W tomie Ewy Sonnenberg pisząca pobiera nauki kontemplacji, kosmicznej jedności ze wszystkim, co istnieje oraz sztuki zanegowania własnego "ja" u japońskiego mistrza formy haiku Basho. Rok Ognistego Smoka można czytać jako zbiór wierszy medytacyjnych, w których ważną rolę odgrywa przewartościowanie kategorii z kręgu kultury europejskiej. Oto rodzą się pytanie, czy nasza mądrość zdobywana przez epoki i pokolenia, tradycja myśli oraz doświadczenie, któremu ufamy, nie powinny zostać poddane rewizji. Otwiera się tutaj możliwość dialogu z buddyzmem-Zen, istotne jest otwarcie na olśnienia, których nie sposób wypowiedzieć, studiowanie paradoksalnych formuł związanych z duchowym rozwojem, a także ujawnienie ograniczeń naszego umysłu. Poetka wybiera eksperyment literacki: poznawczy, estetyczny, formalny. Poddaje się zagadkowemu urokowi "inności", bada odległą od naszych przyzwyczajeń wrażliwość, trafnie posługuje się stylizacją literacką, przełamuje wersyfikacyjne standardy, sięgając na przykład po zapisy o długim wersie - wypełniające dwie stronice. (Wojciech Ligęza)