Kaznodzieja" to jedna z najwybitniejszych serii komiksowych, jakie do tej pory przyszło mi przeczytać. To epicka podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej natury, pełna niezwykłych postaci, brutalnej akcji i głęboko poruszających tematów. Niezależnie od tego, czy jesteś komiksowym weteranem, czy dopiero zaczynasz swoją przygodę z tym medium, "Kaznodzieja" jest obowiązkową leturą.

Fabuła jest starannie skonstruowana i pełna napięcia, które utrzymuje się przez całą serię. Ennis wykreował fascynujący świat pełen ciekawych postaci i tajemniczości. Jego umiejętność tworzenia wielowymiarowych bohaterów jest zadziwiająca. Każda postać ma swoje motywy, historię i osobowość, co sprawia, że są one nie tylko realistyczne, ale także niezapomniane. Autor zgrabnie balansuje między momentami humoru, dramatu, sensacji i refleksji, tworząc kompletną i satysfakcjonującą historię.

Steve Dillon zaprezentował niesamowitą umiejętność oddawania emocji na twarzach postaci, która sprawia, że czytelnik bez trudu wczuwa się w ich uczucia i doświadczenia. Ponadto, sceny akcji są dynamiczne i pełne energii, co w połączeniu z głębią fabuły sprawia, że czytanie tego komiksu to czysta przyjemność.

Podsumowując, seria "Kaznodzieja" autorstwa Gartha Ennisa z rysunkami Steve'a Dillona to absolutny majstersztyk. Fascynująca fabuła, głęboko rozwinięte postaci i wspaniałe ilustracje sprawiają, że to niezwykłe dzieło przyciąga czytelnika i trzyma go w napięciu do samego końca. Jeśli jesteś fanem komiksów pełnych emocji, trudnych pytań i znakomitego pióra, "Kaznodzieja" jest pozycją, której nie możesz przegapić.

Kaznodzieja" to jedna z najwybitniejszych serii komiksowych, jakie do tej pory przyszło mi przeczytać. To epicka podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej natury, pełna niezwykłych postaci, brutalnej akcji i głęboko poruszających tematów. Niezależnie od tego, czy jesteś komiksowym weteranem, czy dopiero zaczynasz swoją przygodę z tym medium, "Kaznodzieja" jest obowiązkową...

Czwarty tom jednej z najlepszych serii komiksów w historii i kolejny spod pióra Ennisa. Facet chyba ma dar, który skrzętnie wykorzystuje, bo poszukiwania Boga przez Jesse'iego Custer, po to tylko aby mu nawtykać za cierpienie ludzkości, to unikatowe przeżycie.

Intryga się nawarstwia i zmierza do kulminacji, więc szykujcie się na konfrontację Starr-Custer, a tam gdzieś na uboczu krąży jeszcze Święty od Morderców. Po Ennisie można się spodziewać wiele. Rubasznego festiwalu ohydy, przemocy i parodii, choć sam autor często zarzeka się, iż jego dzieła nie są w żadnym radzie odniesieniem do aktualnych wydarzeń, itp. Dobra, już ci wierzę, Panie Garth.

W tym tomie zapoznamy się z karierą Starra, który zaczynał jako skromny żołnierz, żeby zacząć nieco wątpić w świat, po co prawda udanej próbie odbicia zakładników, ale zakończonej śmiercią niewinnej osoby. Starrowi zaproponowano dołączenie do tajnej organizacji katolickiej, która de facto zarządza światem i coś zmienić. Poznaję prawdę o żyjących potomkach Jezusa, ale prawda ta jest przewrotna i niewygodna dla powstającej wizji zmian w głowie przewrotowca. Ścieżka ta jednak bawi i nie pozwala oderwać się od lektury.

Potem mamy przygotowanie do starcia, które będzie miało całkiem sporą skalę, aby zakończyć się bardzo widowisko, co też zmieni nieco układ pomiędzy trójką głównych przyjaciół, po takich a nie innych decyzjach. A i Święty wymiata. Totalnie. Do tej pory, komiks-perła. Niestety potem zaskakuje polityka wydawcy, gdyż główny wątek kończy się w połowie zbioru, a potem dostajemy dwie historie, co prawda dobre, ale ewidentnie zapychające miejsce.

I tak przyjdzie nam zapoznać się z dzieciństwem Gębodupy, przed tym tym zanim miał potwornie zdeformowaną twarz. Poznamy jego motywację, która doprowadziła do tak absurdalnej sytuacji. Zobaczymy też świat taki, o którym marzy bohater. Drugie opowiadanie dotyczy już postaci, które nie żyją, a o czym doskonale wiecie, jeżeli przeczytaliście trzy poprzednie tomu.

Wracają bowiem na chwilę w formie retrospekcji T.C oraz Jody, którzy zabijają sobie czas na okolicznych mokradłach, aż natykają się na dwójkę uciekinierów, na których poluje jakiś mafiozo, który chce się pozbyć świadka. Kolejna bezkompromisowa historyjka z masą trupów, a której zakończenia łatwo się domyślić. Fajne dwa dodatki, ale troszkę żal że gdzieś w trakcie uciekł wątek główny, który jest zwyczajnie lepszą rozrywką.

Steve Dillon to artysta do którego mam bardzo mieszane uczucia, bo jego kreska jest na ogół bardzo prosta, brudna i nie wygląda ładnie. Ale... W jakiś pokrętny sposób idealnie tu pasuje, nadając całości specyficzny sznyt i klimat. Nie wyobrażam sobie, aby ktoś inny mógł ilustrować tą opowieść. Dillon, tak jak Ennis to esencja całego tytułu i krok milowy na kartach rozwoju komiksu. Krwawy, karykaturalny, prześmiewczy, tylko dla dorosłych. Coś pięknego.

Czwarty tom jednej z najlepszych serii komiksów w historii i kolejny spod pióra Ennisa. Facet chyba ma dar, który skrzętnie wykorzystuje, bo poszukiwania Boga przez Jesse'iego Custer, po to tylko aby mu nawtykać za cierpienie ludzkości, to unikatowe przeżycie.

Intryga się nawarstwia i zmierza do kulminacji, więc szykujcie się na konfrontację Starr-Custer, a tam gdzieś na...

Kolejny zbiorczy tom Kaznodziei, który mnie nie zawiódł. Ta część bardziej dynamiczna niż poprzednia. Akcja zdecydowanie przyśpieszyła co mnie bardzo cieszy i czytałem z wielką przyjemnością.
Plusy:
- komu spodobał się styl i fabuła, ten nie będzie zawiedziony;
- dalsze ciekawe losy Jesse’ego Custera, Tulip oraz wampira Cassidy’ego;
- poszukiwanie Boga trwa, a przeszkód na drodze coraz więcej;
- retrospekcje pokazujące przeszłość Sam Wiesz Kogo (Gębodupy) oraz Herr Starra;
- historia Gębodupy, co skłoniło go do próby samobójstwa;
- jak zwykle wyobraźnia autorów nie zna granic;
- historie zwariowane, miejscami nielogiczne, ale świetnie przedstawione;
- szczególnie w tym tomie do gustu przypadły mi świetne dialogi;
- oryginalne przedstawienie rytuału indiańskiego na pustyni;
- bezkompromisowa walka na upalnym i bezkresnym pustkowiu;
- wiele życiowych prawd, czarnego humoru i cynizmu;
- na pewno sięgnę po kolejne części.
Minusy:
- trochę za dużo drugoplanowych bohaterów, mało Custera;
Ogółem bardzo dobry album.

Kolejny zbiorczy tom Kaznodziei, który mnie nie zawiódł. Ta część bardziej dynamiczna niż poprzednia. Akcja zdecydowanie przyśpieszyła co mnie bardzo cieszy i czytałem z wielką przyjemnością.
Plusy:
- komu spodobał się styl i fabuła, ten nie będzie zawiedziony;
- dalsze ciekawe losy Jesse’ego Custera, Tulip oraz wampira Cassidy’ego;
- poszukiwanie Boga trwa, a przeszkód na...

Mimo, iż po wcześniejszych tomach z grubsza wiem czego mogę się spodziewać, nie nuży mnie ten komiks. Opowieść jest tak zwariowana i niedorzeczna, ale jednocześnie tak opowiedziana, że trzyma się to wszystko w ryzach; jedno wynika z drugiego, nie ma lipy. Poza tym ja mógłbym ten komiks czytać dla samych dialogów. To co wymyśla Garth Ennis to mistrzostwo świata.

Można poklikać sobie po więcej, ale nie zapraszam:
http://dzikabanda.pl/teksty/felietony/pijac-ksiazki-czytajac-piwa-s02e10/

Mimo, iż po wcześniejszych tomach z grubsza wiem czego mogę się spodziewać, nie nuży mnie ten komiks. Opowieść jest tak zwariowana i niedorzeczna, ale jednocześnie tak opowiedziana, że trzyma się to wszystko w ryzach; jedno wynika z drugiego, nie ma lipy. Poza tym ja mógłbym ten komiks czytać dla samych dialogów. To co wymyśla Garth Ennis to mistrzostwo świata.

Można...

W poszukiwaniu drugiej szansy

Jesse, Tulip i Cassidy nadal szukają Boga. Chcą mu zadać serię niewygodnych pytań. Czwarty tom „Kaznodziei” przynosi wyraźne przyspieszenie akcji oraz powrót groteskowego Herr Starra, nowego Wszechojca tajnej organizacji Graal. Bierzemy udział w największej i najbardziej spektakularnej zadymie jak do tej pory. A do tego (co stało się już regułą) otrzymujemy aż trzy historie specjalne, przybliżające nam ważne drugoplanowe postacie. Powoli, lecz nieodwołalnie, szykujemy się na finał.

Odcinki specjalne, podobnie jak miało to miejsce w trzecim tomie, rysowane są przez nowych twórców. Historię dwóch zabójczo niebezpiecznych rednecków z luizjańskich bagien, których znamy z pierwszego tomu „Kaznodziei”, ilustruje znany grafik – Carlos Ezquerra. Opowieść zupełnie nic nie wnosi do głównego wątku, jednak nie wyobrażam sobie, aby mogło jej zabraknąć. Ennis w rozbrajający sposób parodiuje kiczowate filmy akcji sprzed trzydziestu lat, robiąc z Jody’ego (prześladowcy rodziny małego Jessego) współczesnego Conana z blondyną owiniętą wokół uda.

Richard Case zabiera nas do pierwszej połowy lat dziewięćdziesiątych – czasów garażowych brzmień prosto z Seattle, flanelowych koszul w kratę i buntowniczych tekstów Kurta Cobaina. Dowiadujemy się w jaki sposób Gębodupa – którego zostawiliśmy w momencie, gdy zaczął robić karierę w showbiznesie – zasłużył sobie na swój przydomek. Przygnębiający odcinek, w którym nie ma tak naprawdę pozytywnych postaci: ojciec, ultrakonserwatywny oszalały wojskowy, żywcem wyjęty z filmu „American Beauty”; matka-alkoholiczka udająca, że nie widzi przemocy wobec swojego dziecka i w końcu syn, całkowicie oderwany od rzeczywistości egocentryk z obsesją na punkcie własnej niedoli – kopia bohatera komiksu „Śmierć: Wysoka cena życia” Neila Gaimana.

I w końcu najlepszy i najbardziej istotny odcinek specjalny, narysowany przez Petera Snejbjerga. Poznajemy przeszłość Herr Starra, który w czwartym tomie staje się praktycznie bohaterem pierwszoplanowym. Starr to człowiek ciężko doświadczony w dzieciństwie, który postanawia zaprowadzić na świecie ład i porządek – taki na własną modłę. Nie jest ważne, ilu ofiar będzie to wymagało, ile przeleje się krwi i łez – zepsuty, skorumpowany i groteskowo obrzydliwy świat musi zostać ściśle zorganizowany według jego woli. I jak to już wiemy z poprzednich tomów, środkiem do osiągnięcia tego celu jest nikt inny jak Jesse Custer.

Ciąg dalszy na:
http://plejbekpisze.blogspot.com/2018/04/kaznodzieja-tom-czwarty.html

W poszukiwaniu drugiej szansy

Jesse, Tulip i Cassidy nadal szukają Boga. Chcą mu zadać serię niewygodnych pytań. Czwarty tom „Kaznodziei” przynosi wyraźne przyspieszenie akcji oraz powrót groteskowego Herr Starra, nowego Wszechojca tajnej organizacji Graal. Bierzemy udział w największej i najbardziej spektakularnej zadymie jak do tej pory. A do tego (co stało się już...

WOJNA W SŁOŃCU

W czwartym zbiorczym tomie „Kaznodziei” tempo zaczyna wzrastać, a akcja staje się bardziej spektakularna niż dotychczas. Jednocześnie Garth Ennis nie zapomina o tym, co w serii istotne: ważkich pytaniach, zaskoczeniach i kontrowersjach, które przede wszystkim mają nie szokować, a zwracać uwagę na coś głębszego. A wszystko to w satysfakcjonującej, poruszającej i obrazoburczej opowieści, która znalazła znakomite wyważenie między ostrą rozrywką, a ambitnym dziełem dla dojrzałego odbiorcy.

Ten tom znów składa się z czerech historii, trzech retrospektywnych i czwartej, kontynuującej główny wątek. W pierwszej z nich poznajemy historię życia Sam Wiesz Kogo. I nie chodzi tu o Lorda Voldemorta z „Harry’ego Pottera”, a Gębodupę, nastolatka, który kochał twórczość Kurta Cobaina i po jego samobójstwie postanowił strzelić sobie w głowę – los chciał, że przeżył, ale jako zmasakrowane dziwadło. W dalszych opowieściach możemy przeczytać o przeszłości Jody’ego i TC oraz Starra. Potem akcja wraca do głównego wątku i zaczyna robić się jedynie coraz ciekawiej.
Po wydarzeniach w Nowym Orleanie, Jesse wciąż stara się skontaktować z Genesis. W tym celu wyrusza na pustynię, gdzie ma się poddać indiańskiemu rytuałowi. Czuje jednak, że w tym miejscu wydarzy się coś wielkiego. I, niestety, ma rację. Rządny zemsty Starr zdobywa bowiem władzę na amerykańską armią i szykuje zasadzkę zarówno na niego, jak i Świętego Od Morderców, który również przybywa na pustynię. Wszystko to prowadzi do wojny, która, niczym w westernach, rozegra się w pełnym słońcu…

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/03/kaznodzieja-tom-4-garth-ennis-steve.html

WOJNA W SŁOŃCU

W czwartym zbiorczym tomie „Kaznodziei” tempo zaczyna wzrastać, a akcja staje się bardziej spektakularna niż dotychczas. Jednocześnie Garth Ennis nie zapomina o tym, co w serii istotne: ważkich pytaniach, zaskoczeniach i kontrowersjach, które przede wszystkim mają nie szokować, a zwracać uwagę na coś głębszego. A wszystko to w satysfakcjonującej,...

Co tu duzo pisac...Nic tylko czytac.

Co tu duzo pisac...Nic tylko czytac.