Tak się złożyło, że pisałem ten tekst 30 września, czyli w Dniu Chłopaka, a tu nic bardziej nie pasowało mi do rozpoczęcia opinii o „Pasiece Dredziarza” niż cytat, że „za każdym sukcesem wielkiego mężczyzny stoi wyjątkowa, mądra kobieta”. Wrodzona zgryźliwość podpowiada mi oczywiście, że są bardziej hardcorowe wersje tej myśli, np. taka, że „za każdym wielkim mężczyzną, stoi kobieta, która ma krew na rękach” albo „za każdym mężczyzną, który odniósł sukces, stoi kobieta, która nie ma co na siebie włożyć”, pozostanę jednak przy tej pierwszej, bo krwawych momentów w opowieści Ewy i Pawła Piątków, jak na lekarstwo a wartościom, którymi kierują się autorzy, niezmiernie daleko jest od konsumpcjonizmu i hedonizmu panoszącego się w rzeczywistości kreowanej przez kolorowe tygodniki i ogłupiające reklamy.
„Pasieka Dredziarza”, to opowieść o pięknym życiu, pełnym pasji i miłości. Tym piękniejsza, że prawdziwa. W notce od wydawcy pojawia się określenie hygge, bardziej jednak pasowałoby mi do Piątków określenie „La pura vida” (co w bezpośrednim tłumaczeniu oznacza „samo życie” lub „proste, czyste życie”. On- kawał chłopa, pracoholik, zafascynowany bębnami, naturą i pasją pszczelarską, którą – wraz z pasieką – odziedziczył po dziadku. Ona - drobna, eteryczna, miastowa, orędowniczka slow life w prawdziwym znaczeniu, jakże odległym od eko-hipsterskich pozerów. We troje (od niedawna towarzyszy im córeczka Nina), zasiedlają domostwo w Czarmuniu, na Pojezierzu Krajeńskim, żyjąc z pracy pszczół i pracy przy pszczołach, a „Pasieka Dredziarza” jest tego życia swoistą kroniką.
Książka składa się ze miodowo-złotych rozdziałów Pawłowych i tych zielonych, gdzie narratorką jest Ewa. Z narracji Pawła dowiadujemy się skąd wzięło się jego umiłowanie pszczół i zagłębiamy się w fascynujący świat królowych, robotnic i trutni. Niby wszyscy wiemy, „skąd się bierze miodek” i co robią pszczoły (przecież wychowaliśmy się na „Pszczółce Mai”), a prawda jest taka, że o tych owadach nic nie wiemy. Dredziarz wprowadza nas w tajniki jednej z najstarszych profesji w dziejach ludzkości. Technologiczne nowinki nie ominęły i tej dziedziny aktywności człowieka, ale zasadniczym elementem pracy pszczelarza są cierpliwość, umiejętność dostosowania się do rytmu natury i szacunek dla „podopiecznych” żywicielek. Błędy zdarzyć mogą się każdemu, ważne by wyciągnąć z nich właściwe wnioski. Ignorancja i lekceważenie odwiecznych praw natury, nie dają nadziei na sukces w tej profesji.
Pszczoły to całe Pawłowe uniwersum, w którym z czasem musiało znaleźć się miejsce dla jednej a potem dla dwóch – najważniejszych kobiet w jego życiu. I tu wracamy do początkowego cytatu. Przemierzając „Pasiekę Dredziarza”, z czasem okazuje się, że gdyby nie Ewa „Pasieka…” prawdopodobnie by nie powstała. To ona była spiritus movens tego przedsięwzięcia, to ona dbała o terminy i proporcje w doborze wątków i tematów, ujmując w słowa fakty, wspomnienia i anegdot. Ewa Piątek, „wyjątkowa, mądra kobieta, stojąca za swoim wielkim mężczyzną”. Panowie, zadbajmy o to, aby stojące za nami kobiety, miały poczucie, że warto za nami stać. A może czasem, stańmy za nimi, aby mogły poczuć jak ważne jest to oparcie.
(Recenzja opublikowana w Lady's Club Nr 56/2018)

Tak się złożyło, że pisałem ten tekst 30 września, czyli w Dniu Chłopaka, a tu nic bardziej nie pasowało mi do rozpoczęcia opinii o „Pasiece Dredziarza” niż cytat, że „za każdym sukcesem wielkiego mężczyzny stoi wyjątkowa, mądra kobieta”. Wrodzona zgryźliwość podpowiada mi oczywiście, że są bardziej hardcorowe wersje tej myśli, np. taka, że „za każdym wielkim mężczyzną,...