Wiele wskazuje na to, że moja przygoda z rodziną Petrycych znalazła już swój finał. „ Teczka „ odbiega trochę tematem od pozostałych dwóch części. Przede wszystkim tło akcji nie jest umiejscowione, jak wcześniej w okresie drugiej wojny światowej. Tym razem autorka przenosi czytelnika do ponurych lat dziewięćdziesiątych, natomiast rodzina Petrycych przeżywa rodzinne zawirowania.

„ Teczka „ jest kontynuacją „ Bezimiennych „, jeżeli chodzi o lata dziewięćdziesiąte, akcja toczy się dalej nieprzerwanie, nie ma tu takiego przeskoku w czasie, jak to miało miejsce na początku sagi.
Największą uwagę przyciąga tutaj tytułowa „ teczka”, zawierająca dokumenty dotyczące przybranego ojca Maksymiliana, a jej fragmenty, które wypłynęły rzucają cień na krystaliczny wizerunek Benedykta. Maks ponownie przyjmuje rolę detektywa próbując oczyścić dobre imię ojca, a poszukiwania zagadkowej teczki zaprowadzą go aż do Francji, do tajemniczej kobiety. Pomaga mu w tym dziennikarka znana z pierwszej części. Tymczasem w domu rodziny Petrycych tak dużo się dzieje … problemy w pracy żony Maksa oczekującej piątego dziecka, wypadek syna, zdrada córki dotycząca pamiętnika babci, która nieoczekiwanie wychodzi na jaw.

Fabuła „ Teczki” ma więcej dynamiki niż „ Bezimienni „ zapewne za sprawą wątku głównego bohatera, który za wszelką cenę pragnie oczyścić z zarzutów swego ojca. Śledziłam jego poczynania z zapartym tchem, bo także koniecznie chciałam dociec prawdy.

Nie sposób nie docenić ogromnego nakładu pracy autorki włożony w napisanie powieści, aby fikcja literacka w parze z faktami historycznymi tworzyła książkę, od której trudno się oderwać, a czytelnik z dużym zaciekawieniem śledził losy zarówno rodziny Petrycych jak i tych, co istnieli naprawdę. Dzięki temu, że Kareta bardzo zgrabnie wplotła dzieje rodziny w historię kraju, gdzie postacie fikcyjne pojawiają się w parze z postaciami historycznymi, powieść tworzy jedną całość. Bardzo dobrze napisana książka, skłaniająca czytelnika do refleksji nad niechlubnymi czasami powojennymi, kiedy w imię tzw. wolności Polak Polakowi gotował okrutny los. Nad czasami, kiedy na wskutek nieludzkich tortur, niewinnie oskarżeni ludzie byli skłonni przyznać się do wszystkiego i zrobić dosłownie wszystko by chronić swoich bliskich, czasem nawet podpisywali dokumenty, których podpisać nie chcieli. Niejednokrotnie współpraca z SB była pozorowana, zakładano tzw. „ teczki”, które później były wykorzystywane do szantażu. Smutne i niesprawiedliwe to czasy, bo kaci najczęściej w późniejszym okresie doczekali „ ciepłej „ posadki, potem emeryturki, natomiast Bogu ducha winni ludzie, zostali napiętnowani, czasem do końca życia.

Polecam niezwykła lektura. Nie jestem tylko usatysfakcjonowana zakończeniem, bo nie wszystkie wątki doczekały się wyjaśnienia. Chyba, że autorka planuje ciąg dalszy. Tylko ile tajemnic może mieć jedna rodzina.

„ Jak można porównać człowieka, któremu opresyjne państwo złamało życie, inwigilując go, szantażując, pozbawiając pracy, a często doprowadzając nawet do rozpadu rodziny z kimś, kto podjął współpracę z komunistami?! To zależy, z jakich pobudek ją podjął …. „

Wiele wskazuje na to, że moja przygoda z rodziną Petrycych znalazła już swój finał. „ Teczka „ odbiega trochę tematem od pozostałych dwóch części. Przede wszystkim tło akcji nie jest umiejscowione, jak wcześniej w okresie drugiej wojny światowej. Tym razem autorka przenosi czytelnika do ponurych lat dziewięćdziesiątych, natomiast rodzina Petrycych przeżywa rodzinne...