"Listy do Nikodema" (część 1) jak i "Apokalipsę mniejszą" (część 2) oceniłem na 10 - to przepiękny apokryf o faryzeuszu Józefie z Arymatei który koresponduje z Nikodemem. Józef z Arymatei jawi się mi na początku (w początkowych listach) jako przedstawiciel konformizmu, faryzeizmu intelektualnego, może częściowo cynizmu, żonglowaniem, może nieświadomie do końca kategoriami fałszu i prawdy - pragmatyką - zanurzeniem w środowisko półprawd i ćwierćprawd, który nie chce rozlewu krwi.. Może to zniechęcać lub odstraszać czytelnika. Ale w szóstym liście następuje pewne zamroczenie Józefa z Arymatei: "Nie wiedziałem już, co jest tu snem, co rzeczywistością, co propagandowym fałszem - mówi Józef". Lekcja, albo raczej farsa rozmydlania pojęć, mylenia prawdy z fałszem dobiega końca i następuje przemiana Józefa w liście 7. To bardzo gorzki utwór, ale 7 i 8 list czytałem z pewnym wzruszeniem i smutkiem, choć smutek może mieszał się z pewną radością, "że to już koniec - węzeł faryzeizmu myślenia został przecięty". Apokalipsę mniejszą czyta się jako kontynuację i mimo że opowiada ona o Apostołach. Styl i Echo myśli przemienionego Józefa jest odczuwalny w niej. Przepiękny utwór. Wszystko na kanwie życia Jezusa, jego procesu i życia Apostołów. Nie rozumiem za to dołączonych do utworu tekstów wojennych (obrazków z PRL). Miałem wrażenie, że dołączono je na siłę, jakby wątpiąc w rozgarnięcie czytelnika który w środowisku sprzed 2000 lat nie rozpoznałby rysów stanu wojennego z 1981r. Teksty wojenne; jakby groteski, zabarwione trochę absurdem PRL. Czytając wcześniej o Józefie z Arymatei ja jako czytelnik nie chcę powtórki z rozrywki, choć teksty wojenne np. "Godot Entuzjastów" są napisane w innym stylu, może nieco żartobliwym, jednak komizm tego dzieła jakoś już mnie nie bawił. Na końcu jest ala PRL-owski manifest - list cyniczny Aleksandra z Kynos do Sokratesa, i zaskakujący utwór Aureola - niejednoznaczny, którego wymowy nie potrafiłem zrozumieć, gdyż ślad cenzury PRL nie pozwolił na to: "[-] (Dz. U. nr.20 poz.99....)". Nie mniej utwór "Listy do Nikodema" i jego druga część Apokalipsa wywarł na mnie ogromne wrażenie. Młody Józef Życiński, później biskup miał niespotykany talent literacki i liryczny. Dla mnie to proza najwyższych lotów, jednak proza trudna i wymagająca - filozoficzna. Tak czy siak polecam

Warto zauważyć, że tekst bp. Życińskiego nawiązuje do "Listów Nikodema" Jana Dobraczyńskiego. Książka Pana Jana to niejako synchroniczna kontynuacja "Listów do Nikodema" (choć napisana wcześniej). W mojej ocenie jednak "Listy Nikodema" mimo walorów literackich i poetyckiech są zbyt rozwlekłe i przegadane; widać po rozrzucie ocen na lubimy czytać jak różnie oceniana. Bp. Józef Życiński znacznie lepiej sobie moim zdaniem poradził ze zwięzłością i stylem.

"Listy do Nikodema" (część 1) jak i "Apokalipsę mniejszą" (część 2) oceniłem na 10 - to przepiękny apokryf o faryzeuszu Józefie z Arymatei który koresponduje z Nikodemem. Józef z Arymatei jawi się mi na początku (w początkowych listach) jako przedstawiciel konformizmu, faryzeizmu intelektualnego, może częściowo cynizmu, żonglowaniem, może nieświadomie do końca kategoriami...