problemami i zawirowaniami. Trochę bardziej dynamiczna akcja niż w pierwszej części. Ciepła, emocjonalna, napisana pięknym językiem. Polecam!

Jak dobrze, że ta seria została wznowiona. Przepiękna opowieść o tym, że życie nigdy nie przestaje zaskakiwać i wszystko się dzieje po coś.
Hania mierzy się z przeszłością i emocjami, jakie jej towarzyszyły w dniu pierwszego ślubu i tymi po dramatycznych wydarzeniach tuż po. Przygotowania do ślubu Dominiki wywołują ogrom wspomnień. Dzięki wsparciu Pani Halinki, Dominiki i...

Druga część mi tak się dłużyła, ze w porównaniu do pierwszej części, która była dwa razy dłuższa, te wręcz wymęczyłam. Zrozumiałam niektóre opinie na temat tych zbyt długich opisów, które w sumie dużo nie wnosiły do historii, a były bardziej zapychaczami. I w tej części też nie mogłam już znieść Hanki. Pierwsze pół książki zastanawiałam się, dlaczego przez 2 lata nikt nie pomyślał, by dziewczynie zaoferować terapię, mimo że widzieli jak sobie nie radzi z żałobą. W pewnym momencie nie było już jej szkoda, a bardziej byłam zmęczona tym ciągłym „nie wiem czego chce od życia” i „uciekam gdy tylko robi mi się dobrze”. W połowie się rozkręciła i jak skończyłam, to się zdziwiłam że już koniec, bo czułam jakby ktoś wyrwał ostatnie kartki książki, tak się dziwnie urwała. Nie wiem czy chce mi się sięgać po ostatnią część.

Druga część mi tak się dłużyła, ze w porównaniu do pierwszej części, która była dwa razy dłuższa, te wręcz wymęczyłam. Zrozumiałam niektóre opinie na temat tych zbyt długich opisów, które w sumie dużo nie wnosiły do historii, a były bardziej zapychaczami. I w tej części też nie mogłam już znieść Hanki. Pierwsze pół książki zastanawiałam się, dlaczego przez 2 lata nikt nie...

Niespieszna, niezwykle emocjonalna i ciekawa. Taka jest druga część serii "Alibi na szczęście".

Historia pięknej miłości Hani i Mikołaja nie jest łatwa. Tytułowy ”Krok do szczęścia” jest raczej krokiem w tył, bo bolesne wspomnienia nie pozwalają młodej kobiecie cieszyć się nowym uczuciem i zatracić w błękitnych oczach partnera.

Wciąż nie potrafi oswoić przeszłości. Ta, wraca do niej w nieoczekiwanych momentach i rozsypuje na kawałki wydawałoby się uporządkowany już świat.

Hania chciała skupić się na teraźniejszości, ale niechciane uczucia wciąż galopowały burząc spokój i wywołując w sercu falę niepokoju. Dzięki wsparciu najbliższych, miłości i niebywałej cierpliwości Mikołaja, zaczynała rozumieć, że los, który kiedyś zabrał jej wszystko, znów dawał szansę. "Zrozumiała, że takie jest niepisane prawo losu. Raz jest bezlitosny. Raz łaskawy".

Chciała się skupić na tym, co ma, a nie zamartwiać tym, czego brakuje. Tato uczył ją, że w każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji trzeba poszukać jakichś plusów. Chciała skorzystać z jego rad, ale... nie umiała.

Najpierw wróciły bolesne wspomnienia na ślubie Dominiki, jej siostry i przyjaciółki. Przywołały obrazy, o których chciała zapomnieć. Znów zaczęła zamykać się coraz bardziej przed sobą i przed ukochanym.

Potem, odkrycie rodzinnej tajemnicy spowodowało, że jej świat runął po raz kolejny. Wydawało się, że miłość Mikołaja pomoże Hani udźwignąć te ciosy... Niestety, coraz bardziej zapętlała się w przeszłości, snując obawy przed przyszłością.

Co na to Mikołaj? Zaczyna mieć wszystkiego dość, a jego emocje sięgają zenitu. Nie może żyć tak dłużej. Czy Hania się opamięta i pozwoli sobie na szczęście?

To niezwykła powieść o sile rodziny i nadziei, że po burzy wychodzi słońce. Mądra, momentami smutna, ale też niepozbawiona humoru i życiowych prawd. Idealna dla miłośników ciepłych, rodzinnych historii, pielęgnowania tradycji i szczęśliwych zakończeń.

Niespieszna, niezwykle emocjonalna i ciekawa. Taka jest druga część serii "Alibi na szczęście".

Historia pięknej miłości Hani i Mikołaja nie jest łatwa. Tytułowy ”Krok do szczęścia” jest raczej krokiem w tył, bo bolesne wspomnienia nie pozwalają młodej kobiecie cieszyć się nowym uczuciem i zatracić w błękitnych oczach partnera.

Wciąż nie potrafi oswoić przeszłości. Ta,...

Kontynuacja " Krok do szczęścia". Drugi tom tej serii.

Zaczęło się miałko. Zaczęło się nudno i zaczęło się testowaniem mojej cierpliwości jeśli chodzi o główną bohaterkę Hankę. Jak ona mnie irytowała 🙄. Jak ona mnie wkurzała. Nie wiem - może zbyt mało we mnie empatii do człowieka ( bo co innego jeśli chodzi o zwierzęta) i dlatego nie potrafiłam jej zrozumieć. A może to to,że nie przeżyłam tego co ona..nie wiem. Ogólnie rzecz biorąc - wstęp nie był tak wciągający jak poprzednia część. Czytałam i zastanawiałam się kiedy w końcu ta kobita zacznie żyć

Na szczęście później było lepiej. Sytuację ratowała niezastąpiona Dominika oraz nowy wątek rodzinny. Hanka albowiem odkryła pewien sekret,który latami skrywał się w pudełku jej mamy ,gdzie wylegiwał się wśród dziecięcych obrazków jej oraz jej siostry. Sekret ,w który powinna wtajemniczyć Domi,ale ze względu na jej stan milczy. Z czasem zaczęły wychodzić inne" kwiatki". Pojawiły się pewne przypuszczenia co do jej ojca a jakby tego było mało na horyzoncie zaczęła się pojawiać jej była teściowa. ( A przecież wszyscy wiemy ,że teściowa to "zło w czystej postaci"- oczywiście prócz mojej - mamusiu pozdrawiam 😃). Także Hanuś jak zwykle miała kłody pod nogi. Ehhh...

Tę pozycję oceniam dużo niżej niż tom 1. Tam była 9 a tu dam ⭐6/10⭐. Spadam czytać część trzecią. Liczę,że będzie lepiej

Kontynuacja " Krok do szczęścia". Drugi tom tej serii.

Zaczęło się miałko. Zaczęło się nudno i zaczęło się testowaniem mojej cierpliwości jeśli chodzi o główną bohaterkę Hankę. Jak ona mnie irytowała 🙄. Jak ona mnie wkurzała. Nie wiem - może zbyt mało we mnie empatii do człowieka ( bo co innego jeśli chodzi o zwierzęta) i dlatego nie potrafiłam jej zrozumieć. A może to...

Ta część zaczyna się dokładnie wtedy,kiedy kończy się poprzednia.Mikołaj w końcu zbliża się do Hani. Wszystko zaczyna układać się wspaniale,ale ślub najlepszej przyjaciółki to dla Hani ciężka próba.Wracają tragiczne wspomnienia. Kobieta odsuwa się od Mikołaja,a na dodatek odkrywa rodzinną tajemnicę,która sprawia,że jej świat znów się wali.

"Krok do szczęścia" to historia o miłości,tajemnicza i wzruszająca.Jedno co mi się nie podoba to momentami zachowanie Hani. Ale to już oceńcie sami.

Ta część zaczyna się dokładnie wtedy,kiedy kończy się poprzednia.Mikołaj w końcu zbliża się do Hani. Wszystko zaczyna układać się wspaniale,ale ślub najlepszej przyjaciółki to dla Hani ciężka próba.Wracają tragiczne wspomnienia. Kobieta odsuwa się od Mikołaja,a na dodatek odkrywa rodzinną tajemnicę,która sprawia,że jej świat znów się wali.

"Krok do szczęścia" to historia...

Druga część z serii o Hani i Mikołaju, Dominice, Pani Irence, Przemku. Druga ale tak samo czarująca. Pełna wzruszeń, napięć i nieoczekiwanych sytuacji, które powodują, że bardzo trudno oderwać się od czytania.

Druga część z serii o Hani i Mikołaju, Dominice, Pani Irence, Przemku. Druga ale tak samo czarująca. Pełna wzruszeń, napięć i nieoczekiwanych sytuacji, które powodują, że bardzo trudno oderwać się od czytania.

„Krok do szczęścia” to drugi tom serii o Hani, Mikołaju, Dominice i Przemku. Te dwie pary potrafią dostarczyć wielu wzruszeń, ale również rozbawiają nie jeden raz.
Mikołaj już wie co wydarzyło się w życiu Hani i stara się to zrozumieć. W tym autorka bardziej skupiła się na jego emocjach. Na tym co czuje do młodej nauczycielki jego brata. I Pani Ania wspaniale oddała jego rozterki. Jego bezgraniczną miłość, ale również to, że nie jest skałą i ma czasami dość tego co funduje mu ukochana. A Hania wciąż nie może poradzić sobie z tym co wydarzyło się w jej życiu już prawie dwa lata temu. Gdy Dominika bierze ślub z Przemkiem wracają do niej wspomnienia i zamyka się w sobie. Na szczęście w takich dniach ma obok siebie swoją siostrę, która zawsze postawi ją do pionu.
Jestem oczarowana lekkością jaką została napisana ta książka. Myślę, że napisanie powieści o stracie i bólu miłości swojego życia nie jest trudne. Ale napisanie jej w tak obszerny sposób i nie zanudzić przy tym czytelnika, to już wyzwanie. Mogłoby się wydawać, że w książce nie dzieje się za dużo, ale dzieje się wiele w sercach bohaterów.
Uwielbiam Hanię i Dominikę. Siostry o dwóch różnych charakterach. Hania na każdym kroku hamuje zapędy Dominiki. Ta z kolei jak trzeba to potrafi pogonić siostrę by wzięła się za siebie. Ich dialogi nie jeden raz rozbawiły mnie. Mikołaj to ciepły i cierpliwy mężczyzna. Nie jeden raz szkoda mi go było. Za to Przemka w tej części, jak i poprzedniej, nie ma za dużo. A szkoda, bo i jego postać może być dość ciekawa.
Jeśli szukacie ciekawej serii na letnie dni to bardzo polecam „Alibi na szczęście”. Na pewno z bohaterami tej książki spędzicie miło czas. A jesienią zostanie wydany 4 tom. Tak więc czytajcie.

„Krok do szczęścia” to drugi tom serii o Hani, Mikołaju, Dominice i Przemku. Te dwie pary potrafią dostarczyć wielu wzruszeń, ale również rozbawiają nie jeden raz.
Mikołaj już wie co wydarzyło się w życiu Hani i stara się to zrozumieć. W tym autorka bardziej skupiła się na jego emocjach. Na tym co czuje do młodej nauczycielki jego brata. I Pani Ania wspaniale oddała jego...

Dlaczego ta książka nie jest krótsza o co najmniej połowę? Przecież tutaj prawie nic się nie dzieje a najbardziej zapadł mi w pamięci moment, gdzie o dziwo zabrakło w konewce wody do podlania ostatniego kwiatka... Czy serio musimy czytać tak rozdrobnione elementy życia codziennego?

Dlaczego ta książka nie jest krótsza o co najmniej połowę? Przecież tutaj prawie nic się nie dzieje a najbardziej zapadł mi w pamięci moment, gdzie o dziwo zabrakło w konewce wody do podlania ostatniego kwiatka... Czy serio musimy czytać tak rozdrobnione elementy życia codziennego?

#1405 - „Krok do szczęścia” - Anna Ficner-Ogonowska - Wydawnictwo Znak
#75/2024

"Zatrzymał się tuż za zakrętem. Nie był pewien, czy dobrze zrobił. Nie wiedział też, czy Dominika zdawała sobie sprawę ze złego stanu siostry. Był przerażony tym, co zobaczył."

Książka ma 528 stron. Swoją premierę w tym wydaniu miała dnia 05.06.2024 roku. Jest to drugi tom cyklu - Alibi na szczęście.

Najlepsza przyjaciółka Hani idzie do ołtarza. Dla naszej bohaterki jest to niestety trudne wydarzenie, gdyż wracają do niej bolesne wspomnienia.

Gdy Hania dodatkowo odkrywa rodzinną tajemnicę, jej świat od nowa może legnąć w gruzach.

Czy miłość Mikołaja wystarczy ?

Polecam Ci serdecznie tą książkę. Jest to pozycja idealna na letnie wieczory. Dziękuję za nią Wydawnictwo Znak. <3 <3 <3

https://www.facebook.com/photo/?fbid=1206129814016091&set=a.782581979704212

#1405 - „Krok do szczęścia” - Anna Ficner-Ogonowska - Wydawnictwo Znak
#75/2024

"Zatrzymał się tuż za zakrętem. Nie był pewien, czy dobrze zrobił. Nie wiedział też, czy Dominika zdawała sobie sprawę ze złego stanu siostry. Był przerażony tym, co zobaczył."

Książka ma 528 stron. Swoją premierę w tym wydaniu miała dnia 05.06.2024 roku. Jest to drugi tom cyklu - Alibi na...

Ależ mi sie ta przynudna powieść dłuuużyła.
Nie wiem, po co się w ogóle męczyłam. Szkoda czasu. Zbyt wiele dobrych książek czeka...

Cytując jedną z recenzentek, Ksantippe:
"styl autorki jest bardzo "szkolny", toporny, idealny do wypracowań na język polski, często wręcz infantylny, pełen zbędnych słów, powtórzeń - często całych zdań."
Potwierdzam.

Smutne, jak wiele czytelniczek zadowala się taką 'literaturą', biorąc gniota za wybitne dzieło...

Ależ mi sie ta przynudna powieść dłuuużyła.
Nie wiem, po co się w ogóle męczyłam. Szkoda czasu. Zbyt wiele dobrych książek czeka...

Cytując jedną z recenzentek, Ksantippe:
"styl autorki jest bardzo "szkolny", toporny, idealny do wypracowań na język polski, często wręcz infantylny, pełen zbędnych słów, powtórzeń - często całych zdań."
Potwierdzam.

Smutne, jak wiele...