Nadzieja. Chociaż naokoło wciąż panuje absolutny chaos, a w zniszczonych miastach, a raczej tym co po nich pozostało przeplatają się losy Żywych i Martwych, to w końcu pojawia się małe światełko na końcu tunelu - jest nim R. Pierwszy Martwy, któremu udało się zdusić w sobie zarazę, która go opanowała, to on był tym, który to zapoczątkował. Wkrótce okazuje się, że jest wielu innych zawieszonych między dwoma światami, Ci, którzy rezygnują z ludzkiego mięsa, Ci, którzy mają przebłyski dawnej świadomości. Stary, zniszczony magazyn, przerobiony niegdyś na Kostnicę nie służy już do przeprowadzania sekcji i wynajdywania nowych sposobów by zabijać zombie, a po to, by ich leczyć. Jednak okazuje się, że z martwych powstali nie tylko dawni ludzie, ale i nie przebierająca w środkach, bezwzględna grupa Axiom, z którą przyjdzie się zmierzyć R oraz Julie. Czy uda im się przetrwać, a przede wszystkim odnaleźć swoje bezpieczne miejsce na ziemi? Czy R przełamie blokadę i dopuści w końcu do siebie wspomnienia z życia, który kiedyś wiódł? Czy będzie w stanie je zaakceptować?

"Teraz kulimy się za kurtyną, żeby wejść na kolejną scenę. Ta jest zakurzona i zimna, okryta pajęczynami i cuchnącą gnijącym mięsem, nie ma na niej reflektorów, nie ma publiczności, tylko tłumy bezimiennych statystów wzdychających w ciemnościach."


"Płonący świat" jest to druga część bestsellerowej serii stworzonej przez Isaac'a Marion. Szczerze mówiąc, po przeczytaniu opisu z tyłu książki spodziewałam się raczej w miarę spokojnej fabuły, opartej głównie na nowym życiu R, tego jak stopniowo przyzwyczaja się do codziennych, normalnych ludzkich czynności i zapomnianych niegdyś uczuć. Tymczasem otrzymałam pełną akcji historię, która trzyma w napięciu aż do samego końca. Ale zaczynając od początku.

W pozycji tej prowadzona jest głównie narracja pierwszoosobowa, wszystkie wydarzenia poznajemy z perspektywy R, dzięki czemu poza samą historią zgłębiamy także uczucia i myśli kotłujące się w jego głownie. Występują jednak w książce tej momenty, w których rozdziały są zatytułowane jako "My", pewnie domyślicie się o kogo chodzi, jeśli jednak nie, nie chcę psuć Wam przyjemności, wspomnę natomiast, że to właśnie one najbardziej mnie poruszały. Poza samymi bieżącymi wydarzeniami, poprzez sny R stopniowo dowiadujemy się także coraz więcej o jego przeszłości, skomplikowanej rodzinie, dorastaniu. R niemal do samego końca tej części wciąż jest zamknięty w sobie, dusi wszelkie wspomnienia, nie pozwalając wydostać się im na światło dzienne. Z kolei Julie pokazuje swoje dwie strony, tę zimną, silną, dążącą do jasno określonych celów, ale przełamaną również tą wrażliwą, pełną uczuć i emocji. Muszę przyznać, że autor wykonał także kawał dobrej roboty przy kreowaniu postaci drugoplanowych, tak barwnych i charakterystycznych. Z pewnością należy zaliczyć do nich Norę, pewną siebie pracownicę Kostnicy, która swoim ciętym językiem i czarnym humorem nie jeden raz rozładowywała napięcie. W części tej pojawia się także Abram, były pracownik grupy Axiom wraz ze swoją pełną uroku córką, Kiełkiem oraz Marcus, który również należał do świata martwych. Na pozór odważny i nieustraszony, jednak z czasem okazuje się, że pod grubą warstwą, którą się otoczył, kryje się o wiele więcej.

Jeżeli chodzi natomiast o styl Marion, trafia on idealnie w mój gust - przyznam, że już dawno nie czytało mi się tak dobrze żadnej książki, a w przyszłości z pewnością sięgnę po kolejne dzieła tego autora. Przystępny, lekki, nieprzekombinowany, a przy tym jednocześnie pozycja ta wypełniona jest masą pięknych, życiowych cytatów. Sama akcja ma wyrównane, dosyć szybkie tempo, dodatkowo krótkie rozdziały sprawiają, że "Płonący świat" czyta się błyskawicznie. Muszę również wspomnieć o starannie dobranych ilustracjach, poprzedzających każdy z rozdziałów, coś pięknego. Natomiast fabuła całkowicie mnie zaskoczyła, pełna skrajnych emocji i towarzyszącego im niesamowitego klimatu. Akcja skupia się głównie na wypełnionej przeszkodami podróży przez opuszczone miasta Ameryki, przypominającej świat jak po apokalipsie. Świat dotknięty zagładą, wojną, zarazą. Trudności, z którymi borykają się bohaterowie przybierają także osobisty wymiar, szczególnie dla Julie, której świat w jednym momencie zmienia się i całkowicie przewartościowuje. Następuje również zmiana w relacji pomiędzy dwójką głównych bohaterów, oboje jakby zamykają się w sobie, tłumią uczucia, przez co coraz bardziej się od siebie oddalają. Samo zakończenie było znakomitym zwieńczeniem całej historii. Dopracowane i idealnie powiązane ze wspomnieniami R, które w końcu układają się w spójną całość.

Podsumowując, jeżeli mieliście okazję czytać tom pierwszy zapewniam Was, jest to godna kontynuacja. Mroczniejsza, bardziej klimatyczna, dojrzalsza. Gorąco polecam!

Nadzieja. Chociaż naokoło wciąż panuje absolutny chaos, a w zniszczonych miastach, a raczej tym co po nich pozostało przeplatają się losy Żywych i Martwych, to w końcu pojawia się małe światełko na końcu tunelu - jest nim R. Pierwszy Martwy, któremu udało się zdusić w sobie zarazę, która go opanowała, to on był tym, który to zapoczątkował. Wkrótce okazuje się, że jest wielu...