Mam mieszane uczucia. Z jednej strony książka dotyczy dość intrygującego wycinka funkcjonowania Imperium Romanum, który chyba nie doczekał się zbyt wielu publikacji dostępnych w języku polskim. Dodatkowo jest ona napisana zdecydowanie w stylu popularnonaukowym, nastawionym na szersze grono odbiorców. Jednak z drugiej strony bardzo długo męczyłem się z tą pozycją. Mam wrażenie, że autor czasami przykładał zbyt dużą wagę do szczegółów, które miały znaczenie nie tyle dla gwardii pretoriańskiej, co generalnie dla państwa rzymskiego.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony książka dotyczy dość intrygującego wycinka funkcjonowania Imperium Romanum, który chyba nie doczekał się zbyt wielu publikacji dostępnych w języku polskim. Dodatkowo jest ona napisana zdecydowanie w stylu popularnonaukowym, nastawionym na szersze grono odbiorców. Jednak z drugiej strony bardzo długo męczyłem się z tą pozycją. Mam...

Książka nierówna. Oczywiście wynika to również z tego, że w różnych okresach materiału źródłowego był mniej niż zwykle. Mimo wszystko, pomimo niecałych 400 stron tekstu, materiału i informacji jest bardzo dużo, przez co, książkę czyta się wolno. Oprócz opisywania samych Pretorian Autor skupia się również na Cesarzach Imperium, jednak nie jest to wada, ponieważ historia obu tych stron jest powiązana i krzyżuje się nie raz

Książka nierówna. Oczywiście wynika to również z tego, że w różnych okresach materiału źródłowego był mniej niż zwykle. Mimo wszystko, pomimo niecałych 400 stron tekstu, materiału i informacji jest bardzo dużo, przez co, książkę czyta się wolno. Oprócz opisywania samych Pretorian Autor skupia się również na Cesarzach Imperium, jednak nie jest to wada, ponieważ historia obu...

Jak sam podtytuł wskazuje ”Rozkwit i upadek gwardii cesarskiej” mamy do czynienia z historią jednej z formacji armii rzymskiej przedstawiony w ciekawy i wciągający sposób a zaprezentowany na tle ówczesnych wydarzeń w Imperium Rzymskim.
Nie dowiemy się z tej książki niczego o szczegółach uzbrojenia czy wyposażenia o czym szczerze uprzedza autor, wskazując, że te zagadnienia zostały już wcześniej bogato opisane. Skupia się natomiast na samym procesie kształtowania, ewolucji, strukturze i znaczeniu polityczno-militarnym gwardii. Od jej zalegalizowania jako stałej instytucji w 32 r. p.n.e. przez Oktawiana do roku 312 n.e. kiedy cesarz Konstantyn I ostatecznie rozwiązał gwardię. Te ponad 340 lat to historia jednostki powoływanej początkowo tylko tymczasowo do osobistej eskorty najznamienitszych obywateli Imperium sprawujących najwyższe publiczne funkcje do legionów gotowych za odpowiednią i należycie sowitą opłatą usuwać ze stanowiska i powoływać na nie nawet cesarzy.
Jak przystało na pozycje popularno-naukową czytelnik otrzymuje bogaty aparat naukowy oraz liczne dodatki, wśród których należy wymienić: przypisy, indeks postaci, bibliografię i nawiązania, źródła i lektury uzupełniające, słowniczek terminów, schematy organizacyjne jednostki.
Całość stanowi bardzo interesujące i przystępnie napisane źródło do poznawania starożytnego Rzymu widzianego poprzez pryzmat jednej z najbardziej uprzywilejowanych jednostek w jego historii. Jednak dla hobbystów interesujących się militarną stroną czy znawców wyposażenia i uzbrojenia będzie to pozycja mało interesująca a nawet wręcz zbyteczna.

Jak sam podtytuł wskazuje ”Rozkwit i upadek gwardii cesarskiej” mamy do czynienia z historią jednej z formacji armii rzymskiej przedstawiony w ciekawy i wciągający sposób a zaprezentowany na tle ówczesnych wydarzeń w Imperium Rzymskim.
Nie dowiemy się z tej książki niczego o szczegółach uzbrojenia czy wyposażenia o czym szczerze uprzedza autor, wskazując, że te zagadnienia...

Bez rewelacji, książka nie jest aż tak wyjątkowa jak można by sądzić po tytule i opisie. Nie opowiada o samych tylko pretorianach, odnosi się też do pozostałych Rzymskich formacji kreśląc prosty schemat zależności i różnic między nimi. Lwia część tekstu obraca się wokół kolejnych władców Imperium oraz najważniejszych postaci ich dworu, całe fragmenty książki wzbudzają tutaj podobne przemyślenia i uczucia co Poczet Cesarzy Rzymskich u Aleksandra Krawczuka. Ogólnie można ją postrzegać jako przeprawę przez najistotniejsze, często omawiane w innych pozycjach, fragmenty historii starożytnej, opowiedziane z perspektywy dotąd nieporuszanej.

Autor ma irytujący zwyczaj powtarzania wcześniej przytoczonych informacji (tutaj zdarza się to notorycznie). Można dyskutować nad przyczynami i skutkami takiego posunięcia, mi to zawsze jakoś źle się kojarzy i trochę przez to zaniżyłem ocenę. Z drugiej strony trzeba dopowiedzieć, że naprawdę dobrze się to czytało i z czystym sumieniem książkę można polecić każdemu.

Bez rewelacji, książka nie jest aż tak wyjątkowa jak można by sądzić po tytule i opisie. Nie opowiada o samych tylko pretorianach, odnosi się też do pozostałych Rzymskich formacji kreśląc prosty schemat zależności i różnic między nimi. Lwia część tekstu obraca się wokół kolejnych władców Imperium oraz najważniejszych postaci ich dworu, całe fragmenty książki wzbudzają tutaj...

„Pretorianie” należą do interesującego typu książek popularnonaukowych, które są bardziej naukowe, niż popularne. Czyta się je nadal dobrze, ale czytelnik znajduje w nich takie niepokojące dla laika rzeczy jak dyskusja naukowa w przypisach (czy w ogóle przypisy… i to w zacnej liczbie). Cierpi na tym zapewne trochę jej inkluzywność, ale szczerze mówiąc, mało mnie to obchodzi :) Tytuł ten mówi naprawdę sporo o gwardii cesarskiej, a niektóre tej książki fragmenty vyły dla mnie zupełną nowością (jak cywilne zadania pojedynczych pretorianów wysyłanych do prowincjonalnych miasteczek Imperium. Polecam.

„Pretorianie” należą do interesującego typu książek popularnonaukowych, które są bardziej naukowe, niż popularne. Czyta się je nadal dobrze, ale czytelnik znajduje w nich takie niepokojące dla laika rzeczy jak dyskusja naukowa w przypisach (czy w ogóle przypisy… i to w zacnej liczbie). Cierpi na tym zapewne trochę jej inkluzywność, ale szczerze mówiąc, mało mnie to obchodzi...

Wobec braków źródłowych, zabrakło mi odwołań do wiedzy archeologicznej. Jako pozycja popularna - warta przeczytania, ale mnie nie zauroczyła.

Wobec braków źródłowych, zabrakło mi odwołań do wiedzy archeologicznej. Jako pozycja popularna - warta przeczytania, ale mnie nie zauroczyła.

Ubrana w przystępny język solidna praca naukowa. Historia jednej z najbardziej tajemniczych i fascynujących formacji zbrojnych świata starożytnego - gwardii pretoriańskiej. Od powołania aż po jej mało chlubny koniec, książka prowadzi nas przez stulecia w trakcie których pretorianie wykuwali swoje wersy w długiej i wielkiej historii Imperium Rzymskiego. Wersy wielkiej wagi choć z zasady mało godne i nie licujące z etosem służby państwu.

Książka jest niewątpliwie efektem ogromnej zakresem pracy autora. Materiały zródłowe naprawdę robią wrażenie. Lata pracy musiały być tutaj włożone, bez dwóch zdań.

Natomiast - nie do końca jednak ta pozycja była tym czego oczekiwałem. Cała zawartość prezentuje nam historię i dzieje rzymskiej formacji ale nie ma tutaj niczego poza właśnie rzeczonym rysem historycznym. Nic o taktyce, systematyce działania, niewiele o wyposażeniu czy uzbrojeniu. Jest to książka tylko i wyłącznie historyczna.
Aż i tylko.

Ubrana w przystępny język solidna praca naukowa. Historia jednej z najbardziej tajemniczych i fascynujących formacji zbrojnych świata starożytnego - gwardii pretoriańskiej. Od powołania aż po jej mało chlubny koniec, książka prowadzi nas przez stulecia w trakcie których pretorianie wykuwali swoje wersy w długiej i wielkiej historii Imperium Rzymskiego. Wersy wielkiej wagi...

książka jest popularnonaukowym opracowaniem dziejów gwardii pretoriańskiej, jednej z najważniejszych struktur w rzymskiej armii okresu cesarskiego. Pretorianie, którzy początkowo pełnili rolę swoistych „ochroniarzy” pierwszego princepsa, stali się z czasem ważną siłą w systemie politycznym państwa i zwłaszcza w pierwszej połowie I wieku niejednokrotnie decydowali o tym, kto zostanie nowym cesarzem (choćby przykład Klaudiusza w roku 41). To właśnie I stulecie zostało w tej pracy opisane najdokładniej, dwa kolejne już zdecydowanie słabiej. Całość napisana jest przystępnie, a zarazem na dobrym poziomie merytorycznym (zwróciłbym uwagę na bardzo obszerną bibliografię obejmującą publikacje w kilku językach, nie tylko po angielsku). Dobra książka o czasach Cesarstwa Rzymskiego!

Tomasz Babnis

książka jest popularnonaukowym opracowaniem dziejów gwardii pretoriańskiej, jednej z najważniejszych struktur w rzymskiej armii okresu cesarskiego. Pretorianie, którzy początkowo pełnili rolę swoistych „ochroniarzy” pierwszego princepsa, stali się z czasem ważną siłą w systemie politycznym państwa i zwłaszcza w pierwszej połowie I wieku niejednokrotnie decydowali o tym, kto...