WYJĄTKOWA NA WIELE SPOSOBÓW
„Serce meduzy” to wyjątkowa książka, potrafiąca zaskoczyć na wiele sposobów, ale co najbardziej dziwne – w towarzystwie całkiem niespiesznego rytmu akcji. A wszystko zaczyna się od samej narracji, która przyjmuje formę bezpośredniego zwrotu do adresata powieści - tragicznie zmarłej przyjaciółki – a już sama narracja drugoosobowa to rzadkość, biorąc pod uwagę częstotliwość występowania. Nie na tym kończy się jednak oryginalny wydźwięk treści. By zrozumieć złożoność jej unikatowości, trzeba przejść o krok dalej.

NIE TYLKO O PRZYJAŹNI
Główną bohaterką jest młodziutka dziewczyna, wspominająca swoją przyjaźń, a jednocześnie akcentująca jej ostatnie, pełne przykrych emocji i zdarzeń etapy. Mądra, sięgająca o wiele wyżej, aniżeli jej rówieśnicy, choć zarazem wyalienowana, decydująca się na milczenie, niezauważana, choć i wystawiona na pośmiewisko. Wiarygodna kreacja tej postaci nabiera kształtu także dzięki narracji, poprzez którą bohaterka uzewnętrznia się przed czytelnikiem, przywołując przeszłość i kontrastując ją z przykrą rzeczywistością. Na tym etapie można byłoby powiedzieć, że „Serce meduzy” to historia o przyjaźni i rozterkach nastolatki. To jednak zdecydowanie coś więcej.

LEKCJA BIOLOGII
Nierozłącznym elementem powieści są meduzy. Towarzyszą one książkowej Zuzannie od samego początku, do końca, w wyniku czego czytelnik co rusz styka się z jakąś porcją informacji dotyczącą ich funkcjonowania. Autorka zadbała jednak o selekcję ciekawostek dekorując treść nieoczywistymi dla odbiory faktami przedstawionymi w sposób jak najbardziej przystępny, przez co atrakcyjny. Być może sama nigdy nie zainteresowałabym się życiem tych morskich stworzeń, za to teraz, przy okazji pozornie zwykłej powieści, miałam okazję przyjrzeć się egzystencji meduz z bliska, co zachęciło mnie do sprawdzenia zgodności nadmienionych ciekawostek z prawdą. Wniosek? Autorka nie oszukuje, za to zaprasza na intrygującą lekcję biologii.

PODSUMOWANIE
Dobra kreacja tła, zróżnicowanego środowiska młodych ludzi, wpleciony wątek dotyczący rozbitej, choć zgodnej rodziny i wizyt u psychologa. Autorka zadbała o detale, łącząc wiele elementów w jedną, spójną treść, która początkowo snuje się powolnym tempem, jednocześnie wcale nie nużąc. W drugiej połowie zdecydowanie przyspiesza. „Serce meduzy” to taka książka, którą trudno wbić w ramy jednego gatunku. To lektura dla młodszego i starszego czytelnika, dla ludzi szukających czegoś lekkiego i ambitnego zarazem, ale przede wszystkim czegoś świeżego. Jestem bardzo ciekawa ekranizacji, a Wam polecam tę książkę jako odskocznię od schematycznych treści.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/03/serce-meduzy-ali-benjamin-zycie-smierc.html#more

WYJĄTKOWA NA WIELE SPOSOBÓW
„Serce meduzy” to wyjątkowa książka, potrafiąca zaskoczyć na wiele sposobów, ale co najbardziej dziwne – w towarzystwie całkiem niespiesznego rytmu akcji. A wszystko zaczyna się od samej narracji, która przyjmuje formę bezpośredniego zwrotu do adresata powieści - tragicznie zmarłej przyjaciółki – a już sama narracja drugoosobowa to rzadkość,...