"Posępny Mononokean " tom 5, czyli dalsza historia zwykłego dzieciaka opetanego przez kłębek kłaków. Osobiście jestem fanem Mononokean od pierwszego tomu. Historia bardzo mnie wciągła tak jak i strona graficzna

"Posępny Mononokean " tom 5, czyli dalsza historia zwykłego dzieciaka opetanego przez kłębek kłaków. Osobiście jestem fanem Mononokean od pierwszego tomu. Historia bardzo mnie wciągła tak jak i strona graficzna

Na przestrzeni pierwszych pięciu tomów, na czytelnika czeka masa „przygód”, w których to bohaterowie muszą pomagać kolejnym pojawiającym się demonom. Byty nie materiale są naprawdę różnorodne, zarówno pod względem zachowania, jak i wyglądu, wszystkie jednak mają jakieś wpływ na ludzi w pobliżu. Epizodyczny charakter kolejnych spraw łączony jest tutaj postaciami dwójki bohaterów, których relacje stopniowo ewoluują, a czytelnik ma przy okazji możliwość odkrywania części ich przeszłości (która stanowi sporą tajemnicę, szczególnie w przypadku Abeno Haruitsuki). W pierwszych pięciu tomach czytelnika ma również okazje obserwować rozwój relacji pomiędzy nastolatkami, którzy tylko pozornie za sobą nie przepadają, coraz bardziej jednak są od siebie zależni.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=129347

Na przestrzeni pierwszych pięciu tomów, na czytelnika czeka masa „przygód”, w których to bohaterowie muszą pomagać kolejnym pojawiającym się demonom. Byty nie materiale są naprawdę różnorodne, zarówno pod względem zachowania, jak i wyglądu, wszystkie jednak mają jakieś wpływ na ludzi w pobliżu. Epizodyczny charakter kolejnych spraw łączony jest tutaj postaciami dwójki...

Niesamowita opowieść zawarta w dwóch następnych tomach Posępnego mononokeana, w których zaklęte są opowieści świata demonów, którym pomagają ludzie. Zapraszam do lektury recenzji.

W nowych tomie mamy niecodzienną sytuację dla naszych bohaterów – dostają oni zlecenie, ale nie od demona, tylko od człowieka. Nie odrzucają jednak oni żadnego zlecenia. Choć skutek tej interwencji dla Ashiya jest zaskakujący. Ale mimo obaw mistrza nie zamierza on się poddawać i nadal twierdzi, że robią co mogą dla dobra youkai. Mimo że Abeno wie jak reagują ludzie, cieszy go postawa swojego ucznia i przyjaciela Hanae. Mamy też okazję spotkać naszego lisa, który odrabia karę u Zenko. Ponieważ lis podjadał ziemniaki z pola na którym jest uwieziony pogrążony w melancholii demon stracha na wróble, który tęskni i obwinia się o los przyjaciela. Czy nasi przyjaciele dadzą sobie radę, z takim wyzwaniem oraz czy ojciec naszej przyjaciółki nie zacznie im grozić bo uprowadzają mu córkę? O tym w tym niezwykłym tomie. Otrzymujemy też informację, że Pracodawca jest poważnie chory, dlatego nasz mistrz i jego pomocnicy pędzą do zaświatów, gdzie ku uciesze Hanae i złości Abeno, ten ma złamaną rękę i muszą mu pomagać w jego obowiązkach. Hanae wraz z kłębkiem kłaków maja dostarczyć wiadomość do innego zarządcy. Ale jak to nasz uczeń zawsze musi się po drodze zgubić i mieć swoja własną przygodę.

Z każdym tomem bardziej przywiązuję się do naszych bohaterów oraz ich przygód. Każdy ma swoją osobowość, jest wielowymiarowy i interesujący. Hanae, na pozór lekkoduch, ma w sobie moc empatii i zjednywania ludzi. Abeno to rozsądny i opanowany mistrz, który wyciąga ucznia z tarapatów, ale jednocześnie uczy się od niego znów wierzyć w swój własny cel działań jako egzorcysta. To zgrany duet, a ich przygody są nietuzinkowe i wciągające.

Okładki tych dwóch tomów idealnie ze sobą współgrają na jednej Hanae i włochacz, a na drugiej Abeno i nasz niesforny lis. Idealne połączenie w kombinacji kolorów oraz dobrania postaci. Przepiękne, stateczne i zapowiadające niezwykłą treść.

Wszystkich wielbicieli demonów i nuty komedii zachęcam do lektury.

https://koszzksiazkami.pl/posepny-mononokean-tomy-5-i-6-recenzja/

Niesamowita opowieść zawarta w dwóch następnych tomach Posępnego mononokeana, w których zaklęte są opowieści świata demonów, którym pomagają ludzie. Zapraszam do lektury recenzji.

W nowych tomie mamy niecodzienną sytuację dla naszych bohaterów – dostają oni zlecenie, ale nie od demona, tylko od człowieka. Nie odrzucają jednak oni żadnego zlecenia. Choć skutek tej...

Tadam! 

Właśnie przeczytałam kolejne dwa tomy cudownej serii „Posępny Mononokean” i… pragnę więcej. Dużo, dużo więcej! Lecz niestety, moje prośby nie zostaną tak szybko spełnione. Muszę wykazać się teraz  zarówno cierpliwością, jak i anielskim opanowaniem. 

Nie wiem czy wiecie, ale 7 tom „Posępnego Mononokeanu”  swoją premierę ma… bodajże 22 marca. Więc miejmy nadzieję, że do tego czasu nie uschnę z tęsknoty za kłębkiem kłaków, zabawnym Ashiyą i przystojnym Mistrzem Mononokeanu.  



Relacja zawodowa Abeno i Ashiya 

Pisząc krótko –  ich demoniczna współpraca idzie całkiem dobrze. Raz lepiej, raz gorzej… Ale najważniejsze, że Abeno i Ashiya ciągną ten wózek razem, i to w miarę zgodnym tempem.

Dzięki temu,  egzorcyzmy przestały być dla Ashiya męczącym obowiązkiem, a stały się szczerą przyjemnością, która niesie ze sobą nie tylko szczęście, ale i ogólną satysfakcję.  


Realacja przyjacielska 

No… No… W tej historii utworzyła nam się całkiem pokaźna paczka przyjaciół. Dlatego postanowiłam podzielić ją  na dwie dość  szalone grupy:

 grupa żywych (choć nie do końca normalnych)

W jej skład wchodzą: Abeno, Ashiya i Zenko. 



 grupa Mononokeanu (ze skłonnością patalogicznymi) 

W jej skład wchodza: Pan Prawodowca, Kora, Ashiya, Abeno, Shizuku. 



Na pierwszy rzut oka, wszystko w tej relacji wydaje się dość normalne, ale kiedy poznacie te dwie grupy nieco bliżej. Wtedy sami zdecydujecie… 

Czy jesteście #teamżywych, czy może #teamdemony 

Relacja człowiek – demon 

Z całą pewnością, nie jest to relacja prosta i bezproblemowa. Człowiek z natury jest istotą lękliwą, która automatycznie neguje wszystko to, czego nie potrafi pojąć swoimi ludzkim rozumem. Dlatego też, większość z nas nie może uwierzyć w istnienie istot nadprzyrodzonych.  Świat demonów jest dla nich wyłącznie dziecinną, mroczną bajką, otuloną przez nutkę strachu i szczyptę tajemnic.

 Abeno i Ashiya są jednak całkiem inni. Oni widzą, czują i rozumieją świat demonów.  Starają się im pomóc i to najlepiej, jak tylko potrafią. Dla nich, najważniejsze jest dobro demonów. Dlatego, traktują ich z należytym szacunkiem i ogromną sympatią. 



Bohaterowie  i demony:

Nobou

To demon, który przypomina z wyglądu uroczego stracha na wróble. Mieszka sam na polu Ziemiaków, w otoczeniu gęstego błota i dziwnych oparów. Nobou nie może wrócić do Zaświatów, ponieważ nie pozwala mu na to jego własne sumienie. Cały czas winni siebie za śmierć swojego najlepszego przyjaciela, który zginął podczas pożaru.  



Pan Okina

To wiekowy demon, który z wyglądu przypomina mi trochę starego, chińskiego mędrca. Ma długą brodę, nienaganne maniery oraz aurę szczerej, pradawnej mądrości. Pan Okina,  rezyduje w jednej ze świątyń w świecie żywych, gdzie wysyła potrzebujące demony do Mononokeanu z prośbą o ich wyegzorcyzmowanie. 


Tomori 

To demon, który z wyglądu przypomina mi zabawną foczkę.  Jest urocza, słodka i…  niewidoma. Zanim przekroczy bramy Zaświatów, pragnie jeszcze raz ujrzeć na własne oczy piękno otaczającego ją świata. Lecz aby tak się stało, Tomori musi  pożyczyć wzrok od osoby, która ma w sobie dar „widzenia”.  Tylko wtedy, jej oczy znów ujrzą świat pełen barw i kształtów. 


Pan sędzia 

To demon zmiennokształtny. Może być zarówno człowiekiem, jak i bestią. Jako młodzieniec jest uroczy i  całkiem  nieszkodliwy, lecz jako olbrzymi tygrys, budzi dookoła siebie wyłącznie ogromny lęk i strach.Na całe szczęście, Pan sędzia jest wegetarianinem i nie je mięsa. Za to ubóstwia wszystko to, co się świeci i błyszczy.   


Szata graficzna:

Z każdym kolejnym tomem, jestem coraz bardziej zakochana w okładkach z serii „Posępny Mononokean”. Są nieziemsko piękne,  lśniące i takie… majestatyczne *.*

Tom 5

Okładka tomu 5,  kojarzy mi się z przepięknym zachodem słońca, którego barwy czerwieni i żółci mają w sobie coś, co napełnia mnie nutką melancholi i zachwytu. Myślę, że ta okładka idealnie obrazuje osobowość tajemniczego, mrocznego Abeno.  

Tom 6

Natomiast okładka tomu 6, kojarzy mi się z budzącym nadzieję wschodem słońca, który swoim blaskiem żółci i świeżością zieleni napełnia mnie garścia pozytywnych emocji i ulotynych marzeń. Myślę, że ta okładka idealnie obrazuje osobowośc wrażliwego i zabawnego Ashiya.  

Podsumowanie:
„Posępny Mononokean” to wciągająca i trzymająca w napięciu historia, która zauroczy Cię nie tylko magią swoich niepowtarzalnych emocji, ale i także kreatyną kreską, dynamiczną fabułą oraz przepiękną szatą graficzną. 

Ta manga, to ekstremalna bomba wybuchowych wrażeń, które pochłoną twoją duszę na wiele bezcennych godzin!

Tadam! 

Właśnie przeczytałam kolejne dwa tomy cudownej serii „Posępny Mononokean” i… pragnę więcej. Dużo, dużo więcej! Lecz niestety, moje prośby nie zostaną tak szybko spełnione. Muszę wykazać się teraz  zarówno cierpliwością, jak i anielskim opanowaniem. 

Nie wiem czy wiecie, ale 7 tom „Posępnego Mononokeanu”  swoją premierę ma… bodajże 22 marca. Więc miejmy nadzieję,...

Jak zawsze to było wciągające.
A końcówka wprost mnie wbiła w krzesło.
Ja chce chce kolejny tom ! ! !
Gorąco polecam ! ! !

Jak zawsze to było wciągające.
A końcówka wprost mnie wbiła w krzesło.
Ja chce chce kolejny tom ! ! !
Gorąco polecam ! ! !

Bardzo sympatyczny tomik wyszedł

Bardzo sympatyczny tomik wyszedł