Nie jestem fanką podróży, jednak bardzo lubię książki podróżnicze. Może dlatego, że podziwiam ludzi, którzy umieją dostrzegać w świecie to, czego ja nie potrafię. Tak czy siak - chciałam w końcu przeczytać coś Cejrowskiego. I jestem naprawdę zachwycona! Książka napisana jest niezwykle ciekawie, skupia się na ludziach, czyli aspekcie, który w opowieściach o podróżach interesuje mnie najbardziej, wciąga, intryguje, bawi. Mam ogromną ochotę na pozostałe publikacje autora i już żałuję, że jest ich tak niewiele.

Nie mogę się powstrzymać, by nie dodać: doskonałym smaczkiem tej książki były dla mnie wtrącone cytaty z Terry'ego Pratchetta, którego, tak jak Wojciech Cejrowski, uwielbiam! W stylu, jakim napisany jest "Gringo wśród dzikich plemion" widać inspiracje Pratchettem, ten sam rodzaj poczucia humoru, ironiczne spojrzenie na rzeczywistość, czy nawet... mistrzowskie przypisy! Dla mnie to ogromny plus, a myślę, że czytelnikom nieznającym Pratchetta nie zaszkodzi nic a nic.

Coś jeszcze muszę dodać. Z ostatnich stron aż bije miłość Cejrowskiego do Pawlikowskiej. Z reguły nie interesuje mnie życie prywatne autorów książek, po które sięgam, jednak tutaj to naprawdę uderzało. Jak to możliwe, że ci ludzie nie zorientowali się w porę, jak bardzo się różnią? Blondynka to Blondynka, ale Cejrowski to, mimo wszystko, wydaje się być bardzo rozsądny facet. Cóż, to chyba świadczy tylko o tym, że wszyscy czasem się gubimy...

Nie jestem fanką podróży, jednak bardzo lubię książki podróżnicze. Może dlatego, że podziwiam ludzi, którzy umieją dostrzegać w świecie to, czego ja nie potrafię. Tak czy siak - chciałam w końcu przeczytać coś Cejrowskiego. I jestem naprawdę zachwycona! Książka napisana jest niezwykle ciekawie, skupia się na ludziach, czyli aspekcie, który w opowieściach o podróżach...