To nie jest powieść ani łatwa ani przyjemna.
Raczej trudna w odbiorze przez sam temat jakim są tragiczne losy niemieckich kobiet podczas i tuż po wojnie, ale również przez częste jest retrospekcje do lat wcześniejszych i to trochę utrudnia czytanie.
Początek raczej nudnawy, dopiero gdy nadchodzi rok 1945 i 1950, zaczyna być ciekawie.
Pokazuje wojenne historię trzech kobiet, różniące się nie tylko wiekiem czy pochodzeniem, ale również inaczej odbierającymi czasy powojenne w którym przyszło iż obecnie żyć. Łączy je tylko to, że są wdowami po bohaterach wojennych za jakich po wojnie uznano ich mężów po nieudanym zamachu na
Hitlera, członków niemieckiego ruchu oporu.
Marianne, jedna z głównych bohaterek, odszukuje Bonitę i Anie i zaprasza je do zamku swojego męża, bo uważa, że będzie im się łatwiej żyło, że będzie mogła pielęgnować razem z nimi pamięć o zmarłych. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że każda z nich ma swoje wojenne tajemnice, mroczną przeszłość i nie zawsze jest tym za kogo się podaje. One nie chcą żyć przeszłością i wspomnieniami, chcą o tych dramatycznych przeżyciach zapomnieć i wrócić do normalnego życia, kochać i założyć nowe rodziny.
Rozdziały dotyczące lat 1945-1950 są bardzo emocjonujące, natomiast rok 1991 już nie tak bardzo, chociaż dowiadujemy się też kilku ciekawych rzeczy o tym co wydarzyło się kilkadziesiąt lat wcześniej.
Książka całkiem przyzwoicie napisana, chociaż nieraz trochę nużąca, ale skłania do refleksji.

To nie jest powieść ani łatwa ani przyjemna.
Raczej trudna w odbiorze przez sam temat jakim są tragiczne losy niemieckich kobiet podczas i tuż po wojnie, ale również przez częste jest retrospekcje do lat wcześniejszych i to trochę utrudnia czytanie.
Początek raczej nudnawy, dopiero gdy nadchodzi rok 1945 i 1950, zaczyna być ciekawie.
Pokazuje wojenne historię trzech...