Czytając autobiografię Beaty Pawlikowskiej dostrzegłam, jak bogatą kopalnią wiedzy jest właśnie autobiografia. W biografii raczej nie dostrzeżemy życia wewnętrznego opisywanej osoby, chyba, że będzie pisana na podstawie pamiętników.
Tematem przewodnim tej książki jest wolność, życie w zgodzie z własnym sercem, pasją z dala od uzależnień. "Trzeba mieć wiarę w siebie. Wierzyć w to, co się robi. Robić to stuprocentowo uczciwie, całym sercem i umysłem." "Pasja to jest sposób życia. Taki, któremu oddajesz się bez reszty, choć nie wiesz co ci przyniesie. Pasja to miłość. Związek na całe życie." Sama autorka pisze o sobie, jako osobie zintegrowanej, czyli takiej której głoszone tezy czy poglądy są zgodne z jej postępowaniem. Autobiografia zawiera sporo informacji o pracy w radiu, młodości i podróżach. "Fascynowało mnie to. Daleki świat. Moja relacja z tym, co mnie otacza. Możliwości rozszerzenia swojego postrzegania. Inne kraje, inne sposoby myślenia, inne oceany zdarzeń." Nie znajdziesz tu suchych faktów, dat czy chronologicznego opisu życia. Mi osobiście bardzo przypadła do gustu ta książka, która jest zgodna z tym co sądzę o życiu. Może opinię o szkole mam inną niż pani Beata. Mimo to zatonęłam w tej "podróży w poszukiwaniu szczęścia" jaką jest życie pani Beaty Pawlikowskiej.

Czytając autobiografię Beaty Pawlikowskiej dostrzegłam, jak bogatą kopalnią wiedzy jest właśnie autobiografia. W biografii raczej nie dostrzeżemy życia wewnętrznego opisywanej osoby, chyba, że będzie pisana na podstawie pamiętników.
Tematem przewodnim tej książki jest wolność, życie w zgodzie z własnym sercem, pasją z dala od uzależnień. "Trzeba mieć wiarę w siebie....