Uwielbiam grzyby! Zbierać, uprawiać i jeść. Ale grzyby zamieszkujące krainę Hotelu Dziwnego są doprawdy rozczulające. Takie zabawnie naiwne. I te wszystkie sceny grupowe z ich udziałem.Przy lekturze wiele razy nasuwają się podobieństwa do Doliny Muminków, ale para Francuzów wspaniale i twórczo rozwinęła ten koncept. Niepokorny Kaki, który miga się od pracy i popada w tarapaty przez swoją niefrasobliwość. Fantastyczny stworek. Ten świat jest taki na wskroś dziecięcy i nawet gdy pojawiają się w nim Rabusie czy niebezpieczne Chrząszczypawki... zawsze znajdzie się rada by zażegnać niebezpieczeństwo bez przemocy. Podobnie jak w filmach wytwórni Ghibli, dość dużą wagę przywiązuje się do jedzenia, które często się pojawia, wygląda smakowicie i realistycznie... i zdrowo. Każdy album zawiera przepis, które fajnie byłoby zrobić z rodzicami. Lubię wszystkie postacie, także te drugoplanowe, ale moje serce skradł Celestyn. Zaprzyjaźnilibyśmy się z pewnością.

Uwielbiam grzyby! Zbierać, uprawiać i jeść. Ale grzyby zamieszkujące krainę Hotelu Dziwnego są doprawdy rozczulające. Takie zabawnie naiwne. I te wszystkie sceny grupowe z ich udziałem.Przy lekturze wiele razy nasuwają się podobieństwa do Doliny Muminków, ale para Francuzów wspaniale i twórczo rozwinęła ten koncept. Niepokorny Kaki, który miga się od pracy i popada w...

Jesień, moja ulubiona pora roku, a w Hotelu Dziwnym oczywiście dzieją się dziwne rzeczy. Trzecia powieść o jego uroczych mieszkańcach, była jak zwykle przefantastyczna, ale daje troszkę niższą ocenę za mniej elementów książkowych – Pan Leclair tym razem nie popisał się zbytnio, choć Kaki ukrywający się w książkach po prostu rozbraja ;)) Dodatkowo golutkie grzyby są przerozkoszne.

Jesień, moja ulubiona pora roku, a w Hotelu Dziwnym oczywiście dzieją się dziwne rzeczy. Trzecia powieść o jego uroczych mieszkańcach, była jak zwykle przefantastyczna, ale daje troszkę niższą ocenę za mniej elementów książkowych – Pan Leclair tym razem nie popisał się zbytnio, choć Kaki ukrywający się w książkach po prostu rozbraja ;)) Dodatkowo golutkie grzyby są...

Trzeci tom komiksów serii HOTEL DZIWNY, z których ja niestety nie czytałam pierwszego, ponieważ jest już... co za pech... niedostępny (miejmy nadzieję, że Kultura Gniewu go wznowi). Ta seria jest przemiła, ciepła i posiada uroczych bohaterów. Zakochałam się w kresce - ilustracje się piękne. Katharine Ferrier wspaniale wykreowała obrazem postaci tak uprzejme, że się buzia cieszy.
Oczywiście niezmiennie moim ulubieńcem jest Kaki, ale to nie powinno nikogo dziwić, bo jest to główny bohater, który rządzi całą akcją. Jest zabawny, leniwy, trochę denerwujący, ale ma dobre serce i jest... kochany! Choć daje się we znaki, to mieć takiego przyjaciela, to skarb.
W tomie "Jego Wysokość Król Grzybów" do HOTELU DZIWNEGO zapukała jesień (moja ulubiona pora roku). Wszyscy robią konfitury... prawie wszyscy... Kaki oczywiście się obija i wykręca od wszelkiej pracy. Marietta jednak go dopada i wysyła go do lasu po jeżyny. Kaki jak to Kaki wpada w kłopoty, które na początku kłopotami się nie wydają, ponieważ zostaje Królem Grzybów. Wszystko przybiera komicznie tragiczny wymiar, a Kaki staje się karykaturą władcy, aż mu ta korona zaczyna poważnie ciążyć. Co z tego wyniknie - przeczytajcie sami.
Polubiłam tę serię i ogromnie urzekł mnie pomysł HOTELU DZIWNEGO. Komiksy wydana pięknie i są idealne dla dzieci. Dobre, ciepłe, po prostu miłe - a to już bardzo wiele. Ja polecam i będę wyglądać tej jedynki i czwórki, która chyba jest ostatnia... niestety.

królowanie to ciężka praca
7/10
tom 3
seria HOTEL DZIWNY
krótkie gatki
Wydawnictwo Kultura Gniewu

Trzeci tom komiksów serii HOTEL DZIWNY, z których ja niestety nie czytałam pierwszego, ponieważ jest już... co za pech... niedostępny (miejmy nadzieję, że Kultura Gniewu go wznowi). Ta seria jest przemiła, ciepła i posiada uroczych bohaterów. Zakochałam się w kresce - ilustracje się piękne. Katharine Ferrier wspaniale wykreowała obrazem postaci tak uprzejme, że się buzia...

Bardzo fajne, przygoda jak ze smerfów!

Bardzo fajne, przygoda jak ze smerfów!

Umarł król, niech żyje król

Trochę trwało, zanim najnowszy tom Hotelu Dziwnego trafił w moje ręce, ale w końcu ta chwila nastała i mogę się cieszyć. Bo może i seria wygląda bardzo niepozornie i wydaje się być skierowana stricte do dzieci, to jednak w równym stopniu co najmłodszym warto ją polecić także dorosłym czytelnikom. Prawda jest bowiem taka, że to bardzo sentymentalne dzieło, pełnymi garściami czerpiące z najróżniejszych bajkowych i baśniowych źródeł, które dostarcza naprawdę dobrej i wcale nie głupiej zabawy.

W baśniowym świecie nastaje jesień, pora deszczu, chłodu, wiatru i… robienia konfitur! Gdy praca w Hotelu Dziwnym wrze, wydaje się, że naszym dzielnym bohaterom nic nie stanie na przeszkodzie. Czy aby na pewno? Nagle okazuje się bowiem, że zabrakło jeżyn. Marietta postanawia wysłać po nie Kakiego, a ten, niechętnie, bo niechętnie (w końcu pada, a i ogólnie pogoda nie nastraja do wychodzenia gdziekolwiek z przytulnych czterech ścian),rusza do lasu. Jak to w takich przypadkach bywa, ani on, ani pozostali mieszkańcy hotelu nie mają jeszcze najmniejszego pojęcia, co z tego wszystkiego może wyniknąć. Kaki znajduje bowiem berło i koronę, a gdy przystraja się nimi, pojawiają się grzyby, które ogłaszają go swoim królem. Nasz bohater postanawia wykorzystać sytuację i skorzystać z pomocy niezbyt rozgarniętych, ale wiernych nowych poddanych w codziennych obowiązkach. Jego towarzysze nie są zadowoleni z takiego obrotu spraw, ale wkrótce i sam król przekonuje się, że obowiązki głowy narodu nie są do końca tym, czego oczekiwał. To jednak zaledwie początek, bo przecież poprzedni król grzybów został zabity, a to, co go pożarło, wciąż gdzieś tam się czai i czeka…

Całość mojej recenzji na portalu NTG: https://nietylkogry.pl/post/recenzja-komiksu-hotel-dziwny-tom-3/

Umarł król, niech żyje król

Trochę trwało, zanim najnowszy tom Hotelu Dziwnego trafił w moje ręce, ale w końcu ta chwila nastała i mogę się cieszyć. Bo może i seria wygląda bardzo niepozornie i wydaje się być skierowana stricte do dzieci, to jednak w równym stopniu co najmłodszym warto ją polecić także dorosłym czytelnikom. Prawda jest bowiem taka, że to bardzo...

Zdecydowanie mój typ, do tego to jest komiks.

Zdecydowanie mój typ, do tego to jest komiks.